Μη μ' αφήσεις ( Υπό Διόρθωση)

Κεφάλαιο 17

  Το σώμα της τραντάζεται. Υπάρχει παντού σκοτάδι κι αυτή η γνώριμη μυρωδιά...
  -Θάλεια μ'ακους; Μια φωνή ακούγεται από πολύ μακριά.
  -Θάλεια άνοιξε τα μάτια σου. Τώρα έρχεται πιο κοντά.
  - Τι σκατά έκανες γαμώτο; Κάποιος την Σηκώνει από το έδαφος. Νιώθει το σώμα της να αιωρείται και αφήνεται.
  - Τον αγαπάω, ψιθυρίζει και χαμογελάει μόνη της.

Ο Άγγελος μπαίνει από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα με την Θάλεια στην αγκαλιά του. Έπρεπε να είχε έρθει νωρίτερα να ελέγξει την κατάσταση της. Τότε που είδε το αμάξι του Τζίμι να σταματάει έξω από το σπίτι της. Ποιος ξέρει τι της έδωσε να καπνίσει ο απατεώνας;
Την ακουμπά απαλά στην μπανιέρα και ανοίγει το νερό πάνω από το κεφάλι της. Εκείνη αρχίζει να παραπονιέται μα δεν αντιδράει με την ένταση που περίμενε. Κανονικά θα έπρεπε να έχει πεταχτεί επάνω έτσι παγωμένο που είναι το νερό.
  Με τα δάχτυλά του διώχνει τις τούφες μέσα από τα μάτια της και χαμηλώνει δίπλα της.
  - Θάλεια προσπάθησε να με κοιτάξεις κορίτσι μου, της λέει κι εκείνη μισοανοίγει τα μάτια της.
  -Άγγελε; Χαμογελάει και απλώνει το χέρι της. Εκείνος φιλάει τα δάχτυλά της.
  -Είμαστε σπίτι μας; Φύγαμε επιτέλους; Τον ρωτάει τόσο αδύναμα. Ο Άγγελος την κοιτάζει λυπημένος.
  - Όχι Θάλεια. Είμαστε σπίτι σου. Εκείνη σαν να συνέρχεται κοιτάζει γύρω της μπερδεμένη.
  - Πρέπει να φύγουμε Άγγελε. Ο Ορέστης ξέρει, η Κάτια, το βίντεο. Λέει και προσπαθεί να σηκωθεί.
  - Δεν θα σε πιάσω στα χέρια μου ρε Τζίμι; Μουρμουρίζει ο Άγγελος και την βοηθάει. Τα ρούχα της στάζουν και το πόδι της γλιστράει μόλις πατάει έξω από την μπανιέρα. Εκείνος την βάζε να καθίσει στην λεκάνη και βγάζει το φόρεμά της.
  - Θάλεια κοίταξέ με. Της λέει και κουνάει το χέρι μπροστά στο πρόσωπο της αφού την βλέπει να χάνεται πάλι. Εκείνη τον κοιτάζει και χαμογελάει με το ζόρι.
  - Τι ζήτησες από το Τζίμι να σου φέρει; Εκείνη σηκώνει τους ώμους. Το σώμα της πέφτει μπροστά και το πρόσωπό της τρίβετε στο λαιμό του.
  - Κάτι που θα με τελειώσει. Ψιθυρίζει τελικά και εκείνος την Σηκώνει ξανά στην αγκαλιά του.
  - Αυτός να δεις πως θα τελειώσει. Λέει μέσα από τα δόντια του και την μεταφέρει στο κρεβάτι.
  Φοράει μόνο τα εσώρουχα της και ο Άγγελος την σκεπάζει με το σεντόνι. Δεν θέλει να την αφήσει μόνη μα ξέρει πως δεν έχει κι άλλη επιλογή.
Γέρνει από πάνω της και φιλάει το μάγουλο της, στρώνει τα μαλλιά της και  για λίγο την χαζεύει. Εκείνη δείχνει να κοιμάται μα μόλις ο Άγγελος ετοιμάζεται να φύγει το χέρι της τον σταματάει. Τα μάτια της ανοίγουν κι εκείνος γυρίζει προς το μέρος της.
  -Μη μ' αφήσεις Άγγελε. Του λέει και εκείνος παίρνει μια βαθιά ανάσα. Γονατίζει δίπλα της και ακουμπά το κεφάλι του στο μαξιλάρι της.
  - Δεν σ' αφήνω,κοιμήσου. Λέει και της χαμογελάει. Η Θάλεια χαϊδεύει το μάγουλο του, ύστερα τα χείλη του.
  - Ξάπλωσε δίπλα μου. Του λέει
  - Εντάξει είμαι εδώ. Της απαντάει εκείνος. Για μερικές στιγμές ακολουθεί σιωπή. Η Θάλεια αισθάνεται τα μάτια της να κλείνουν όμως δεν θέλει να κοιμηθεί.
  - Άγγελε; Εκείνος κουνάει το κεφάλι του.
  - Πάμε να φύγουμε. Του λέει κι αμέσως το σώμα του σφίγγεται.
  - Είσαι μαστουρωμένη, μεθυσμένη και δεν ξέρω τι σκατα άλλο έχεις πάρει. Μην λες πράγματα που αύριο θα μετανιώσεις. Της λέει κοφτά και τα μάτια της βουρκωνουν.
  - Κι αν μόνο έτσι μπορώ να τα παρατήσω όλα; Ο Άγγελος γελάει με πικρία.
  - Όταν ζήτησες από εμένα να χωρίσουμε τι από όλα αυτά ήσουν; Μεθυσμένη, μαστουρωμένη, χαπακωμένη; Η Θάλεια κλαίει βουβά.
  - Ήσουν νηφάλια Θάλεια •ήσουν γαμημένα νηφάλια και ξεστόμισες την μοναδική φραση που μπορούσε να μας διαλύσει. Ο Άγγελος σηκώνεται όρθιος και περνάει τα δάχτυλά του μέσα από τα μαλλιά του. Η Θάλεια παραμένει σιωπηλή.
  - Μ' αγάπησες ποτέ ρε Θάλεια; Πίστεψες σε αυτό που είχαμε; Ή έχω περάσει όλη μου τη ζωή με αυταπάτες;
  - Άγγελε... Ψιθυρίζει.
  - Σταμάτα, Σταμάτα να μου λες δικαιολογίες...Βαρέθηκα Θάλεια. Κουράστηκα γαμώτο το πως το λένε. Εκείνη σφίγγει το μαξιλάρι στα χέρια της ενώ όλο το δωμάτιο γυρίζει.
  - Σ' αγαπάω, του λέει και ο Άγγελος κλωτσάει την ντουλάπα με δύναμη. Πλησιάζει και φέρνει το πρόσωπό του τόσο κοντά στο δικό της που η ανάσα του την καίει.
  - Αυτό ήθελα να το ακούσω όταν περίμενα σαν μαλακας με το χέρι απλωμένο. Είναι λίγη η αγάπη σου Θάλεια• και το αποδεικνύεις κάθε μέρα. Ψιθυρίζει και φεύγει από το δωμάτιο χτυπώντας την πόρτα πίσω του.