PADAMRA

Çalılar ve Başlangıçlar

Dışarı çıkdığımda havanın kararmış olduğunu gördüm.

Kol saatim olmadığı için saatten emin değilim.
Yavaş yavaş yürümeye başladım.

Hastanenin arkası ve çevresi orman olduğu için hastaneden çok uzaklaşma niyetinde değildim.

Hastaneden yüz elli metre anca yürümüşümdür. Geri dönmeye karar verdim.

Tam adımımı atmışdım ki çalılar kıpırdamaya başladı.

İlk önce korktum sonra rüzgar olabiliceğini düşündüm. Ama hava bunaltıcı derecede sıcaktı ve hafif bir meltem dahi yoktu.

Büyük ihtimalle bir sincapdı ya da başka bir hayvan. Ben yinede korkmuştum.

Başıma bir bela almadan hastaneye dönmeliydim. Tam bir adım daha atmışdım ki çalılar yine kıpırdamaya başladı.

Kendimi japon korku filmlerindeki gibi hissetmeye başladım.

Korkudan adım dahi atamıyordum. Zaten çok cesur da sayılmam. Ve yapmamam gereken bir şey yaptım.

'Kim var orada.' diye seslendim. Aferin Rosie. Arkana bakmadan koşmak gibi harika bir fikir dururken niye sağa sola seslenirsin ki.

O anda biri kolumdan tuttu ve beni çalılıklara doğru çekti. Hızla sürüklendiğimi hissediyordum.

Ağzımdan küçük bir çığlık çıktı. Yavaş yavaş gözlerim kapanmaya başladı.

Son hatırladığım boynumdaki sızıydı.