Umarım beğenerek okursunuz...
3 ay sonra...
O kara günün üzerinden geçen 8 ay. Pişmanlıklar, korkular, gözyaşları, sırlar ve bolca özlem ile geçen koskoca 8 ay.
Artık kendini taşımakta oldukça zorlanıyordu genç oğlan. Kocaman karnı ile oturup kalkmak bile bir eziyetti. Bebeği ile geçirdiği 8 ay. Hiçbir destekçisi olmamıştı bugüne kadar herşeyini kendisi yapmıştı. Bebeğinin odasını kendi dizayn etmiş, elbiselerini özenle seçip yerleştirmişti. Bebeğinin babasından haber alamamıştı. Sayısız kez mektup yazıp şirketine göndermişti ama bir dönüt alamamıştı. Her an doğumu başlayabilirdi. Neredeyse 9 aylık hamileydi. Doktoru en fazla 1 hafta süresi olduğunu söylemişti. Oğluna birşey olmasından korkuyordu. Doğum oldukça riskliydi. Ya bebeği ya kendisi zarar görecekti ama o kesin bir dille her ne olursa olsun bebeğinin kurtarılmasını istemişti. Eğer kendine birşey olursa umrunda değildi, ölmekten korkmuyordu zaten şu zamana kadar hayatta kaldıysa bu bebeğinin sayesinde olmuştu. Ama bebeğine birşey olursa yaşayamazdı. Ona birşey olmasından ölesiye korkuyordu. İlk kalp atışlarını duyduğu an geldi gözleri önüne. Yanında elini tutup mutluluğuna ortak olan kimse olmamıştı. Bugüne kadar doktoru Eun her an yanında olup destek olmuştu.
4 gün sonra...
"Jungkook bugün yatış yapman gerekiyor."
Telaşla yattığı yerden doğrulmaya çalıştı genç oğlan.
"Bir sorun mu var?"
"Sadece küçük bir önlem. Her an doğum yapabilirsin. Eğer hastanede değilken doğumun başlarsa ikiniz içinde çok zor olur."
"Tamam."
Ama önce iri bedene son bir mektup yazması gerekiyordu. Belkide ölecekti. Ona bebeğinden bahsetmeliydi. Eğer kendine birşey olursa Taehyung bebeğine bakardı. Bunu biliyordu.
"Kağıt kalem getirebilir misin Eun?"
Eun, artık alıştığı istek karşısında Jungkook'u onayladı ve odadan çıktıktan kısa bir süre sonra kalem, kağıt ve bir zarf ile geri döndü.
"Al bakalım."
"Teşekkür ederim."
____
Uzun bir aradan sonra ilk defa gözyaşları ile ıslanmış bir kağıt koydu zarfa genç oğlan.
Herşeyi anlattı iri bedene. Bilmesi gereken herşeyi anlattı.
Zarfı şirkete götürmesi için korumalardan birine verdi. Elini şişmiş karnına koydu ve okşamaya başladı. Bebeği oldukça hareketliydi. Elini nereye koyarsa hemen oraya bir darbe bırakıyordu. İlk tekmeyi hissettiğinde yaşadığı heyecanı hala üstündeydi. Tekmeleri her hissettiğinde tıpkı ilk günkü gibi tepki veriyordu.
__________
Taehyung'un Jungkook'u terk ettiği gün.
Gece saat 3de gelen telefon ile Taehyung, Jungkook'un uyanmaması için hızla odadan çıktı ve aramayı yanıtladı.
"Efendim Namjoon hyung?"
"Sana bu zamana kadar öğrenmek isteyipte öğrenemediğin şeyi söyleyeceğim kardeşim."
"Neyden bahsediyorsun Hyung?"
"Babamızın katilinden Taehyung."
"Kim?"
Yıllardır peşinde olduğu şeyi sonunda öğrenecek olmanın heyecanını yaşıyorken, koridorda volta atıyordu.
"Babamızın katili biricik sevgilinin babası Bay Jeon."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝑆ℎ𝑎𝑚 𝑙𝑜𝑣𝑒 𝑇𝑎𝑒𝐾𝑜𝑜𝑘
Fanfiction《ANGST DEĞİL》 "Jungkook. Seni gerçekten sevdiğime inandın mı? Senin gibi birini kim severki ben seveyim. Ama teşekkür ederim çok işime yaradın tam kullanılmak için yaratılmışsın. Benim tarafımdan kullanılmaya" -Taehyung- Elinde tuttuğu kağıttan kafa...