Ölüm nasıl bir şeydi? Bu hissettiği boşluk ölümün hissi miydi?
Ölmediyse ona ne olmuştu?
Neden hiçbir şey hatırlamıyordu?
Her anı neden puslu bir gecenin ardına gizlenmişti?
Hayat ondan ne istiyordu ya da o hayattan ne bekliyordu?
Kurtulmak mı ölme...
"Algın çık hadi kızım. Yorulmadın mı? Yemek yemen lazım." dedi havuzun içinden çıkmak için direnen kızına.
"Hayıy." dedi Çağan abisin yardımıyla suyun yüzeyinde duran Algın.
"Abicim şimdi çıkalım. Yemekten sonra seni denize götürürüz. Olur mu?" dedi Kağan.
"Söz mü?" dedi Algın.
"Söz abicim. Gel şimdi çıkalım yemek yiyelim. Öğleden sonra denize gideriz." dedi Kağan.
"Baba?" diyerek babasına döndü Algın.
"Evet, şimdi çık. Sonra denize gideriz." dedi kendinden onay bekleyen kızına Barlas.
Algın abileriyle beraber havuzdan çıktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Son olaydan hemen sonra yazlığa gelmişlerdi. 20 gündür buradalardı ve günün çoğunu ya havuzda ya da denizde geçiriyorlardı Algın için. Yakında Barlas işe geri dönüyordu. Algın neredeyse 1.5 yaşına varmıştı. Artık tamamen çalışmaya başlayacaktı ve Algın'ın bunu nasıl karşılayacağını kestiremiyordu Barlas. Hem evde onu nasıl bir bakıcıyla bırakabilirdi ki? Nasıl güvenebilirdi onlarca düşmanı varken? Ayşe abla vardı evde ancak 1 senenin sonunda daha yeni yeni Algın onunla konuşuyordu. Algın ne kadar hareketli ve dışa dönük dursa da aslında çok içine kapanıktı. Sadece abileri ve babasına böyleydi. Bazen ikizler onu dışarı çıkardığında onu sevmek isteyen kişiler oluyordu ama Algın asla kimseye gitmiyordu. Onunla ne yapacağını düşünen Barlas kucağına gelen kızına dönerek şimdilik düşünmeyi bıraktı.
"Babacım yemeğini tam yemen lazım denize gitmek için anlaştık mı?" dedi Barlas.
"Anlaştıt ama denizden sonra çan abim bana domduma alsın. Oluy mu?" dedi Algın babasına şirince gülümserken.
"Olur, alsın." dedi Barlas ve kızını bir havluya sarıp içeri geçti.
Yemekte Algın hiç sıkıntı çıkarmadan ağzına ne verilse yemişti. Normalde bu pek kolay değildi. Ama denize gitmek konu olduğunda Algın çok uslu duruyordu.
