Delalemin 1. bölüm

125K 3.5K 1K
                                    


•••~ İyi okumalar ~•••


Öncelikle merhabaaa! Yeni bir kurgu ile yeniden burdayım. Şunu bilmenizi isterim ki, bu benim ilk kitabım değil. Önceki kitaplarımda başarısız olduğum için yayımdan kaldırdım. Umarım bunu beğenirsiniz bebekler!

Kocaman bir aile olma dileği ile...

***

(Asmin ARSLAN modeli

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

(Asmin ARSLAN modeli.)
*Lou ann vecchia*

Hayatınızda en çok korktuğunuz an neydi?

Bu cümleyi eminim çok kez kurmuşsunuzdur. Ve her seferinde daha da kötüsü olmuştur. Şuan onu yaşıyorum. Daha ne kadar üzüle bilirim? derken daha kötüsü oluyordu.

pskoloji okuyordum. Psikolog olmayı hayal ederken, kendimi 'ya evlenmek zorunda kalırsam?' derken bulmuştum. Okulumu bitirmiştim ama bu olaylardan dolayı henüz hayalini kurduğum işe başlamamıştım.

Babam, tüm Mardin'e haber salmış karış karış Adar abimi arıyorduk. Ama hiçbir yerde yoktu. Babam çıldırmak üzereydi. BARS aşiretinin kızını Nida'yı kaçırmış, üstüne de nikah kıymıştı. 6 senelik sevdalılardı. Ama BARS aşireti ve ARSLAN aşiretinin düşmanlığı yüzünden, kavuşamıyorlardı. Çareyi kaçmakta bulmuşlardı.

Bizi, beni, ailesini düşünmeden. Nasıl yapabilmişti ki bunu? Aşk bu kadar bencil bir duygu muydu? Töreyi biliyordu. Nasıl bu kadar bencilce davranmıştı?

Nida ile de arkadaştım. O nasıl yapmıştı bunu? Eğer aşk böyle bencil bir duyguysa, ben aşık olmak istemiyordum.

Konağın kapısı yüksek bir gürültü ile açılmasıyla, konak halkı oraya koşmuştu.
Berzan ağa ve onun oğlu Alaz ağa gelmişti. Silahlar çıkmıştı. Ya berdel olacaktı. Ya da burası kan gölüne dönecekti. İşte şimdi başlıyorduk.

"Oğlun kızımı kaçırdı, üstüne de nikah kıydı Hajin ağa! Hangi deliğe girdiyse bulamıyoruz! Son çare berdel olacak!"

Nefesim kesildi. Göz yaşlarımı inatla geri ittirdim. Benim hayallerim vardı. 21 yaşındaydım daha ben..

"Benim size verecek kızım yok, Berzan ağa!"

Dedi babam. Korkuyordum. Hemde çok korkuyordum. Azad abime baktım, öylece babamları izliyordu. Neden hiçbirsey söylemiyordu? Oysa o değil miydi bana görücü geldiğinde, kapıdan adamları kovan?

"Adar oğlun, kızımı kaçırdı Hajin ağa! Kimse bulamıyor onları! Onları öldüremiyorsak berdel olacak! Töreyi bilmez misin?!"

Babam sustu. Azad abim sustu. Annem ağladı. Benim seçim hakkım yoktu.. Alaz ağa ile göz göze geldim. Evleneceğim, ama hiç tanımadığım adam. O da hiç sesini çıkarmıyordu. Sevdalısı falan da mı yoktu? Niye itiraz etmiyordu?

Yavaş adımlarla BARS aşiretine yürüdüm. Başka çaresi yoktu. Seçim hakkı yoktu. Ya ben bu berdeli kabul edecektim ya da bu iki aile arasındaki bitmeyen savaşı daha da harlayacak ve kan çıkmasına sebep olacaktım. Kafamda çoktan bir seçim yapmıştım, başka çaresi yoktu. Kurumuş dudaklarımı araladım.

"Berdel kabulümdür."

"Kızım.."

Diyen anneme döndüm. Gözleri kıpkırmızıydı. "Başka çare yok anne.." dedim fısıltı gibi çıkan sesimle. Tekrar BARS aşiretine döndüm.

"Ama, tek bir şartım var."

Berzan Ağa'nın tek kaşı havaya kalktı. Ellerini arkada birleştirmiş her zamanki gibi göğsünü kabarta kabarta duruyordu.

"Söyle bakalım yeni gelin, nedir şartın?

Yeni gelin demesine ne kadar göz devrmek istesem de kendimi tuttum. Derin bir nefes aldım.

"Düğün istemiyorum. Sade bir nikah o kadar."

O düğün ancak cenazem o gelinlik de kefenim olurdu. Ne şartlarda evlendiğimiz belliydi. Ne diye düğün yapacaktık ki. Kaşlarını çattı. Bu hoşuna gitmemişti. Benimde tanımadığım bir adamla evlenmek hoşuma gitmiyordu ama ben birşey demiyorum. Oda demesin bir zahmet.

"Elalem ne der yeni gelin? Olmaz öyle-"

"Elalemin ne dediği inan hiç umrumda değil Berzan ağa! Ya isteğimi kabul edersin. Ya da..."

"Sen beni tehdid mi ediyorsun?" Diyerek bu kez de o sözümü kesti. Bir adım daha yaklaştım ve tam Berzan Ağa'nın gözlerinin içine baktım.

"Ne anladıysan o. Berzan ağa."

Dudakları gururla yukarı kıvrıldı. Başını hafif sallayarak;

"Tam BARS aşiretine layıksın yeni gelin. İsteğin kabulümdür." Dedi ve arkasına döndü bir adamı baş hareketiyle yanına çağırdı.

"İmamı eve çağır Serdal. Bu gün o nikahı kıyıyoruz."

Gözlerimi Alaz ağa'ya çevirdim. Dikkatli bakmazsan asla görünmeyecek bir tebbessümle pür dikkat bana bakıyordu. Ama bakışları babası gibi sert değildi. Farklıydı. Farklı bakıyordu. Gözlerimi ilk kaçıran ben oldum.

~Yazardan..

Alaz ağa karşısındaki güzel kadına bakarak iç çekti.

"Sonunda bedewiya min.. " Dedi kimsenin duymayacağı bir fısıltıyla.

"Sonunda, delalemin.. sonunda kavuştuk. Sen bana geldin."

••••~

Bilmeyenler için..

Delalemin: sevgilim demek.
Bedewiya min: güzelim demek.

Okuduğunuz için teşekkürler..❤️

D E L A L E M İ N Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin