Alaz ağa karşısındaki güzel kadına bakarak iç çekti.
"Sonunda bedewiya min.. " Dedi kimsenin duymayacağı bir fısıltıyla.
"Sonunda, delalemin.. sonunda kavuştuk. Sen bana geldin."
~•••
ılık bir duş alırken içeriye o girdi. üstündekileri yavaşça çı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asmin Arslan Bars..
İyi okumalar..
Yaşam, bin bir giysiye bürünerek, etinde ve yüreğinde, yeni duygular ve özlemler üretiyordu...
Bu şehirde kendim olamıyordum bir türlü. Sürekli kendimi özlemekten yorgun düşüyorum..
Eski Asmin'i çok özlemiştim.. mutlu, hep gülen Asmin'i.
Ama şöyle de bir gerçek vardı ki; Alazsız Asmin olmazdı.
Burda geçirdiğim ikinci günümdü. Her ay temizlikçi geldiği için sorun yaşamamıştım. Bu evde çok anılarım vardı, abilerimle..
Gün boyunca uyuyordum. Sadece uyuyor ve düşünüyordum. Bu bana iyi geliyordu, ya da öyle sanıyordum. Alaz her gün arıyor nasıl olduğumu soruyordu, bu uzaklığın ikimize de iyi geleceğini umuyordum. Çünkü ona her baktığımda bebeğimi görüyordum ve böyle her gün acı çekerek de hayat geçmezdi. Sadece acımı biraz dindirmem gerekiyordu. Her zaman olduğu gibi yaralarımı kendim sarar ve geri dönerdim, yine öyle olsun istiyordum.
Dolan çöpe bakarak iç çektim. Saat 20:05 di. Pizza kutuları ile dolu olan çöpü alarak evden çıktım. Burası apartman gibiydi ve ben üçüncü katta oturuyordum. Akşama kadar uyuduğum için de yemek yapamıyordum ve pizzayla karnımı doyuruyordum.
Ağır bir depresyon geçirdiğimin farkındaydım. Ve sağlıklı düşünemediğimin de farkındaydım. Sadece, kendimi iyileştirmeye çalışıyordum işte.
Çöpü atıp apartmanın kapısına doğru yürüdüm, hava birkaç gündür bulutluydu ve sanırım bu gün de yağmur yağacaktı. Merdivenleri çıkarken iki kadının kapı önünde konuşması ile duraksadım.
"Şu iki gündür kapının önünde bekleyen çocuğu sende görüyor musun Aysel ? Yağmur yaş demeden orada öylece duruyor. Evi mi yok acaba?" Diye sordu bir kadın. Sanırım burada oturuyordu ve benim de komşum oluyordu.
"Görüyorum tabii görmem mi ilk başta sapık sandıydım ben onu. Ama bir derdi var gibi adamcağızın." Dedi bilmediğim bir şiveyle. Alaz olabilir miydi? Sonuçta o adam iki gündür buradaydı ve ben iki gün önce gelmiştim. Bu bir tesadüf olamazdı.
Hızla eve girip yatak odasına geçtim. Tırnaklarımı kemirirken, cama doğru yaklaştım. Sokağı göz ucuyla taradığımda kaldırımda oturan şapkalı birini görmem ile daha dikkatli baktım. Yağmur yağıyordu ve eliyle sakladığı sigarasından arada derin bir nefes alıyordu. Onun Alaz olduğunu anlamamam mümkün değildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
