Alaz ağa karşısındaki güzel kadına bakarak iç çekti.
"Sonunda bedewiya min.. " Dedi kimsenin duymayacağı bir fısıltıyla.
"Sonunda, delalemin.. sonunda kavuştuk. Sen bana geldin."
~•••
ılık bir duş alırken içeriye o girdi. üstündekileri yavaşça çı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alaz Bars..
Bir insan ne kadar ileri gidebilirse Zilan da o kadar ileri gitmişti.
Önceden Alaz'a aşık olduğu için böyle davrandığını sanıyordum, ama öyle değildi. Zilan sadece kin tutmuştu.
İnsan aşık olduğu kişiyi zehirler miydi?
Zilan'nın ki sadece takıntıydı.
Hızla mutfağa girdiğimde Dilber abla arkasını dönmüş elinden bir şişe düşürmüştü. Elini kalbine koyarken tedirgindi. Yavaşça düşürdüğü küçük şişeye yakınlaştım, bu bir ilaç şişesiydi. Dilber abla şişeyi almak için eğilecekken ondan önce davranmış ve ilacı almıştım. Alaz arkamızda duruyor bizi izliyordu.
İlaç kutusunu biraz çevirdiğimde, 'lityum' yazısını görmem ile duraksadım. Bu bipolar hastaları için kullanılan bir ilaçtı. Ve bunu Alaz kullanınca ters tepmişti. O yüzdendi bu dengesizlikleri.
Kafamı kaldırıp Dilber ablaya baktım. mahçup bir şekilde bize bakıyordu. "Niye yaptın?" Diye sordum ablam gibi gördüğüm kadına. "Para mı verdi? Neden, neden yaptın!"
Sustu. Konuşmasa da ben cevabımı almıştım. Şuan karşımdaki bir kadın olmasa, Alaz'ın yumruklarını hayal edebiliyordum. Bunu kadının güçsüzlüğünden söylemiyordum, bir kadın isterse herşeyi yapabilirdi. Ama Alaz böyle birşeyi saygısından yapmazdı. Biliyordum.
Başımı iki yana salladım "acıyorum size," dedim tiksinircesine. "Defol evimden." Yüzü gerildi, ama hiçbirsey demeden evden ayrıldı. Alaz'a döndüm yüzünde gurur ifadesi vardı gözleri parlıyordu. Hiçbir şey demeden sarıldım. Oda kollarını belime dolayıp başıma öpücük kondurdu.
"Yeni bir yardımcı bulman gerekiyor sevgilim." Dedim az önceki halimin aksine sakinlikle. Güldü, "alırız yavrum, alırız." Dediğinde aklıma gelen replik ile kıkırdadım. 'ya ama birde ya Alaz' dememek için kendimi zor tutmuştum.
Alaz o ilaçları artık almayacaktı ve düzelecekti. Bunun için her ne kadar yerimde zıplamak istsem de, halletmem gereken bir - Zilan - figür'ü vardı.
"Zilan'ın yaptığı yanına kalmayacak. Değil mi?" Dedim Alaz'a hâlâ sarılırken.
"Kalmayacak sevgilim," diyerek anlıma öpücük kondurdu.
***
Alaz'a son kez bakarak arabadan indim. Tekrar ve tekrar BARS konağı'nın önündeydim. Yavaş adımlarla kapıyı tıklattım. Görevliler tarafından kapı açılınca beni gördüklerine şaşırmışlardı. Sonra hemen 'hoşgeldiniz' diyerek kenara çekildiler.
