Untamable (COMPLETED)

Chapter 35

I was peacefully eating when I caught someone staring. I smirked and continue what I am doing. The red velvet cake is delicious. I also love their red velvet milk tea.

Nandito ako sa isang coffee shop malapit sa kompanya ni Kyvex. Sinadya ko talagang pumunta dito. To pissed someone off I guess.

I took a leave again. I told mom that I can't focus on my work since a lot of things are distracting me. Tingin niya rin ay mas makakabuti sa akin kung mag leave muna kaya pumayag siya kaagad.

I was working for years in the hospital. In those years, hindi ako nag leave kahit isang araw. Well, that's because wala din naman akong ibang gagawin.

"Why are you here?"

I chuckled before raising my brow.

"Why not? My boyfriend is working nearby." I smiled.

Padarag siyang umupo sa harap ko habang masama ang tingin sa akin. Hindi ko siya pinansin at pinagpatuloy lang ang pagkain na parang walang nangyari.

"You're still alive... I see."

Kumuyom ang isang kamay ko na nasa ilalim ng mesa. I want to punch her face right now.

"Of course, Maria." I chuckled.

She leaned towards me. There is an annoying smile on her face. Hinayaan ko siyang lumapit sa akin.

"Kyvex and I..." she trailed.

I raised my brow at her.

"Gusto niya ako." she said confidently.

I gasped dramatically.

"Really? Pero kung gusto ka niya... bakit inaaya niya parin ako ng kasal?" binigyan ko siya ng nakakalokang ngiti.

Namula ang mukha niya sa galit. Mas lalo lang lumaki ang ngiti ko sa pinapakita niya. What a bitch!

"Liar! He told me he's breaking up with you." she hissed.

I chuckled while shaking my head.

"Poor, Maria. He obviously lied to you. You see, mahal na mahal niya ako."

I gave her sad and annoying smile. Hindi na ako nagulat ng sumabog siya sa galit. Ngumiti ako saka uminom ng milk tea.

"You are such a delusional bitch! Ako ang mahal niya. Ako ang lagi niyang kasama. He's sweet and kind towards me!"

I nodded dramatically.

"Hindi man lang ba pumasok sa isip mo na... baka naaawa lang siya sayo kaya siya ganyan?"

I tried so hard to contain my smirk.

"Shut up! He hugged me and hold my hands!" she shouted, almost crying.

I know, bitch!

"Did he kissed you?" I chuckled.

That caught her off guard. Pain is visible in her eyes right now. I smiled at her. You're in pain huh?

"We're taking it slow!"

Humalakhak ako na parang demonyo. Mas lalo lang pumula ang mukha niya sa galit. Umiling ako sakanya bago sumipsip sa milktea.

"Nag sex kami kagabi." I teased her more.

Nanlaki ang mata niya at walang sabing tinapon sa akin ang milk tea na kanina lang ay iniinom ko.

"Fuck you! Papatayin kita!" she screamed.

Para siyang baliw na sumisigaw at nagwawala. Habang ako naman ay nakaupo lang at pinagmamasdan siya. Hindi ko ininda ang lamig na nararamdaman.

"Kaya mo?" ngumisi ako.

"Dapat patay ka na eh! Dapat patay ka na! Pero ang lintik na bobong yun, nagkamali pa! Bwesit!"

Naputol lahat ng natitirang pasyensya na meron ako. Tumayo ako at agad siyang binigyan ng mag-asawang sampal. Nang hindi ako makuntento ay kinuha ko ang red velvet cake at tinapon sa mukha niya.

"Ikaw ang papatayin ko sa oras na may saktan ka pa sa pamilya ko." I warned her.

Tumawa siya na parang baliw. Puno ng cake ang mukha.

"Lumabas din ang tunay mong ugali... mamamatay tao ka."

Kumuyom ang kamao ko sa sinabi niya.

"Hindi ako katulad mo."

Ngumisi siya bago umiiling sa akin.

"I'm better than you, Doc. Kasi ako, may inutusan lang. Pero ikaw, ikaw mismo ang pumatay."

Namutla ako sa sinabi niya. I know what she is talking about. Hindi ko lang alam kung saan niya nalaman ang tungkol doon.

"Cat got your tongue?" humalakhak siya.

I glared at her. Ngumisi lang siya sa akin habang nakikipagtitigan. Gusto ko siyang sugurin at pagsasampalin pero iniisip ko ang bata sa tiyan ko.

"You don't deserve him, Devougne."

"Mahal niya ako." kampanteng saad ko.

"Mamahalin ka parin ba niya pag nalaman niyang pinatay mo ang anak niya?"

That caught me off guard. Hindi ako nakapagsalita. Hindi ako makagalaw. Hanggang sa umalis siya ng coffee shop ay nakatayo lang ako. Lumalabo ang paningin dahil sa luhang nabubuo.

What she said destroyed all my confidence. Sa tanong niyang yun, nawala lahat ng kasiguradohan na nararamdaman ko. It was replaced by guilt and fear.

She's right. Mamahalin pa ba ako ni Kyvex pag nalaman niyang pinatay ko ang anak namin? I don't really know the answer. At hindi ko alam kung handa rin ba akong malaman ang sagot.

Walang tigil ang pagtulo ng luha ko. Hindi ako gumagalaw sa pwesto ko. My thoughts are full of what ifs. Wala akong ibang maramdaman ngayon kung hindi takot.

It was too late when I realized that Maria escaped. Dahilan para mas lalo akong umiyak. I'm a mess right now. Wala ako sa tamang pag-iisip.

My phone rang. I wiped my tears before picking it up. Mom is calling.

"Hey, mom."

"Your sister is awake! Come here, baby." masayang sambit niya.

"Okay, mom. I'm on my way."

I ended the call. I took my bag and leave the coffee shop. Wala akong pakialam kung magulo ang itsura ko ngayon. I want to see my sister. It's been two weeks.

Nang makarating ako sa ospital ay halos tumakbo ako papunta sa room ni Devougre. Nang mabuksan ko ang pinto ay nagulat ako ng makitang marami pala ang nasa loob.

They are all shock to see me. Napangiwi si mommy ng makita ang itsura ko. My clothes are dirty, my hair is messy, at namamaga ang mata ko.

"What happened, baby?"

Lumapit si Kyvex sa akin at marahang hinawakan ang pisnge ko. Ni hindi ko man lang napansin na nandito siya.

Umiling ako sakanya at binigyan siya ng tipid na ngiti.

"I'm fine." bulong ko saka tinignan si Devougre.

I cried looking at her. Binitawan ako ni Kyvex para lapitan ang kapatid ko. Mabilis akong dumalo sakanya at niyakap siya. Humagulgol ako ng iyak.

"I'm sorry, I'm sorry. It's my fault, Vougre. I'm so sorry!" humikbi ako.

"Ano ba yang sinasabi mo?" ngumuso siya.

"Ako dapat ang nasa kalagayan mo. Ako dapat ang naaksidente. I'm sorry."

Umiling siya saka hinawakan ang mukha ko.

"Aksidente ang nangyari sa akin, you don't have to blame yourself." she smiled softly.

Umiling ako habang umiiyak.

"Maria ordered someone to kill me! Nagkamali lang sila kaya ikaw ang nandito ngayon." I said earning a gasped from all of them.