Untamable (COMPLETED)

Chapter 37

"Wala parin bang balita kay Maria?" tanong ko habang nakahiga sa dibdib niya.

It's been 5 days, habang tumatagal mas lalo lang akong kinakabahan.

"Wala pa. Mukhang pinaghandaan niya ang lahat."

"I'm curious, Ky." I whispered.

"About what?"

"Paano kayo naging mag kaibigan? I mean, I don't remember you introducing her to me before. So I assume na bago mo lang siya nakilala."

Napapikit ako ng haplosin niya ang buhok ko.

"I know her ever since I was 10. I didn't introduce her to you because we are not close before. When we broke up, she was there for me. She was always supportive and kind. Mas nagkasundo kami nong nag trabaho siya sa kompanya ko." aniya.

"Everything is okay between us until she confessed her feelings. I rejected her of course. Nagkabalikan na tayo ng umamin siya sa akin. At kahit hindi tayo nagkabalikan, I will still reject her." he added.

Inangat ko ang ulo para tignan ang mukha niya. Nasa kwarto niya kami sa condo niya. Nakahiga siya sa kama habang ako naman ay nasa ibabaw niya.

"Hindi mo ba siya nagustohan kahit kunti?"

Umiling siya habang pinagpatuloy ang pag haplos sa aking buhok.

"Bakit hindi mo siya nagustohan?"

Tinaasan niya ako ng kilay.

"She's not you."

I rolled my eyes at him. Binalik ko ang ulo sa kanyang dibdib habang ang isang kamay ay naglalakbay sa balikat at leeg niya, marahan siyang hinahaplos. Ang isa kong kamay ay nasa baywang niya, nakayakap sakanya.

"I still have a lot of question for you." bulong ko.

"Ask me anything."

"Did you like it... when you're holding her hand? Nong nakita ko kayo sa mall. Tumatawa kayo at nag aasaran. Was your feeling that day genuine?"

I bit my lower lip. Hinahanda ang sarili na masaktan.

"No." he answered without hesitation.

"But... you look so happy that day."

"I don't like it. When I hold her hand, I felt sick. Gusto kong sikmuraan ang sarili ko. Kamay mo lang ang gusto kong hawakan."

"Pero masaya ka." giit ko.

"Baby, I'm not happy. Kung nababasa mo lang ang iniisip ko sa araw na yun. It disgust me a lot. I'm sorry."

"You hugged her?" mahinang tanong ko.

"I have no choice, I'm sorry. I need to act because I need something from her. I can't win a case without any evidence, Devougne."

I nodded. I understand his reasons. It was valid. But it just hurt. I don't like it.

"You didn't kissed right?"

He groaned like he was so disgusted by what I said.

"She tried to kiss me but I did not let her. You owned everything about me, Devougne. Ikaw lang ang pwedeng humalik sa akin."

"I don't like it, Kyvex." I told him.

"I'm sorry."

"Ilang beses mo siyang niyakap?"

"Stop it, alam ko na ang ending nito. Ayokong mag-away tayo." angal niya.

"Hindi kita aawayin." I assure him kahit na kunti nalang ay masasampal ko na siya.

"Baby, stop lying. Alam kong gusto mo na akong sampalin." he chuckled.

I laughed fakely at him.

"Talagang mag-aaway tayo kung hindi mo sasagotin ang mga tanong ko."

Natahimik siya sa sinabi ko. Nang hindi parin siya nagsasalita ay sinubukan kong umalis sa ibabaw niya pero mas humigpit ang yakap niya sa akin.

"Twice. She hugged me twice."

"Anong klasing yakap?"

"Baby, why are we talking about this?" he whispered, halatang nahihirapan na.

"Kung ayaw mong sagotin, bitawan mo ako ngayon din dahil uuwi na ako." pagbabanta ko.

"Fuck! Fine... niyakap niya ako habang nakatalikod ako sakanya." hirap na hirap siya ng sabihin niya yun.

Kumuyom ang kamay ko habang iniimagine ang sinabi niya.

"Niyakap mo ba siya pabalik?" malamig na tanong ko.

"No... pero hinayaan ko lang siya na yakapin ako. I'm sorry please let's stop talking about this."

"Yung isa? ano ang ginawa niya?"

He sighed heavily.

"Niyakap niya ako galing sa harap. She was so happy because I gave her lunch. Wala akong nagawa kung hindi yakapin siya pabalik. That's part of my plan. I'm sorry, I didn't mean it."

Tumango ako habang iniintindi lahat ng sinasabi niya.

"I hate you." bulong ko.

"I'm sorry, please. Desperado ako kaya ko ginawa lahat ng yun. I was thinking about your safety. Halos mabaliw ako ng sabihin sa akin ni kuya na ikaw ang target at hindi si Devougre." mahinahong aniya.

"I understand, Ky. Hindi ko lang nagustohan ang ginawa mo. It hurts a lot." I whispered.

"I know, that's why I'm sorry. I'm so sorry."

"Paano pag ako ang gumawa non? Yakapin ang ibang lalaki? Hawakan ang kamay niya? Bigyan siya ng lunch? Or worst makipaghalikan ako sa iba?!"

Lumalim ang hinihinga niya. Humigpit rin ang hawak niya sa akin. I can feel his heavy breathing. Mukhang nagpipigil.

"Don't even think of kissing another man. Baby, you're hurting me."

"Nasasaktan din ako! Hindi mawala sa isip ko ang lintek na ngiti mo habang hawak ang kamay ng babaeng yun." I rolled my eyes.

"Let's stop this already. Nagsisimula na tayong mag-away." pakiusap niya.

"Nakakainis ka!"

"I'm sorry, please. Oo na nakakainis na ako. I'm sorry, hindi ko na uulitin."

"Talagang hindi na! Dahil pag inulit mo, bahala ka na sa buhay mo. Gago ka!"

"Oh god, no cursing please."

"Bitawan mo nga ako!" sinubukan kong bumangon.

"No way! Bat ba ang moody mo?" tumawa siya

"Wag ka ngang tumawa! Bawal kang tumawa." banta ko.

"The hell..."

"Stop! Wag ka ng magsalita. Ayokong marinig ang boses mo, ang pangit!"

"Devougne, you're really hurting me today."

Naiinis na kinurot ko siya sa tagiliran. Napahiyaw naman siya dahil sa ginawa ko. Sinamaan ko siya ng tingin.

"Wag ka ngang magsalita!"

"Mapapanis ang laway ko." ngumuso siya.

"Bwesit ka! Ang pangit-pangit mo!" naiiyak na sigaw ko.

Umalis ako sa ibabaw niya at nahiga sa kama. Tumalikod ako sakanya dahil ayokong makita ang mukha niya. Nakakainis siya! Sabing ayokong marinig ang boses niya. Ang tigas-tigas ng ulo!

Kumalma ako ng yakapin niya ako galing sa likod. I slowly closed my eyes when he started kissing my neck and shoulder. He showered it with slow and tingling kisses.

"Ky... stop... what are you... doing?" I moaned.

Hindi siya nagsalita at pinagpatuloy lang ang paghalik sa akin.

"Hey! I'm talking to you."

He bit my skin before looking into my eyes.

"You told me to shut up."

I rolled my eyes.

"Bwesit ka!"