Vazgeçersen Kaybedersin

Elena&Rüzgar

İyi okumalar :)

Elena
Bana kimse hesap soramazdı.Bu kişi Rüzgar olsa bile.Hele ki konu Gökhan sa kimseye hesap vermezdim.Gökhan benim çocukluğumdu.Beni ben yapandı.Ben onsuz yapamazdım.İmkansızdı.
Rüzgar
Adnan amca haftaya bir parti düzenleyecekmiş tam da istediğim gibi.Sen şimdi göreceksin arkadaşı Elena hanım.Telefonumu elime alıp Burcu nun numarasını buldum ve onu aradım.Çaldı.Çaldı ve sonunda."Oooo paşam ne zamandır aramıyordunuz bunu neye borçluyuz"."Neyse uzatma Burcu senden birşey isteyeceğim"."Emrinize amadeyim paşam"."Haftaya bir parti var oraya geleceksin normal arkadaşım gibi kıskandırmam gereken biri var"."Sahaya geri döndün ha?Havada aşk kokusu var sanki"."Evet Burcu.Neyse biz yine haberleşiriz.Şimdi kapatmam gerek.Görüşürüz".Bu kız telefondan sürtük biri gibi gelebilir ama aslında normal arkadaşımdır.Sadece konuşma tarzı böyle işte.Aslında çok iyi kızdır.Neyse böylelikle Elena hanımın da cezasını belirledik.
Elena bugün bana biraz fazla soğuk davrandı sanki.Suçlu oydu ama yinede bana patlıyordu.Ben onun için neler yapıyordum sırf onun için o Gökhan itine bile katlanıyordum ama yok o da kesmiyordu elena hanımı.Ne yapmaya çalışıyordu bu?Amacı neydi? Neyse Rüzgar toparlanman lazım oğlum kendine gelmen lazım.En iyisi Emre yi aramak.Ne zamandır takılamıyoruz onla.
Emre yi aradım ve nerde olduğunu öğrendim.Babasının barındaydı.Her zamanki gibi.
Arabaya atladım ve bara doğru yol aldım.Şu teslimat işini de Emre yle konuşmam lazım.Malum bu ara işleri fazla boşladım.
Elena
Oda da sinirden dört dönerken kapı açıldı ve içeri kocaman ımm bu olmadı devasa demeliyim herhalde.Çünkü ayının boyu nerdeyse iki metreydi.Ben ayıya hayranlıkla bakarken arkasından bi ses geldi"Öşür diyeyim Eyena"Ahahaha bu Gökhan dı.Sesi duyar duymaz gülmeye başladım.Ve Gökhan ayının arkasından çıkıp yanıma geldi.Kıyamam ya yine gönlümü almayı başardı.Ama hemen pes etmek yok."Beni affettin mi prensesim" Prensesim.Bu çocuk hep böyleydi.Hep beni sahiplenirdi.Ama bunu seviyorum beni sahiplenmesi hoşuma gidiyordu."Immm galiba düşünmem gerek biraz" dediğim gibi beni gıdıklamaya başladı."Hımmm demek bizim prensesin düşünmeye ihtiyacı var"."Ahahaha yapma Gökhan ahahahah öleceğim şimdi bırak lütfen hahahaha"."Düşünmem gerek galiba bu çok ani oldu"."Ahahahah tamam hahahahah affettim hahahahah tamam bırak"
Oh be sonunda bırakabilmişti.Yoksa harbi bayılırdım yani.Manyak ya.İkimizde yatakta uzanmıştık.Bu gece hastaneden çıkacaktım.Sonuuuundaa.Bıkmıştım buradan.Duyduğuma göre haftaya babam benim şerefime bir parti düzenleyecekmiş aman ne hoş.Tam babama göre.Adam doğru dürüst hastaneye gelmiyor.Ama parti yapmaya gelince ohoooo ben hastaneden çıkmadan hazırlıkları yapıyor yeterki gösteriş olsun.
Ne kadar sinirlensemde Rüzgar ı meram ediyordum.Nerde ne yapıyordu acaba?
Ona kötü davranmıştım hemde bayağı kötü.Onu özlemiştim.Sabah ne güzel iyiydik ama şimdi hayatım yine bok gibiydi.Benim gibi dengesiz bir hayatım vardı.

Evet sonunda hastaneden çıkıyorduk.Bütün eşyalarımı toparlamıştım.Çıkarken son kez odaya baktım.Evet burayı sevmiyordum ama Rüzgar la burada güzel anılarımız vardı.İlişkimizin temelleri burada atılmıştı sonuçta.Odada hızlıca göz gezdirdim.Ve yavaşca odadan çıktım.Bir hastane odasının bende bu kadar anı bırakacağını hiç düşünmemiştim.Ama olmuştu işte.Asansöre bindik.Asansörleri pek sevmezdim.Sebepsiz bir şekilde çok itici geliyordu.
Ve sonunda asansörden inebilmiştik.Babam yine gelmemiş hasan amca yı yollamıştı.Bu adamın bile babamdan çok hakkı vardı.üstümde.Yavaşca arabaya bindim.Bu arabayı,trafiği bile özlemiştim doğrusu.

Eve geldiğimizde yavaşca arabadan indim.Eve şuan hayranlıkla bakıyordum.Evle hasret gideriyordum şuan resmen.Kapıya gelip zile bastım basar basmaz Esen abla hemen kapıyı açmıştı. Demek beni bekliyordu kıyamam ya.Beni gördüğü gibi sımsıkı sarıldı.
Esen ablayla biraz lafladıktan sonra odama çıktım.Biraz uyusam iyi olacaktı.Odama özlemle baktım.Herşey derli topluydu esen abla sağolsun.En son burada Rüzgar la uyumuştuk.Beraber.Ama şimdi yoktu.Keşke yanında olsaydı.Keşke yine birlikte uyusaydık.Yine sarılsaydı bana bende sinirlenip bağırsaydım.Neyse artık yapacak birşey yoktu.Belki beni böyle cezalandırıyordu.Haksızda değildi aslında.
Yavaşça yatağa uzandım ve örtüyü üzerime çektim.Yastığım hala Rüzgar gibi kokuyordu.Huzur dolu.Yastığa sımsıkı sarılıp.Evet yalnış duymadınız yastığa sımsıkı sarıldım.Ben uykuyu beklerken odamın kapısı açıldı.Babamdır herhalde uyku rolü yapsam iyi olacak.Bu işte fazla iyiyimdir övünmek gibi olmasın.Ben babamın kapıyı kapatıp çıkmasını beklerken yatağın kenarı çöktü ve o huzuru kokladım.Bu Rüzgar ın kokusuydu.Huzurumun.Yanıma gelip yastığı kucağımdan aldı ve bana sımsıkı sarıldı.Yastığı kafasının altına aldı."Heyy bu ben gibi kokuyor".dediğinde gülümsedim."Sen yoksa benim yokluğumu bu yastıkla mı gidermeye çalışıyorsun"."Bilmem".dediğimde beni kendine iyice yapıştırdı."Bundan sonra yastığa gerek yok ben varım"

Elimden geldiğince uzun yazmaya çalıştım.Arkadaşlar yorum ve vote atamayı unutmayın.
Sizleri çooook seviyorum <3