Vazgeçersen Kaybedersin

Okul

Bir gün geç geldi  kusura bakmayın:) Yarın bir duyuru bölümü yayınlayacağım ve size bir süprizim var :)
İyi okumalar

Elena

Yavaşça yanıma yaklaştı ve kaldırıma oturdu.Hiçbir tepki vermedim.Belki de veremedim.Boş boş bakmaya devam ettim sokağa."Elena ben gerçekten çok özür dilerim.Böyle olsun istemezdim.Çok içkiliydim hiçbir şey hatırlamıyorum."daha fazla dinleyemezdim.Yine hiçbir tepki  vermeden kalktım kaldırımdan.Yürümek ilk defa bu kadar zordu.Sanki boşluğa atıyordum her bir adımımı.Her an düşecekmiş gibi yürüyordum.Bir anda gelip kolumu tuttu.Eskiden olsa bu hareketine kızabilirdim ama şimdi her şey farklıydı."Elena bir şey demeyecek misin?"Gözlerimi gözlerine diktim."Sen benim nefesimdin.Sen kendini akşam Işıl'la yitirdin.Bütün varını yoğunu ona harcadın.Artık yoksun Rüzgar.Her şey bitti.Belki başlamamıştı bile.Belki ben hata yapmışımdır.Güvenmek haram bana unutmuşum" deyip arkamı dönüp yürümeye devam ettim.İkinci kez kolumu tuttu.Ne diyebilirdi ki daha?Her şey bitmişti işte.Bitmiştik.Onun sayesinde."Elena bana vur,bağır ne yaparsan yap ama susma.Anlıyor musun susma"Gözlerimi o aşık olduğum gözlerine diktim."İlk önce dediklerine değer misin bir onu düşün.Sana vurmak isterdim ama benimken.Benim olmayana dokunmam ben Rüzgar.Sana bağırmak isterdim ama değerliyken.Değer misin be Rüzgar he değer misin?"

Hiçbir tepki veremedi.Benimde ondan altta kalır yanım yoktu aslında.Yürümeye başladım.Kim durdurabilirdi ki beni?Ne zamana kadar yürürdüm böyle?İsyan eder miydi ayaklarım?Hisseder miydim yüreğimin isyanı varken vücudumunkini?

Rüzgar

Arkasından bakmaya devam ettim.Bu kadar kolay mıydı lan.Bu kadar mıydı?Her şey beni hatamdı.Ne olurdu o kadar fazla içmeseydim sanki.Yumruğumu duvara geçirdim.Böyle olmamalıydı.Böyle bitmemeliydi.Hepsinin sorumlusu benim sadece ben.Sayamadığım yumruklarımı duvara geçirmeye devam ettim.Ellerimden kanlar aka aka içeri girdim.Ne yapmıştım ben böyle?Işıl'ı aradım ama gitmişti herhalde.Ne yapabilirdi ki?O da en yakın arkadaşını kaybetmişti.Keşke o kadar fazla içmeseydik.Ah benim aptal kafam.Ellerimden kanlar aka aka mutfağa gittim.Ve gördüğüm manzarayla dona kaldım.Bana kahvaltı hazırlamıştı kendi elleriyle.Bugün bizim birinci yılımızdı.Koskoca bir yıl.Ve o yine bana bir süpriz hazırlamak istemişti ama ben ne yapmıştım en yakın arkadaşıyla yatmıştım.Peynirler,salamlar hatta ekmek bile kalp şeklinde kesilmişti(oruçlu olan arkadaşlarımızdan çook özür dilerim).Ve kenarına bir not yazmıştı."Nefesimsin"Her şeyi bok etmeyi başarmıştım işte.Akşam kendini Işıl'la yitiren nefesi.En yakın arkadaşıyla yatan ilk aşkı.Artık onun için bu cümlelerden ibarettim.Değer misin demişti bana.Bütün güçlülüğüyle durmuştu yine karşımda.Kendinden hiç taviz vermeden.Tek damla yaş gelmemişti o kaybolduğum gözlerinden.Tek kelime etmemişti bana.Bana vurmasına,bağırmasına ihtiyacım vardı.Ama yapmamıştı işte.

Elena

Daha ne kadar yürürdüm böyle bilmiyorum.Hava karamaya başlamıştı bile.İlk defa bu kadar çaresizdim.Bir taksi durdurup bindim.Belkide eve gidip son ses müzik dinlemeliydim.

Eve geldiğimizde taksiciye parasını verip taksiden indim.Evde kimse yoktu.Babam işte,esen abla da köye gitmişti.Yalnızdım.Her zamanki gibi.İçeri girdim ve kendimi koltuğa bıraktım.İlk defa bu kadar ifadesizdim.Ne yaşayacağımı,ne yapacağımı bilmiyordum.Boş gözlerle etrafa bakmaya devam ettim.Bundan sonra Işıl yoktu,Rüzgar yoktu.Yalnızdım.Acaba affedebilir miydim onları?Ne yapacaktım bundan sonra?3 gün sonra okul başlıyordu sürekli görecektim onları.Dayanabilir miydim buna?Başımı sağa sola çevirdim.Hayır hayır Elena sen güçlüsün.Bu güne kadar neler yaşadın gene de yıkılmadın.Bu mu yıkacak seni?