Gözlerini ilk açtığında kara gözlerine vurgun olduğu bir kız vardı ama kardeşi olarak bakmak zorundaydı ona. Çok istiyordu onunda kendisini sol yanı yapmasını ama kız abi biliyordu onu, dayanamadı göz göze geldikleri an başladı konuşmaya;
"Vazgeç ar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Annemin odaya girmesiyle toparlandık annem bu halimize tebessüm etmişti onun da arada böyle çocuklaşmamızı sevdiğini biliyordum.
"Aa Nur sultan olmadan olmaz." dedi abim ve annemi gıdıklamaya başladı. Annem bir yandan gülüyor bir yandan kaçmaya çalışıyordu.
"Aa bıraksana sultanımı." dedim ve annemi çekip sarıldım ve öptüm.
"Aa yeter kızacağım hepinizi elimden geçireceğim hadi aşağıya yeter bu kadar şebeklik." dedi ve odadan çıktı bizde peşinden peşin sıra indik ve kahvaltı sofrasına teker teker dizildik babam çoktan oturmuş bizi bekliyordu.
"Kocaman insanlar oldunuz ama hala çocuk gibisiniz hayranım size gerçekten." dedi babam
"Eh babacım ne yapalım seviyoruz deli olmayı." dedim
"Tabi kızım tabi deliye her gün bayram diye bu hallerin dimi?" dedi
"Evet babam." dedim ve kahvaltı yapmaya başladık.
"Yarın kaç tane dersin var?" dedi Melodi
" 2 dersim var biri 1.30'da biri 3'de senin." dedim
"Benim 4 dersim var 2 şer tane 2 farklı ders 2'den 5'e kadar neredeyse of ağlayacağım ya." dedi Melodi
"Ee çalışmayana ekmek yok bu zamanda çalışacaksınız ki karşılığında bir şeyler alasanız." dedi abim
"Ay bu kadar çalışmaya meraklıysan sen gir derslerime Mert abi." dedi Melodi
"Girerim ne var kesip biçiyorsunuz gören de atom parçalıyorsunuz zanneder." dedi abim
Melodi sinirlenmiş olmalı ki meydan okudu.
"Var mısın iddiasına yarın benimle derse gel ben 1 saat bile dayanmazsın diyorum." dedi Melodi
Abimin hoşuna gitmiş olmalı ki sırıttı.
"Varım ulan dayanırım diyorum." dedi serçe parmaklar birbirine geçti sert bakışlar atıldı.
"Kazanırsam istediğim bir bileklik var aldırırım onu." dedi Melodi
"Ben kazandığım zaman söyleyeceğim." dedi
Melodi abimi tanırdı ama tam tanıyamamış olmalı ki böyle bir hataya düşmüştü abim çok inatçı bir insandı ve asla girdiği iddiaları kaybetmezdi ne yapardı ne ederdi kendi lehine çevirirdi o durumu.
"Anlaştık" dediler ve parmaklar birbirinden ayrılıp kahvaltıya devam edildi. Kahvaltı bitmiş sofra muhabbeti dönüyordu.
