Yiğit abiye cevap veremedim çünkü verecek bir cevabım yoktu, ona karşı hiç bir şey hissetmiyordum abilik kavramı dışında ve bir şey deyip de gereksiz bir umut vermek istemiyordum o yüzden bakışlarımı çektim ve gün doğumunu izlemeye başladım. Gün doğumunu izlemeye gelmiştim ve izlemeden de gitmeyecektim.
Gün doğduktan sonra yerimden kalktım. Yiğit abi de benim ayaklandığımı görünce kalktı bisiklete doğru ilerledim, ikimizde konuşmuyorduk ben konuşursam kendimle çelişmekten korktuğum için konuşmuyordum ama onun neden konuşmadığı hakkında bir fikrim yoktu. Bisiklete bindik aynı şekilde ve geldiğimiz yolu geri döndük. Bizim evin önünde durunca bisikletten indim.
"Görüşürüz." dedim ve bahçeye girip hızlıca eve girdim, kıyafet falan almadan kendimi duşa attım. Neden böyle oluyordu, ben gözlerinden kaçtıkça o beni sözleriyle vuruyordu. O benim abim gibiydi öyleydi dimi, o zaman kalbim neden bu kadar hızlı atıyordu? Çünkü sinirlenmiştim bana bir şeyler hissetme ihtimaline sinirlenmiştim.
Daha fazla oyalanmayıp duştan çıktım havluma sarınıp odama geri çıktım ve giyinip saçlarımı ıslak bıraktım. Saat daha çok erkendi o yüzden tekrar yatağıma girdim ve uyumayı denedim. En son hatırladığım gözlerimin kapandığıydı.
Sabah annemin yanına gelip beni dürtüklemesiyle gözlerimi açtım. Yüzüne baktığımda gülümsüyordu.
"Günaydın kızım." dedi
"Günaydın annem." dedim ve doğruldum.
"Saat kaç?" dedim
"11.30 okula geç kalma diye erken uyandırayım seni." dedi
Annem bu sabah fazlasıyla sakindi ve bu biraz garipti genelde aşağıdan bağırırdı uyan diye.
"Anne iyi misin?" dedim
Yatağımın kenarına oturdu ve bana döndü. Kesin bir şey konuşacaktı ve benim hoşuma gitmeyecek bir şeydi.
"Naz bak sana bir şey söyleyeceğim ama sinirlenmeden önce bir dinle." dedi
Tamam anlamında kafamı salladım ve derin bir nefes çektim içime çünkü kesin sinirlenecektim.
"Köyden Nazmiye abla aradı." dedi ben bu konuşmanın devamını biliyordum o yüzden daha fazla dinleme gereği duymadım.
"Hayır anne." dedim ve yataktan kalkıp dolabımın karşısına geçtim.
"Ama Naz bir dinle dedim." dedi
"Anne ben bu konuşmanın devamını biliyorum ben kimseyle tanışmayacağım." dedim
"Ya kızım kadın çok ısrar etti bende." dedi yüzüne baktığımda gözlerinde ki pişmanlığı görebiliyordum ama bu konu da yumuşamayacaktım çünkü annem beni tanıyordu ve böyle bir şeyi asla kabul etmeyeceğimi bilmesi gerekiyordu.
"Bana mı sordun anne beni tanıyorsun kabul etmeyeceğimi bilmene rağmen kabul ettiysen beni hiç alakadar etmez ben kimseyle tanışmak zorunda da değilim umurumda da değil." dedim
"Ne diyeceğim ben şimdi kadına?" dedi
"Naz istemiyor diyeceksin anne ne diyeceksin?" dedim ve dolaptan kot koyu gri pantolonumla siyah body çıkardım.
"Of kızım ya ne olur sanki görüşşen çocuk kalkıp gelecek bugün." dedi
"Anne! Bak kalbini kırmak istemiyorum ama zorluyorsun beni." dedim
O sırada kapım tıklatıldı.
"Gir." dedim
İçeri giren kişi babamdı, şaşkın bir biçimde bize bakıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ADA MAHALLESİ
RomansGözlerini ilk açtığında kara gözlerine vurgun olduğu bir kız vardı ama kardeşi olarak bakmak zorundaydı ona. Çok istiyordu onunda kendisini sol yanı yapmasını ama kız abi biliyordu onu, dayanamadı göz göze geldikleri an başladı konuşmaya; "Vazgeç ar...
