22.Bölüm

247 4 2
                                    

Fren sesi bedenin arabaya vuruşu ve yere düşüşü gerisi karanlık.
Beyaz bir odada gözlerin açılışı etraftakilerin üzgün ve acıyan bakışları. Ne olduğunu anlamaya çalışan her şeyden habersiz küçük bir kız çocuğu.
"Anne." Dedi boğazı acıyarak
"Kızım." Dedi annesi ve oturduğu koltuktan kalkıp kızının yanına gitti hemen.

Küçük kızın zihnine görüntüler gelip gidiyordu ve kulaklarında sürekli acı bir fren sesi çınlıyordu.

"Anne Vera nerede?" Dedi ve malum soruyu sormuş oldu.

"Naz, bebeğim." Dedi annesi

Kızın zihninde ki görüntüler netleşmeye başlamıştı.

"Vera nerde anne Vera'yı görmek istiyorum." Dedi Naz ve ağlamaya başladı.

"Bebeğim, Vera melek oldu annecim o artık bizi gökyüzünden izleyecek." Dedi

"Hayır benim Vera'm ölmedi anne o başka Vera'dır anne ölemez." Dedi çığlıklar ağlama sesleri odada yankılanıyordu.

"Bebeğim sakin ol lütfen." Dedi annesi soğuk kanlı olmaya çalışıyordu ama kızı gibi gördüğü ufak çocuğun ölmesi onu da etkileniyordu.

"Benim yüzümden dimi o saçma sapan oyunu oynamasaydık ona bir şey olmayacaktı benim yüzümden." dedi Naz ve sinir krizine girdi saçlarını yolluyor yüzünü boynunu tırnaklıyordu.

Annesi hemşirelere bağırdı gelip Naz'a sakinleştirici vurdular ve güçsüz bedeni tekrardan bir karanlığa gömüldü.

Cenazeye kadar her gün böyle geçti Naz cenazeyi görene kadar hiç bir gün inanmadı Vera'nın öldüğüne. Onu o beyaz örtüyle toprağın altına koyduklarını görmese daha da inanmazdı. Cenaze çok kötü geçmişti çığlıklar kıyametler havada uçuşuyordu Dina ve Naz bir kaç kere bayılmıştı. Birbirlerine sarılmış bir şekilde etrafı izliyorlardı.

"Özür dilerim Dina çok özür dilerim." Dedi ve kadına sıkı sıkı sarıldı.

"Şş bebeğim senin hiç bir suçun yok tanrı onu yanına almak istedi ve bizden aldı minik kızım." Dedi

Cenazeden sonra Naz onları sadece taşınırken görmüştü çok sevdiği bir diğer arkadaşı Denis suratına bakmıyordu ve bu Naz'ı daha üzüyordu. Onlar taşındıktan sonra Naz kendini iyice saldı her gün neredeyse hastaneye gidiyorlardı yemiyordu içmiyordu uyumuyordu . İyice elden ayaktan düşmüştü. Nur Uğurlu en son ne yapacağını şaşırıp psikolog psikolog gezmeye başlamıştı. İşinin ehli bir psikolog bulunca Naz'la tedaviye başlamışlardı ve 4 ayın sonunda Naz, Vera ve Denis'e ait bunun anıları silinmişti. Nur Uğurlu Vera ve Naz'a ait bütün her şeyi ortadan kaldırmıştı ve saklamıştı. Ama beklemediği şey yıllar sonra Denis'in ortaya çıkıp Naz'ın hayatına girecek olmasıydı. Naz çocukluğuyla ilgili bir şeyler soracak olmasıydı. Doktor zamanında bir gün hatırlayacağını söylemişti ama Nur Uğurlu hazırlıksız yakalanmıştı ve geçmişi şimdi Naz'ı tam kalbinden vuruyordu.

~~~~~~~
Üzerime su atılmasıyla gözlerimi açtım. Burası eski küf kokulu bir depoydu büyük ihtimalle etraftaki ışıkla görebildiğim buydu.

Karşımda duran kadın siyah vücut hatlarını belli eden bir tulum giymişti ayağında siyah postalları vardı açık kahve saçlarını at kuyruğu yapmıştı yeşil gözleriyle beni izliyordu. Gözlerinde ki duyguyu çözemiyordum nefret desem değil üzüntü desem değil gözlerinde garip bir duygu barındırıyordu.

"Sen kimsin?" Dedim

"Yıllar sonra tekrar tanışalım eski dostum ben Vera." Dedi

Kulaklarımda ismi çınlamaya başladı bu imkansızdı onun yaşıyor olma ihtimali imkansızdı. Gözlerim doldu midem bükülüyordu sanki.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Feb 12 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

ADA MAHALLESİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin