~Emanet~ historia jego oczami

XXIV

2 lata później
Minęły dwa lata, odkąd ostatni raz widziałem Seher. Dwa lata, od tamtej pamietnej sytuacji, gdy ona poznała prawdę. Zabrała Yusufa i wyjechała. Od tego czasu nie ma z nią kontaktu. Nie wiem, czy żyje czy nie. Ukryła się albo wyjechała z kraju. Chciałbym ją przeprosić za to wszystko. Wyrzuciłem Zuhal z rezydencji i nigdy więcej się nie pojawiła u mnie. Ja nigdy się nie ożeniłem, bo czekam na moją jedyną. Nagle usłyszałem dzwonek do drzwi, ale nikogo się nie spodziewałem, więc zdziwiony podszedłem je otworzyć. Nagle przed moimi oczami stanęła ona. Brunetka z niebieskimi oczami. Moja Seher. Wróciła do mnie.
-Seher, ja... - zacząłem, ale ona bez pytania weszła do środka - Wiem, jak się czułaś dwa lata temu. Wiem, że potraktowałem Cię okropnie. To wszystko, co mówiła Zuhal była nieprawda. Po Twoim wyjściu wyrzuciłem ją z domu i chciałem Cię szukać, ale nie dawałaś znaku życia. Przepraszam jeszcze raz - mówiłem i chciałem ją przytulić, ale się odsunęła.
-Nie masz pojęcia, jak ja się czuję. Potraktowałeś mnie jak szmate. Myślałam, że mnie kochasz, a Ty udawałeś tylko przede mną, żeby mnie zmylić. To, że straciłam pamięć nie oznaczało, że nie miałam uczuć. W tamtej sytuacji, gdy zobaczyłam Was razem to poczułam, że tego nie wytrzymam. Odeszłam od Ciebie, ale teraz wracam, bo... bo Cię kocham, Yaman. Nie potrafię bez Ciebie żyć. Minęły dwa lata, ale ja dłużej nie potrafię - powiedziała, a ja po tych słowach zobaczyłem w jej oczach łzy. A w tych zobaczyłem wszystkie emocje. Miłość, smutek, żal, złość oraz nadzieję. Nadzieję na to, że teraz będzie lepiej. Po tych słowach Seher podeszła i przytuliła mnie tak, jakby jutra miało nie być.
-Nie mogłem Cię znaleźć. Myślałem, że zostawiłaś mnie na dobre. Nie potrafiłem sobie wybaczyć tego, jak zachowałem się w stosunku do Ciebie. Gdybym mógł cofnąć czas, naprawiłbym wszystko - powiedziałem. Chciałem mieć nadzieję, że od teraz będzie lepiej. Teraz planowałem oświadczyć się Seher.