-"¡callarse la boca!" -"Hazme."

JayKe: get undressed (there ain't no reason to hide) pt2

“Punta tayo sa condo ko?” ayan ang kaagad na tinanong sa akin ni Seong matapos nitong ilabas ang mga kamay niya mula sa puke ko. Hindi na niya tinignan pa ‘yung kasong pinapabasa ko sa kanya kaya binatukan ko naman ito.

“Siraulo. Makakaantay ‘yang tite mo. ‘Yung recit ko bukas hindi,” pabirong sabi ko rito saka siya inirapan. Tamad na iniwas naman nito ang tingin sa akin saka bumulong pa (na hindi ko naman narinig).

Sinimulan ko na ring basahin ang ilang printed cases na dala dala ko galing sa opisina. Buti na lang may perks kapag empleyado. Libreng print.

Binalot ng katahimikan ang paligid. Tanging naririnig na lang ay ‘yung water dispenser sa di-kalayuan ng pwesto namin ni Seong. Kumokonti na rin ang tao. Kaagad ko namang tinignan ang relo ko at nakitang mag-aalas onse na pala ng gabi.

Ang bilis naman ng oras?

“Seong, ano, kumusta? Ang haba niyan, ‘no?” sabi ko rito habang inaayos ang salamin ko. Medyo nahuhulog kasi ito. “Oo, pero malapit na ako matapos. Nakakalahati ko na ‘yung opinyon ng korte,” sabi niya naman. Tumango naman ako saka sinimulan ding basahin ang panghuling kaso na kakailanganin sa recit namin bukas.

Thankful talaga ako na ahead si Seong sa akin ng isang taon sa law school, kasi kung hindi, baka parehas kaming nabobobo sa mga kasong binabasa. Medyo bihasa na kasi siya sa pagbabasa ng mga ganito kaya sa kanya talaga ako nagpapatulong kapag may hindi ako maintindihan. Although we were also taught how to understand and read a case back when we were in our undergrad course, iba kasi talaga ang atake kapag nasa law school na.

Mabuti na lang din ay hindi ito gaanong makapal, hindi katulad noong kaso na pinabasa ko kay Seong na halos nasa 80 pages (mahigit pa nga). Yup. It’s totally normal for law students like us to encounter these kinds of cases. Minsan nga ay may nabasa kaming kaso na nasa 100 pages.

Kumusta naman ako na paprint lang ang afford? Buti na lang mura lang ang paprint sa Morayta, hindi naman din palaging makapal mukha kong magprint sa opisina lalo pa kung ganu’n karami.

——————————

Kaagad akong natapos sa binasa ko kaya malaya na lang akong nagsoscroll sa newsfeed ko. Si Seong naman ay nag-unat na ng kanyang katawan, hudyat na natapos niya nang basahin ‘yung pinapabasa ko. “Sumakit ulo ko sa kakabasa, Jaeyun. I deserve everything I ask you for this,” sabi niya saka tinignan ako habang tinataas-taas pa ang kilay nito.

“Oo na, oo na, ano ba kasing gusto mo? Libre kita kapag sumahod na kami,” sabi ko rito. Inayos ko na ang mga gamit ko saka nilagay ito sa bag na dala-dala ko. Grabe, mas convenient talaga ang may tablet o iPad kapag law student ka na. Hindi ko kayang bitbitin nang buong araw ‘yung ganito kabigat na bag. “Punta nga tayo sa condo ko,” sabi nito sa akin.

Habang sinasabi ‘yun ay tinutulungan niya ako para ayusin ang mga gamit ko. Matapos maligpit lahat at kaagad niyang kinuha ang bag sa akin saka sinukbit ito sa mga balikat niya.

“Okay! Basta pagluto mo ako nu’ng bicol express, ah?” sabi ko naman dito.

Wala namang malisya para sa akin ‘yung pag-aya niyang pumunta sa condo niya. Palagi nga akong nakikitulog du’n kapag naaabutan ako ng ulan, mas malapit kasi ito sa opisina ko. E ang bahay ko ay sa Fairview pa. Ang layo, ‘di ba? Hindi ko rin naman kaya pang magdorm.

Not until I felt my pussy throbbing because I feel so horny. Right now, we are watching a movie in his living room. Momol lang naman ‘yung tumatambad sa screen pero— Bakit naman ganu’n ‘yung tunog?

I am looking everywhere, sa kahit saan at lahat ng sulok ng condo ni Seong, pero not at him. Tawagin mo na lahat ng p’wedeng tawagin, maliban kay Seong! Ang hot nu’ng scene, ‘yung dalawang bida ay nasa kagaya rin naming pwesto — nanunuod ng movie sa sala, pero ang kaibahan ay maya-maya lang ay biglang nagsunggaban ‘yung isa.