In de wolken | Donny v/d Beek

41.

41.

Twee jaar later..

'Ik ben weer thuis!' Yara smeet de deur achter haar dicht en ze liep de woonkamer binnen. 'He, doe is zachtjes met de deur.' Carla keek op van haar telefoon. 'Sorry mam.' Yara gniffelde zachtjes. Haar moeder zat altijd te klagen over de deur. Ze sloeg hem altijd te hard dicht en volgens haar moeder was dat erg vervelend voor de buren.

'Hoe was de bezichtiging?' Nieuwsgierig keek Carla haar dochter aan. Yara was vanochtend samen met Donny naar Amsterdam geweest om een twee appartementen te bezichtigen. Donny en Yara gingen samenwonen en ze wouden graag een appartementje in de hoofdstad. Donny voetbalde nog steeds bij Ajax en hij had het daar ontzettend naar zijn zin. Het was dus logisch dat ze een appartement wouden kopen in Amsterdam.

'Het eerste appartement word het sowieso niet. Het was veel te klein en ik had er geen fijn gevoel bij. Er liepen echt rare mensen rond in dat appartementencomplex.' Vertelde Yara. 'En de tweede?'

'Die heeft wel een goede kans. Donny was daar ook heel positief over.' Antwoordde Yara. 'Dat klinkt al een stuk positiever. Ik hoop dat het wat word.' Zei Carla. 'Ik hoop het ook. Donny gaat maandag nog een keer met zijn vader langs. Hij heeft er toch wel wat meer verstand van.'

'Je word zo snel groot. Ik kan niet geloven dat je al op jezelf gaat wonen.' Glimlachte Carla. 'Mam.' Yara zuchtte. 'Sorry schat. Wacht maar tot je later zelf kinderen hebt. De tijd vliegt voorbij.'

'Voorlopig hoef ik nog even geen kinderen. Eerst maar eens kijken hoe samen wonen bevalt.' Gniffelde Yara. 'Dat komt vast wel goed! Jij en Don zijn zo goed op elkaar ingespeeld.' Zei Carla. 'Ja, maar samenwonen is wel heel anders. Ik moet nu zelf afwassen, de was opvouwen, koken en mijn eigen bed opmaken.' Yara somde een heel rijtje aan klusjes op. 'Welkom in de grote mensenwereld.'

'Ik ga naar de winkel. Moet ik nog iets voor je meenemen?' Vroeg Carla. Yara dacht even na maar toen ze schudde ze haar hoofd. 'Nee hoor. Ga Nina maar lekker lastig vallen.' Lachte ze. Nina werkte sinds kort als vakkenvuller bij de Albert Heijn en ze vond het vreselijk als ze haar familie tegenkwam in de winkel terwijl ze aan het werk was.

'Ga ik doen. Ik ben over een uurtje weer thuis.' Zei Carla. 'Is goed.' Yara zei haar moeder gedag en ze liep naar haar kamer. Toen Yara op haar kamer was pakte ze haar laptop en ze ging in haar bed liggen. Ze startte haar laptop op. Als eerste opende ze Spotify en ze zette haar favoriete afspeellijst aan. De muziek klonk door de kamer en zachtjes neuriënde Yara mee.

Yara zocht op internet wat leuke interieurs. Ze hoopte stiekem wel dat ze het appartement gingen kopen dat ze vandaag als tweede hadden bezocht. Ze was moe van al die bezichtigingen. Het kostte haar heel veel energie en die stak ze liever in haar werk. Ze had twee weken geleden haar diploma voor de kappersopleiding gehaald.

Yara had nu een baantje als thuiskapper en al het geld dat ze daarmee verdiende bewaarde ze voor het nieuwe appartement. Natuurlijk had Donny meer inkomsten dan haar maar ze wou zelf ook haar steentje bijdragen. Ze moesten een heleboel dingen kopen dus Yara was dagelijks op het internet te vinden. Ze bezocht allerlei websites en maakte honderden moodboards.

Donny vond het allemaal wel best. Natuurlijk wou hij een mooie woonruimte om in te leven maar hij liet de inrichting aan Yara over. Het meisje was er al weken mee bezig en hij vond het belangrijk dat Yara zich thuis voelde in Amsterdam. Hij had nog zijn vrienden bij Ajax maar als hij voetballen was had Yara alleen Mikky.

Daar zag Yara ook wel tegenop. Ondanks dat ze altijd op school had gezeten in Amsterdam had ze naast Mikky niemand. Ze probeerde wel vriendinnen te maken maar dat ging moeizaam. Als thuiskapper had ze geen collega's waar ze mee omging en ze hield niet zo van uitgaan. Ook met haar oude klasgenoten had ze geen contact meer.

Nadat ze was geslaagd had ze iedereen uit haar telefoon verwijderd. Ze hoefde geen contact meer met hun en al helemaal niet met Luna en Sterre. Ze snapte niet dat ze daar ooit bevriend mee was. Ze had nu zoveel betere vrienden, echte vrienden.

Yara haar telefoon ging af. Op het startscherm zag ze Mikky haar nam staan. Met een glimlach op haar gezicht nam Yara op. 'Hey Mik.' Begroette ze haar beste vriendin. 'Hey! Hoe waren de bezichtigingen?' Vroeg Mikky nieuwsgierig. 'De eerste was echt vreselijk maar het tweede appartement heeft een goede kans.' Vertelde Yara.

'Is dat het appartement schuin tegenover mij en Frenk?' Vroeg Mikky. 'Ja! Het appartement kijkt uit op jullie appartementencomplex.' Vertelde Yara. 'Ah straks worden we nog overburen.' Gniffelde Mikky. 'Die kans zit er wel in. Don gaat nog een keer samen met Andre kijken. Zijn vader heeft toch wel wat meer verstand van dan dat wij dat hebben.'

'Snap ik. Toen Frenk en ik een appartement zochten hebben onze ouders ook alles grotendeels geregeld.' Vertelde Mikky. 'Ik hoop zo dat Don het appartement ook wat vind. Hij zei dat hij er nog een nachtje over wou slapen.'

'Het komt wel goed en als deze het niet word vinden jullie wel weer wat anders. Er zijn appartementen zat.' Stelde Mikky haar gerust. 'Dat weet ik ook wel, maar nu we zo dichtbij zijn heb ik het gevoel alsof we haast moeten maken. De zomerstop is niet voor eeuwig en over een maand moet Don alweer op trainingskamp.'

'Het komt wel goed. Ik kan je altijd helpen. Maak je geen zorgen.'