In de wolken | Donny v/d Beek

56.

56.

'Wil je nog iets eten lieverd?' Rabia Nouri kwam de woonkamer ingelopen. Yara zat op de bank en naast haar zat Appie. 'Nee bedankt.' Yara sloeg het aanbod af. Ze was kapot van de lange dag. Er was zoveel gebeurd. 'Als je toch iets wilt eten mag je het altijd pakken. Ik ga maar eens naar bed. Het was een lange dag.' Rabia gaf haar zoon een kus en ze wenste Yara welterusten. Daarna verliet Rabia de woonkamer.

'Jouw moeder is zo lief.' Glimlachend keek Yara Rabia na. 'Ik weet het. Ze is de allerliefste moeder van de hele wereld.' Vertelde Appie met een grote glimlach op zijn gezicht. 'Dat kan niet. Dat is mijn moeder al.' Plaagde Yara. 'Voor mij is ze de allerliefste moeder. Ik kan mij geen leven zonder haar voorstellen.' Zei Appie.

'Oh Ap. Ik ben bang dat jij op je veertigste nog thuis woont.' Gniffelde Yara. 'Ik zou dat helemaal niet erg vinden.' Bekende Appie. 'Maar zou je dan niet iemand willen vinden waar je je hele leven mee kan delen?' Vroeg Yara. 'Ik heb aan mijn moeder genoeg.' Antwoordde Appie schouderophalend. 'Maar stel je eens voor: een vrouw, kinderen, een mooi huis. Lijkt dat je niets?'

'Natuurlijk wel maar ik zie wel hoe het loopt. Voorlopig vind ik het heerlijk om thuis te wonen en mijn ouders blij te maken.' Vertelde Appie. 'Je bent een goede jongen Ap.' Glimlachte Yara. 'Dat is Donny ook. Jullie zouden het goed moeten maken.' Opperde Appie.

'Ik haat Donny.' Antwoordde Yara. De boosheid was in haar stem te horen. 'Dat moet je niet zeggen.' Zei Appie. 'Ik haat Donny.' Zei Yara nu wat harder. 'Yaar! Kappen nu.' Appie verhief zijn stem en hij stond op. 'Je haat hem niet. Je zegt dit nu alleen maar omdat je boos op hem bent.' Yara schrok van Appie zijn heftige reactie. Ze was niet gewend dat Appie zijn stem verhief.

'Luister, Don vertelde jou niks omdat hij om je geeft. Het was een domme ruzie tussen Kas en Jus. Dat was het.' Zei Appie. 'Wat? Jullie wisten wat er aan de hand was.' Yara sprong op van de bank.' Ik dacht dat Kasper dat eerder vandaag had verteld.' Appie werd rood. 'Don heeft gelogen. Alweer! Hij zei dat hij het niet wist maar hij wist het. Jij wist het!'

Yara was woedend. Iedereen loog tegen haar. Zelfs Appie. Haar hart was gebroken. Met tranen in haar ogen keek ze Appie aan.

'Het spijt me.' Zei Appie. 'Wat heb ik aan een excuses? Je loog tegen mij! Iedereen loog tegen mij. Ik haat jullie allemaal!' Yara liep de kamer uit en Appie volgde haar. 'Yara, zachtjes. Mijn zusjes slapen.' Zei Appie zachtjes. 'Kan me niks schelen.' Yara trok haar schoenen aan en vervolgens griste ze haar jas van de kapstok. Ze opende de voordeur. 'Yara, blijf! Het is al laat. Ik wil niet dat je s 'nachts door Amsterdam rond zwerft.'

'En ik wil geen vrienden die liegen.' Yara liep naar buiten. 'Yaar, wacht nou.' Appie trok snel zijn schoenen aan en hij rende haar achterna. Yara wachtte niet op hem. Boos liep ze weg.

'Yara! Laat mij je op z'n minst ergens heen brengen. Wil je naar een hotel?' Appie volgde Yara. Besluiteloos liep Yara door de wijk. Waar ging ze heen? Ze kon naar Frenkie en Mikky gaan maar ze wou hun niet lastigvallen. Ineens wist ze waar ze heen wou.

'Breng mij maar naar Kasper.' Yara draaide zich om en Appie botste tegen haar aan. 'Kasper?' Verbaast keek hij het meisje aan. Yara knikte. 'Oké.' Appie vond het vreemd maar toch besloot hij haar naar Kasper te brengen. Dan wist hij in ieder geval dat ze veilig was.

Appie en Yara stapten in Appie zijn auto en Appie bracht het meisje naar Kasper zijn huis. Na tien minuten kwamen ze aan bij Kasper zijn huis.

'Bedankt voor de lift.' Yara stapte uit de auto. 'Wacht. Ik loop mee naar de deur.' Appie stapte ook uit de auto. 'Ik kan heus wel zelf lopen hoor.' Snauwde Yara. Ze liep naar de voordeur en Appie volgde het meisje. Yara drukte op de deurbel.

Het duurde even maar uiteindelijk ging de voordeur open. 'Hey, wat doen jullie hier?' Verrast keek Kasper naar het tweetal dat voor de deur stond. 'Kan Yara vannacht bij jou slapen?' Vroeg Appie. Appie keek naar Yara die er stilletjes bij stond. 'Ehm natuurlijk.' Antwoordde Kasper. 'Fijn. Dan weet ik in ieder geval dat ze vannacht een dak boven haar hoofd heeft. Ik ga naar huis.' Zei Appie. 'Welterusten Ap.' Kasper zei Appie gedag en hij nam Yara mee naar binnen.

Ze liepen de woonkamer binnen. 'Ga maar op de bank zitten en dan maak ik een kopje thee voor je.' Yara deed wat de blonde spits zei en ze ging op de bank zitten. Ondertussen was Kasper naar de keuken gelopen om thee te zetten. Yara vond het fijn dat Kasper geen vragen stelde. Het laatste waar ze zin in had was praten over wat er vandaag allemaal gebeurd was.