In de wolken | Donny v/d Beek

01.

01.

De tijd tikte traag voorbij en hoe langer Yara naar de klok staarde, hoe trager de tijd ging. Over twee minuten had ze eindelijk pauze en daar was ze heel blij mee. Ze kon haar aandacht maar niet bij de rekenles houden die volgens haar veel te lang duurde.

'Ga je zo mee naar de winkel in de pauze?' Yara werd aangetikt en ze draaide haar hoofd naar Sterre, een klasgenootje die naast haar zat. 'Nee. Ik blijf denk hier.' Fluisterde ze terug. Sterre zuchtte. 'Waarom ga je niet mee? Luna gaat ook mee.'

'We hebben maar dertig minuten pauze. Eerdat we bij de winkels zijn kunnen we alweer terug.' Antwoordde Yara. Sterre antwoordde niet. Ze pakte haar pen en ze begon rondjes te tekenen in haar rekenschrift. Yara keek naar haar klasgenootje en hield ook haar mond. Ze vond Sterre en Luna aardige meiden en ze waren erg belangrijk voor haar, maar altijd als ze met z'n drieën waren was zij de gene die buitengesloten werd.

Yara was de enige uit haar dorp die in Amsterdam op school zat. Ze maakte elke dag een lange afstand. Als niks tegenzat was ze ongeveer anderhalf uur onderweg en dan moest ze ook nog eens terug naar huis.

Toen Yara aan Sterre en Luna vertelde waar ze vandaan kwam verklaarde hun haar voor gek dat ze zolang reisde om naar school te gaan, maar dat kon haar niet veel schelen. Ze was op verschillende MBO scholen wezen kijken waar ze een opleiding als kapster kon volgen en bij deze school in Amsterdam had ze het beste gevoel.

Ze moest wel toegeven dat de reistijd haar best tegenviel. Vaak had de trein vertraging en duurde het bijna twee uur voordat ze thuis was. Het waren lange schooldagen en langzaam maar zeker sloopte het Yara. Ze keek erg uit naar de vakantie. Soms viel ze zelfs in slaap in de trein!

Ook had ze niemand om mee te reizen. De meeste mensen die hier op school zaten kwamen uit Amsterdam en omstreken en zoveel contacten had ze ook niet. Ze was immers nog maar zestien jaar. Sommige klasgenoten waren wel achtentwintig!

'Yaar? Kom je nog? De bel is gegaan.' Sterre tikte haar aan en Yara schrok. Ze zat zo in gedachten. Snel stopte ze haar etui en rekenschrift in de tas. Luna en Sterre waren al het klaslokaal uitgelopen en gehaast liep Yara achter hun aan.

Uiteindelijk stopten Luna en Sterre met lopen toen ze bij Luna haar kluisje aankwamen. 'Waarom ga je niet even mee? Het duurt echt maar drie minuten.' Zei Luna toen Yara voor haar neus stond. 'Dat zei je de vorige keer ook en toen kwamen we uiteindelijk te laat voor de les. We hadden toen nog niet eens gegeten.' Zuchtte Yara.

'Het duurt echt maar drie minuten.' Probeerde Sterre haar op andere gedachten te brengen. 'Nee. Ik ga echt niet mee. Ik ga wel alleen in de aula zitten.' Besloot Yara. 'Oké, wat jij wil. Moeten we nog wat te eten voor je meenemen?' Vroeg Luna. Yara schudde haar hoofd. 'Oké, dan gaan wij nu. Tot zo Yaar.' Luna en Sterre namen afscheid van Yara en ze liepen richting de uitgang van school.

In haar eentje liep Yara de aula in en ze nam plaats aan een tafeltje. Uit haar schooltas haalde ze haar broodtrommel en ze haalde haar brood eruit. Heel erg vond Yara het nooit om alleen te zitten. Alleen de blikken die medestudenten haar gaven vond ze altijd vervelend om te zien. Ze keken haar altijd zo meelevend aan. Het zag er natuurlijk ook wel een beetje zielig uit als iemand alleen zat.

Ze kon ook wel bij de andere meiden uit haar klas gaan zitten, maar die waren heel anders dan haar. Ze deden wel aardig, maar je merkte dat ze al wat ouder waren en om andere dingen gaven. Echte barbiepopjes die altijd heel veel gaven om hun uiterlijk.

Yara vond haar uiterlijk ook wel belangrijk, maar het was niet dat ze constant in een spiegeltje keek hoe ze eruit zag. Een spijkerbroek en een lekker zittende trui waren voor haar genoeg. Heel af en toe had ze wat mascara op, maar dat kwam zelden voor.

Je zou ook niet snel verwachten dat Yara een kappersopleiding zou volgen maar die vorm van schoonheid vond ze dan wel weer leuk. Ze vond het geweldig om mensen hun haren te knippen. Op deze opleiding leerde ze zoveel nieuwe dingen en ze vond het echt heel leuk!

'Hey, mag ik bij je komen zitten?' Aan de overkant van de tafel stond een meisje met blonde haren tot iets over haar schouders. Ze keek Yara vragend aan.

'Tuurlijk. Ga zitten.' Antwoordde Yara vriendelijk. Het meisje zette haar tas neer op tafel en ze nam plaats tegenover Yara. Uit haar tas haalde ze een boterhamzakje met twee boterhammen erin.

'Ben je ook zestien?' Vroeg ze aan Yara. Verlegen knikte Yara. 'Wow, ik dacht echt dat ik de enige hier was. Heel veel studenten zijn hier al in de twintig.' Glimlachte het meisje. 'Klopt. In mijn klas ben ik de jongste.' Vertelde Yara. 'In welke klas zit je?' Het meisje keek haar nieuwsgierig aan.

'Ik doe de kappersopleiding.' Vertelde ze. 'Oh wauw vet leuk! Ik ben nu meer bezig met de kant van modeontwerpster.' Antwoordde het meisje. 'Klinkt ook leuk! Ik heet trouwens Yara.' Stelde ze zich voor. 'Ik ben Mikky.' Zei het meisje. 'Leuke naam! Hoor je niet vaak.' Vond Yara. 'Nee klopt. Altijd als ik zeg dat ik Mikky heet kijken mensen me echt raar aan.' Lachte Mikky. 'Ik vind het wel een mooie naam.' Herhaalde Yara nogmaals.

Mikky wou reageren, maar hun gesprek werd verstoord door Sterre en Luna die hun tas op de tafel neergooide. 'We zijn er weer hoor!' Zei Sterre. 'Ja uhm dat zie ik.'

'Wie is dat?' Sterre keek Yara vragend aan. 'Oh dit is Mikky.' Zei Yara. 'Wat doet ze hier?' Vroeg Sterre. 'Met mij kletsen.' Antwoordde Yara. 'Oh. Ze kan nu weer gaan want we zijn weer terug. We hebben donuts meegebracht.' Yara keek naar Mikky. Ze vond het rot dat Sterre en Luna zo vervelend tegen haar deden.

'Ik ga weer naar mijn vrienden. Hopelijk spreek ik je nog een keer. Doei Yara!' Mikky pakte snel haar tas en haastte zich de aula uit. 'Vreemd meisje.' Vond Sterre. 'Hoezo dat?' Yara keek haar verbaasd aan. 'Wij komen aangelopen en gelijk rent ze weg.'

'Misschien is ze gewoon verlegen.' Zei Luna. 'Het zal wel!' Sterre rolde haar ogen. Yara wist dat ze nu wat moest zeggen van haar gedrag maar ze durfde het niet. Ze wou geen ruzie veroorzaken.

Sterre haalde haar eten uit de tas. 'Hier Luun.' Ze gaf een zak met stokbroodjes aan Luna. 'Dankje.' Luna haalde de stokbroodjes uit de zak en ze nam een hap.

'Welk vak hebben we zo?' Vroeg Sterre. 'Nederlands.' Riep Luna met volle mond. 'Saai.' Zuchtte Sterre. 'We kunnen skippen?' Antwoordde Luna. 'Nee, als ik dat doe krijg ik alleen maar meer problemen. Ik sta al te veel uren op afwezig.' Zuchtte Sterre. 'Jammer.'

De meiden aten hun brood op en niet veel later nadat ze alles op hadden ging de bel. 'In welk lokaal zitten we?' Vragend keek Yara de andere meiden aan. 'Ergens op de tweede verdieping.' Antwoordde Luna.

Ze liepen met z'n drieën naar de trap en net toen Yara met een voet op een traptrede stond zag ze aan de andere kant van de gang Mikky staan met een aantal jongens. Een jongen zag dat ze naar hem keek en hij tikte Mikky aan. Mikky keek op en ze zwaaide naar haar.

'Ugh Yaar. Waarom loop je nou allemaal te zwaaien naar dat kind?' Sterre trok Yara mee en verbaasd liet Yara zich meevoeren, terwijl ze werd nagestaard door het groepje van Mikky.