06.
'Wat heb jij nou weer gedaan?' Riep Luna uit toen Yara op krukken het klaslokaal kwam ingelopen. 'gevallen van mijn fiets.' Mompelde Yara. 'Dat is dom.' Vond Sterre. 'Tja. Het is niet dat ik vrijwillig van me fiets afduikel.' Snauwde Yara.
'Ben je nou boos op ons door gisteren?' Vroeg Luna. Ze merkte dat Yara anders tegen haar deed en had het vermoeden dat dat door gisteren kwam. 'Wat denk je nou zelf?' Yara ging op haar stoel zitten en legde de krukken op de grond. 'Sorry. We hadden het ook tegen je moet zeggen.' Verontschuldigde Luna zich en Sterre knikte hard.
'Waarom hebben jullie dat achter mijn rug om gedaan dan?' Yara keek de twee meiden boos aan. 'We hadden een paar weken geleden afgesproken bij Sterre thuis en toen kwamen we op het idee.' Bekende Luna. 'Dus jullie spreken nu ook al af achter mijn rug om?'
'Naja als jij ook in Amsterdam had gewoond had je echt wel mee gemogen hoor, maar Nijkerkerveen ligt nou niet echt om de hoek.' Floepte Sterre eruit. 'Nou sorry dat ik niet in Amsterdam woon. Ik kan daar vrij weinig aandoen.' Zei Yara.
'Sterre, Luna en Yara houden jullie even op met kletsen? Dan kan ik beginnen met mijn les.' Zei mevrouw Warringa. 'We praten later nog wel.' Zei Luna tegen Yara. Het meisje draaide zich om en focuste zich op de les.
Yara trok achter haar rug om nog een gek gezicht en kon zich maar moeilijk concentreren op de les. Ze was helemaal klaar met het kinderachtige gedrag van Luna en Sterre. Hun kinderachtige gedrag zat haar dan ook erg dwars. Ze waren haar enigste vriendinnen in de klas en sloten haar nu als het ware erg buiten.
Nu had Yara van haar zelf sowieso niet veel vriendinnen. Ze kon het goed vinden met haar teamgenootjes bij de hockey, maar echt vriendinnen was ze daar niet mee alleen met Kiki was ze goed bevriend. Kiki was echt haar allerbeste vriendin. Ze scheelde een jaartje, maar daar was nooit wat van te merken.
Voordat Yara naar het mbo ging spraken ze wekelijks af en logeerde ze vaak in vakanties. Ook videobelde ze regelmatig en speelde ze samen computerspelletjes. Nu Yara op het mbo zat had ze het veel drukker met school en had ze er veel minder tijd voor. Ze vond dat erg jammer omdat, ze merkte dat Kiki ook andere interesses kreeg en ze langzaam aan wat uit elkaar dreven.
*
Na vier lesuren ging eindelijk de pauze bel voor het middageten. Zo snel mogelijk probeerde Yara haar spullen in te pakken en op te staan. 'Wij lopen vast naar beneden. We zien je zo wel.' Zei Sterre tegen Yara.
Yara keek hun beduusd aan. Ze wisten dat ze er niet van hield om alleen te staan in een lift en nu lieten ze haar hier alleen achter. Als Yara ergens bang voor was waren het wel liften waar ze alleen in moest staan. Het zou je maar overkomen dat hij halverwege stilstaat en je er alleen inzit.
Ze liep met haar krukken naar de lift en drukte op het liftknopje. Geduldig wachtte ze tot de lift boven was en de deuren opengingen. Toen die er eindelijk was liep ze zenuwachtig de lift in en drukte op het knopje om naar beneden te gaan.
'Wacht op mij! Ik wil erbij.' Er kwam een Marokkaanse jongen aangerend en ging naast haar staan in de lift. 'Sorry, maar anders moet ik met de trap helemaal naar beneden.' Grijnsde hij.
'Hahaha ik vind het niet erg hoor. Hoef ik tenminste niet in me eentje in deze enge lift.' Lachte Yara verlegen. 'Ah nee joh. Deze lift is niet eng hoor.' Stelde de jongen haar gerust.
Ze waren inmiddels beneden aangekomen en de liftdeuren gingen weer open. 'Ga jij maar voor.' Zei de jongen. Onhandig liep Yara met haar krukken langs hem en de jongen liep achter haar aan.
'Hey Yara.' Yara keek opzij en zag Donny staan. Meteen kreeg ze een lach op haar gezicht. 'Hey Donny.' Begroette ze hem enthousiast. 'Jullie kennen elkaar?' De Marokkaanse jongen kwam bij het tweetal staan.
'Ja. Ik had je toch verteld over dat meisje wat ik gister had geholpen en waarmee Mikky had gekletst? Dat is Yara.' Vertelde Donny. 'Aha. Ik ben Appie.' Stelde de jongen zich voor. 'Kom je anders bij ons zitten?' Vroeg hij. 'Ja inderdaad. Dat is gezellig.' Voegde Donny toe. Hij zag dat Yara twijfelde.
Yara keek kort naar de aula waar Luna en Sterre al zaten. Koos ze voor Donny en zijn vrienden of toch voor Luna en Sterre?
'Oké is goed.' Antwoordde ze toen. 'Yes. Geef je tas maar aan mee. Het lijkt me zwaar om maar met die tas op je rug te lopen als je steeds moet steunen op je krukken.' Donny haalde de tas van haar rug en deed de rugzak op zijn eigen rug.
'We zitten daar achterin de aula.' Vertelde Appie. Hij wees naar een tafeltje waar al wat mensen zaten en Yara herkende Mikky er ook tussen. Ze liepen op Yara haar tempo naar het tafeltje toe en toen ze aankwamen keek iedereen verbaasd op toen ze het meisje tussen Appie en Donny in zagen staan.
'Jongens, Yara komt vandaag gezellig bij ons zitten.' Riep Donny luid. 'Hoi, ik ben Carel!' Riep Carel enthousiast naar haar. 'Ehm hoi.' Zei Yara verlegen terug. 'Trek je maar niks van hem aan hoor. Ca houd van aandacht.' Zei Donny plagend. 'Hoi, ik ben Frenkie.' Stelde Frenkie zich voor. 'Mij ken je al.' Lachte Mikky. Yara knikte.
'Waar wil je zitten, Yara?' Vroeg Frenkie aan haar. 'Uhm maakt mij niet uit.' Antwoordde Yara. 'Kom maar naast mij.' Zei Mikky. Ze klopte uitnodigend op de lege stoel naast mij.
'Oké is goed.' Onhandig liet Yara een kruk los die Appie van haar aannam en op de grond legde. Ook de ander pakte hij van haar aan en Yara plofte neer op de stoel.
'Wat heb je gedaan?' Vroeg Carel nieuwsgierig wijzend naar de krukken. 'Gevallen van me fiets gisteren.' Mompelde Yara wat binnensmonds. 'En Donny heeft haar geholpen.' Riep Appie. Donny gaf Appie een por en iedereen keek vragend naar Donny.
'Ik fietste aan de andere kant van de weg en zag haar vallen. Ik heb Yara toen overeind geholpen en naar huis gebracht.' Hij keek naar Yara die zat te frunniken aan der haren. 'Schatje ben je ook.' Vond Mikky. 'Maar huh Donny waar fietste jij dan?' Vroeg Carel. 'De weg tussen Nijkerkerveen en Nijkerk.' Antwoordde Donny. 'Huh. Wat deed je daar Yara?'
'Jeetje. Het lijkt wel een kruisverhoor. Ik woon in Nijkerkerveen.' Legde ze uit. 'Echt? Wow Don. Dat hoor je ook niet vaak.' Iedereen leek verbaasd en Yara en Donny schoten in de lach.
Voordat ze er erg in hadden ging de bel en moest iedereen weer naar de les. Samen met Donny en Appie stond Yara op de gang bij de lift te wachten.
'Zijn wij niet belangrijk meer ofzo?' Luna en Sterre kwamen langsgelopen. 'Jawel, maar ik wou eve..' Begon Yara, maar Luna gaf haar geen kans om de zin af te maken. 'Laat maar zitten. We weten al waar we staan.' Luna keek haar bitchy aan en liep toen weg.
'Niks van aantrekken ze zijn gewoon jaloers.' Zei Appie. 'Thanks Ap. Lief van je.' Zei Yara. 'Kom je? De lift is er.' Yara knikte en stapte in en ging naast Donny staan en ze gingen naar boven.
--------------------------------------------
Nou jongens ik ben op moment keihard aan het huilen omdat Donny zojuist bekend heeft gemaakt dat hij naar Manchester United gaat. Ik ben zo trots op hem maar wat ga ik hem missen. Heel de generatie van mijn favoriete boys gaan weg...Heel erg bedankt voor alles Don! Je hebt dit echt verdiend <3
JE LEEST
In de wolken | Donny v/d Beek
Fanfiction'Don, waarom veranderen mensen?' Ze keek hem met tranen in haar ogen aan en dat was het moment dat Donny's hart brak. 'Ik weet het niet. We worden allemaal ouder.' Fluisterde hij terwijl hij haar dichter tegen zich aan klemde. Yara zit in het eerste...