RÖPORTAJ

BÖLÜM 8

Şaşkın bakışlarımla karşımdaki Emir'e bakarken onun da benden pek bir farkı yoktu.

"Sinem?"

"Ne işin var senin burda Emir?" dedim titrek bir sesle. Onun böyle adamlarla ne alakası vardı?
Cevap vermek yerine öylece bana bakıyordu. Bakışlarımı kucağında olduğum Pusat'a çevirdim.

"İndirir misin? Zahmet olacak ama." dediğimde başını sallayıp indirdi. Ayaklarımı yere bastığımda hafif sızlasa da belli etmemeye çalıştım. Şuan önemli olan o değildi.

"Emir sen nereden tanıyorsun bu adamı?" dedim dolu gözlerimle. Bu adama abi demişti, beni sormuştu. İhanete uğramış hissettim.

Haberi vardı. Emir'in herşeyden haberi vardı.
Pusat'ın beni sevmesinden beni almaya gelmesine kadar her şeyden.

Peki neden benden saklamıştı bunu? Beni 6 yıldır seven bir adam vardı ve bunu bildiği halde saklamıştı. Üstelik onun evine kadar geliyor, abi diyordu. Bu da uzun zamandır tanışıp samimi olduklarını kanıtlıyordu.

"Sinem..."
"NE SİNEM NE? HANİ ABİ KARDEŞTİK BİZ? HANİ BİRBİRİMİZDEN HİÇ BİR ŞEY SAKLAMAYACAKTIK?" diye bağırmamla sağ gözümden bir yaş yanağımdan süzüldü.

"İçeri geçelim." dedi Pusat. Emir geri çekilip geçmemizi bekledi. Yüzüne bile bakmadan içeri girdim.

Etrafı göz ucuyla inceledim. Gri tonlarındaydı salon. Mobilyalar sayesinde ev daha da lüks gözüküyordu. Ortadaki oturma grubu klasik tarzdaydı. Hangisi olduğunu umursamadan bir tanesine oturdum.

İkisinin de yüzüne bakmıyordum. Sadece Emir'den açıklama bekliyordum. Yapmadın desindi, ben senden bir şey gizlemedim, sözümü tuttum desindi. Öyle bir durumdaydım ki bunları derse hemen affedebilirdim.

"Biz Pusat abiyle yaklaşık 2 senedir tanışıyoruz." diye söze girdi Emir. Karşımdaki koltuğa oturmuştu. Pusat ise yan tarafımdaki tekli koltuğa kurulmuştu.

"2 senedir." deyip ruhsuzca güldüm.
"2 senedir beni kandırdın yani."
"Ben seni kandırmadım!"
"YA NE YAPTIN? SEN BANA VERDİĞİN SÖZÜ TUTMADIN!" diyerek ayağa kalktığımda yanımdaki Pusat da ayaklanmıştı. Hafif bir şekilde omzuma dokundu. Ona döndüm.
"Sakin olur musun? İlk önce bir dinle, sonra istediğin kadar bağır çağır güzelim, ama ilk önce dinle." dediğinde yerime oturup bakışlarımı ortadaki cam sehpaya diktim. Dinleyecektim. Bakalım ne bahanesi vardı? Sözümüzü tutmamanın, beni kandırmanın ne bahanesi vardı?

"Ben... Ben senden bir şey gizlemek istemedim. O sıralar kredi çektiğim için bankaya borcum vardı. O sırada Pusat abinin yardım edebileceğini duydum. O da bir şartla borç verebileceğini söyledi, senin hakkında her şeyi ona anlatacaktım. Mecburen kabul ettim."

"SÖYLESEYDİN YA BANA! BEN NE GÜNE DURUYORUM? BORÇLARIN YÜZÜNDEN BENİ KANDIRDIN SEN!" İstemsizce gözyaşlarım akıyordu. Kendimi kötü hissediyordum. Emir benim en güvendiğim insandı ve böyle yapması beni aşırı derecede kırmıştı. Hâlâ aklım almıyordu. Nasıl böyle bir şeyi benden saklardı? Üstelik bu benimle alakalıydı.

Emir başını öne eğmişti. Başımı çevirdim. Eğer onu böyle görürsem her an affedebilirdim ve bu benim en son isteyeceğim şeydi. Çok kırılmıştım.
Bakışlarım Pusat'a kaydığında onun da bana baktığını farkettim. Bir de bu konu vardı. Dile kolay 6 yıl boyunca beni sevmişti ve ben bunun nasıl olduğunu merak ediyordum. Aklımda bir çok soru vardı ve ben bu soruların cevabını aldıktan sonra evime gidip eski hayatıma dönmek istiyordum.

***

"18 Eylül 2016. O sıralar kendi düzenimi yeni yeni kurmaya başlamıştım. Kendi alnımın teriyle kazanıp biriktirdiğim paralarla çok büyük olmayan bir ev satın almıştım. Onun şerefine annemler yemeğe çağırmışlardı. Ailemle aram pek iyi değildir, o zamanlar arkadaşımda kalıyordum. Uzun zamandır görüşmediğim için tekliflerini kabul ettim."