A Minute of Forever

Epilogue

Nathalia's POV

"Baby ko, kapagsinaktan ka non sabihin mo agad sa 'kin, ha?" Sabi ng umiiyak na si Yanna. I'm about to get married! Ikakasal na ako. At lahat ng mga tao sa paligid ko ay nag-iiyakan. Hindi ko na rin tuloy mapigilang umiyakk.

"Tingin mo naman sasaktan ni Rage 'yan?" Sabi ng umiiyak din na si Lena. Nag-iiyakan silang lahat dito.

"'Wag na kayong umiyak please, kanina pa ako nire-retouch ng make up artist," Ngumuso ako at pilit pinipigilang umiyak.

"I still can't believe it," Niyakap ako ni Max "Always remember that we're here for you."

"Celine, grabe parang hindi ko yata kakayanin baka sumigaw ako do'n ng itigil ang kasal," Natawa ako nang sabihin iyon ni Monica habang umiiyak siya.

"Tama na hindi ko na rin 'to kaya, lalabas na ako" sabi ni Yanna saka tuloy-tuloy na lumabas.

"Chewable!" Napalingon uli ako pinto nang may tumawag na naman. Tapos na ang pre-shoot. Naghihintay nalang ako ng oras na sasabihin sa akin na aalis na kami. I'm so excited yet nervous. Hindi pa rin ako makapaniwala na dito rin ang bagsak ko.

Kay Rage pa rin ang bagsak ko.

"Seb!" Tawag ko kay Sebastian na pumasok.

"Ikakasal kana talaga, dito na ako mag dadrama," Natatawa niyang sabi pero kitang-kita ko ang mapupula niyang mata na parang gustong umiyak. "Nandito lang ako palagi para sa 'yo, ako pa rin 'to, ha? Ang kauna-unahan mong bestfriend. Kung kailangan mo nang matatakbuhan nandito ako palagi. Mahal na mahal kita, Celine, na parang tunay ko ng kapatid at sobrang saya ko na finally, sasaya kana talaga."

"Seb," I hugged him while tears flowed down my cheeks "I love you too, seb seb ko."

"Words can't express how happy I am for you my daughter. You finally did it, Mama, loves you so much. Ang dami kong pagkukulang sa 'yo, patawarin mo si mama, ha? Lagi mong tatandaan na nandito ako parati para sa 'yo, Celine, my dear daughter. My only child, you're always be my baby. I love you so much" Umiiyak na sabi sa 'kin ni Mama. Kanina kopa pinipigilang umiyak dahil baka masira na naman ang make-up ko.

"My daughter, You look like a real-life goddess." Nang umalis si Mama ay si Papa naman ang pumasok. Mukhang matamlay at maputla. Kagabi pa niya sinasabi sa akin na iba raw pala kapag nakasal na ako, parang gusto nalang daw niya akong hilahin paalis. Hindi raw pala kaya ni Papa pero natawa lang ako.

Siya itong nag push sa akin na magpakasal, eh.

"Papa," I smiled at him. "I'll be okay po. 'Wag na po kayong magdrama, please," I pouted. Ayoko na talagang umiyak.

"Just promise me na kapag may nangyaring hindi maganda, ako agad ang una mong lalapitan, Celine. Kay Papa ka unang tatakbo. Ako agad ang tatawagin mo, ha? Nandito pa rin ako palagi para sa'yo. Kahit ano'ng problema, susulusyunan iyan ni Papa, ha? Ikaw pa rin ang Prinsesa ng Palasyo. Mahal kita, Anak," Papa hugged. Narinig ko ang mahina niyang pagsinghot. 

"Salamat, Papa. Mahal din po kita."

Rage's POV

As the wedding ceremony commenced, my heart skipped a beat at the sight of my woman walking gracefully down the aisle in her stunning Swarovski wedding gown. The intricate details of the dress complemented her beauty, and I couldn't help but feel mesmerized. At that moment, I felt like I was witnessing an angel descending from heaven. I struggled to find words to capture her perfection in my eyes. Finally, as she stood beside me, I realized I was marrying the woman of my dreams—she is my everything.