A Minute of Forever

32: Lucas

Nang marinig ko 'yon kay Rage ay pumasok na ako sa loob. Agad akong kumuha ng beer sa table nila at ininom iyon. My heart is beating so fast. Hindi ko alam kung tama ba ang narinig ko pero shit, Rage Galvez! Why would you say that?

Nag videoke pa ang mga kasama ko. Kitang kita ko ang mapang-asar na tingin nila sa akin lalo na nang kantahin nila ang mga love song na may kinalaman sa amin ni Rage. Alam na alam ko na 'yon. Sila pa ba? Hindi naman ako makakatakas sa kanila.

"Celine, kanta ka naman!" Tawag ni Seb sa akin.

Umiling ako at inirapan sila. Umupo ako sa isang couch sa gilid at tahimik ko silang pinapanood. Nakita kong pumasok si Rage at kumuha ng isang bote ng Jack Daniel's na isinalin niya sa baso. Iniwas ko ang tingin ko nang magtama ang mata namin... this is so awkward.

"You're weird," Bulong ni Zea sa tabi ko. "I think you should talk to him about your feelings," Zea said and drink his beer.

"What feelings are you talking about? Wala na ako no'n," I drink my shot too.

"Sure," She smirked. "Let's just pretend that we didn't feel what you two were hiding."

Hiding what? Wala naman akong tinatago. I'm fine... I'm totally fine!

Hindi ko lang alam kung bakit para akong tanga kapag malapit siya. Hindi ako makagalaw nang maayos kapag nagsasalita siya. Kumakabog ang dibdib ko kapag kinakausap niya ako. Ang kaba ko sa tuwing nakatingin siya. Everything he does is very uncomfortable for me. 

May feelings pa ba ako? O baka dahil wala kaming proper closure kaya ko nararamdaman 'to? Should I talk to him? Should we talk about our past? Pero ayoko nang pag-usapan iyon. Ayoko na na maungkat pa lahat ng mga tinanim ko... ayokong pag-usapan ang tungkol sa anak namin...

"Celine, kanta ka please..." Tumabi sa akin si Selena. "I love hearing your voice! You know naman na preggy ako, right? I badly want to hear your voice!" 

Napairap ako at tumingin kay Selena na paiyak na. God, this pregnant woman! Alam na alam nila ang kahinaan ko. 

"For the baby, Celine," They cheered me up.

Fine.

"Ano'ng kanta?" Tnong ko nang ibigay nila ang mic.

"Kitchie Nadal, Doc," Si Kams. I winced. Sobrang bago, ha.

"My love, Its been a long time since I cried and left you out of the blue... Its hard leaving you that way, when I never wanted to..." I started. Narinig ko ang panunuksong sigawan nila. I'm nervous. "Self-denial, is a game. Its strange I never would've wanted if until there was you... Because I have learned that love is beyond what human can imagine. The more it clears, the more I have to let you go..."

Sa reflection ng malaking TV kitang kita ko ang malamlam na pagtingin sa akin ni Rage. Nanginginig ang mic na hawak ko dahil sa mga tingin niya habang nagpapatuloy ako sa pagkanta.

"But now I don't understand why I'm feeling so bad now when I know it was my idea... I could've just denied the truth and lied, but why am I the only one standing stranded... On the same ground?"

Nang matapos ako sa pagkanta, inistraight ko ang inom sa beer ko. I don't want to look at him anymore. Pakiramdam ko ba ay may masasabi akong hindi kanais-nais, isang kanta ko pa.

"Isa pang beer," Sabi ko kay Zea na nasa tabi ko.

"Malalasing ka," Pigil ni Seb sa akin.