One legged human wolf

#7

•Hope•

Waarom, waarom moest hij nou weer Hopey zeggen. Hopey was Ryans bijnaampje voor me, alleen hij noemde me zo. Gelukkig vroegen ze niet verder, anders was ik zeker in huilen uitgebarsten. 'Hoelang duurt het nog
voor we bij die vent zijn' vroeg ik. Niet omdat hun zo zwaar zijn, nee integendeel, maar ik begon moe te worden. 'Niet lang meer ik schat dat we er over 5 minuten zijn' zei Max. 'Schat je weet het dus niet zeker'zei Dax. 'Weet jij het dan?' 'Nee'. 'Nou hou je kwek dan dicht'. 'Jongens' zuchte ik geërgerd. 'Ja' zeiden ze beide tegelijkertijd. 'Hoe kunnen jullie leven met elkaar?. 'Dat vragen wij ons ook af' zeiden ze weer tegelijkertijd. 'Stoppen' schreeuwde Max opeens. Ik boorde mijn nagels in de grond en remde af. Ik stond stil terwijl Max en Dax van me af vlogen, wat mij een hele raar horende lachbui bezorgde. 'Lach niet zo, je lijkt wel een egel met kiespijn' zei Max. 'Hoort dat niet een krokodil met kiespijn te zijn'. 'Hou toch je kop Dax'. 'Max waarom moest ik stoppen' vroeg ik. 'Omdat we er zijn'. Ik keek om me heen en zag een klein houten hutje dat er verlaten uit zou zien als er geen rook uit de schoorsteen kwam. 'Kom op laten we naar binnen gaan'. Ik liep naar het hutje toe en opende de deur met mijn snuit. Allemaal belletjes gingen rinkelen en opeens vloog er een raaf over mijn hoofd heen waardoor ik schrok en struikelde over een draad en recht in een berg met potten en pannen viel. Max en Dax konden niet stoppen met lachen en ik geef ze ook geen ongelijk. Ik zou ook lachen als ik een wolf met een pan op z'n kop zag. 'Oke leuk en aardig Max, Dax stop nu maar met lachen'. Na nog eens 5 minuten te hebben gelachen stopten ze uiteindelijk. 'Ahh bezoekers.....*kuck* *kuch*.... die heb ik in jaren niet gehad, hahahahahahah.....*kuch* kom binnen. Oh wacht jullie zijn al binnen, hahahahha.....*kuch*'. Oke ik geef Dax nu groot gelijk hij is echt eng. 'Euhh wie bent u?' vroeg Max. 'Oh wat erg, ik heb mezelf nog niet....*kuch* *kuch* voorgesteld. Mijn naam is Frederico en de mooie raaf die je liet schrikken is Bojo'. 'Euh oke aangenaam, mijn naam is Max, naast mij is Dax, en die wolf onder de pannen is Hope'. Ik keek hem quasi boos aan, kan ik er wat aan doen dat ik in pannen val. 'Ahhh ik verwachtte jullie al, ghihhihih'. Oke hij begon echt eng te worden. 'Waarom verwachtte je ons al'vroeg ik maar wat meer klonk als: grrrrrr ....grrrr.grr.grrrr..grrr...' Sorry kleine wolf ik versta je nie', lachtte hij. 'Ze vraagt waarom je ons al verwachtte' zei Max.' Oh ghihihi, Bojo hier vertelde me dat er iemand langskwam die een bevel van een alpha heeft genegeerd'. Ik keek hem vreemd aan. 'Grrrr.grrrr...grrr.grrr.grrr'. 'Als je nou verandert dan kan ik je verstaan'. Stom dat ik daar niet aan gedacht had. Ik shifte terug, maar stond wiebelig door die stomme pannen. Ze keken alle vier, die raaf meegerekend naar mijn prothese. 'Wat'? 'Euh je been is weg' zei Dax. Dat maakte me aan het lachen. Max sloeg Dax voor z'n hoofd. 'Auw! Waar was dat voor' zei Dax. 'Ze weet dat toch zelf ook wel sukkel, anders had ze toch geen prothese om' zei Max. 'Indrukwekend...*kuck*..*kuch*..*kuch*..maar stel de vraag waarvoor je kwam, ghihihihihh'. Oke ik zweer je hij moet hier echt mee ophouden, het is echt creepy. 'Ehhh.....ik wou weten waarom ik mijn alpha's bevel kon negeren'. 'Ahhhh....ohhhhh....daar heb ik iets voor'. Hij sprong, ja sprong letterlijk in een hoop vol boeken, en gooide er ook nog eens mee. Ik, Dax en Max ontweken de boeken die rondvlogen. Een vloog hard tegen mijn arm aan waardoor hun lachten, maar toen vloog er een boek tegen hun aan en vielen ze onder het boek op de grond waardoor ik in lachen uitbarste. Ik bukte en haalde het boek van hun af. 'Max, Dax hoeveel vingers, zei ik lachend 2 vingers omhoog stekend. 'Euhhmmm......7, 5' zeiden Max en Dax. Ik schudde lachend mijn hoofd en stond op. De rondvliegende boeken waren weg en hij stond met de raaf in zijn handen. 'Gevonden'. 'Euhh.... waarom heeft uw raaf in uw handen'vroeg ik. 'Raaf? Nee nee nee lieve meid dit is een boek'. Oke dit is echt heel raar. 'Ik moet alleen de sluiting nog vinden' zei hij terwijl hij aan die raaf begon te trekken. 'Wacht dit is Bojo, geen boek, had je dat niet even eerder kunnen zeggen'. 'Maar dat zei............'. Hij stond opeens vlak voor me en ik schrok van zijn knipperende oog. 'Shhhhhhttt.........hij kan ons horen'. 'Wie is hij?'. Hij wees naar een bezemsteel die aan het eind van de gang stond. 'Euhhhhh.....dat is een bezemsteel'. 'Precies!' Ik schrok me dood van zijn plotselinge geschreeuw. Hij richtte zijn enge lange vinger naar mij toe. 'Dat is precies wat hij wil, dat je denkt dat hij een bezemsteel is, ghehehehehheheheheh....*knor*. Maar geen zorgen ik reken wel met hem af'. Hij sprong op die bezemsteel en vocht er op zijn manier mee. Ik liep naar Max en Dax die waren bijgekomen. 'Weten jullie zeker dat dit die wijze vent is'. 'Ja hoezo?' vroeg Max. Ik wees naar Frederico die in gevecht was met de "kwaardaarige afluisterende" bezemsteel.

•Cindy•

'Cindy ga weg'. 'Scottie toch zo behandel je je mate toch niet'. 'Je bent mijn mate niet en ga weg!' Mokkend liep ik weg. Man wat is er voor nodig om Luna te worden als de alpha me niet eens wil. Mijn telefoon ging en ik zag dat mijn vader me belde. 'Hai pappie'. 'Cindy liefje, hoe gaat het ermee?' Ik zuchtte. 'Nog steeds hetzelfde pappie, ik weet echt niet meer wat ik nog kan doen'. 'Rustig maar het komt goed, gewoon blijven doorgaan, breng desnoods z'n moeder er maar telkens bij'. 'Oke pappie, en hoe gaat het bij jou?' 'Het kan beter'. 'Aha'. Ik hoorde een deur opengaan en voetstappen op de trap. 'Ik moet gaan pappie, hou van je'. Ik legde de telefoon weer terug op de hoorn en ging gauw mijn eigen kamer binnen. Pfoe, het valt niet mee als je vader alpha is.

Oke ik word zelf ook bang van Frederico 😖. En wie zou de vader van Cindy zijn?😏 Zie jullie later amigo's en amiga's.