One legged human wolf

#23

•Hope•

'Hoi mam' hoorde ik hem zeggen. Ik keek voor me naar de vrouw die blijkbaar dus mijn "mate" zijn moeder is. 'Hoi jongen, wat moet je met die rogue? En waarom zit ze niet in de cel waar alle rogue's horen?' Ik hoorde een luide grom en keek in het rond toen ik uitkwam op Scott. Gromde hij nou om mij? 'Die rogue is MIJN mate en JOUW luna, heb een beetje respect moeder!' Ik stond daar dus een beetje ongemakkelijk, maarja wat moet je doen als je mate de moordenaar ruzie heeft met zijn moeder. Ik zag haar gezicht een beetje vernauwen maar er kwam een grote glimlach tevoorschijn. 'Ik ben zo blij voor je, nu kunnen we Cindy wegsturen. Ik mocht haar toch al niet'. Ik keek ze vragend aan. Wie was Cindy nou weer? Wat maakt het uit zou je zeggen, nou voor Amelia maakt het wel veel uit. Stomme verliefde wolf. 'Als je ons wilt excuseren moeder wij hebben dingen te doen'. We liepen de deur uit toen zijn moeder riep ' ik wil binnenkort wel kleinkinderen hoor'. Mijn gezicht werd rood en ik keek haar met grote ogen aan. 'Wat is er Hope?' vroeg Scott. 'Je hoort je moeder dit net zeggen en dan vraag je wat er mis is?' vroeg ik vol ongeloof. Hij knikte. 'Eugg mannen'. Ik liep vooruit en hoorde hem lachen terwijl hij achter me aan begon te lopen. 'Waarom ben je eigenlijk oppad met twee feeën?' 'Dat ik het voor Amelia ga proberen om je te accepteren betekent niet dat ik je heb vergeven voor wat je hebt gedaan'. Hij keek sip en hield verder zijn mond. Dacht hij nou serieus dat ik hem had vergeven? Als Amelia nou niet zo koppig was en in me hoofd zat was ik hem allang gesmeerd. Dan zou ik nu naar Björn gaan. Björn. Een treurig gevoel overspoelde me. Ik ga uitzoeken waarom hij me heeft weggestuurd. Als is dat het laatste wat ik doe. En daarna vermoord ik hem voor het wegsturen. We kwamen aan bij de plek waar ik Max en Dax voor het laatst heb gezien. Ik keek zoekend rond. 'Max! Dax!' riep ik maar hoorde niks. Oh nee dit betekent niet veel goeds. In de verte zak ik een papiertje aan een boom hangen. Ik rende er naartoe en scheurde het briefje van de boom af.

Hope,

Wat je hebt gedaan is niet aardig. Jij bent van mij en van niemand anders. Je kleine vriendjes begrepen dat niet helemaal, daarom heb ik ze meegenomen om ze wat verstand in te brengen. Ik neem aan dat je ze levend terug wilt zien. In de gleuf van deze boom ligt een verdovingsgeweer. Schiet daarmee de persoon die bij je is neer en kom naar mij toe. Aan het einde van de grens staat mijn auto samen met een wachter van mij. Hij zal je persoonlijk naar me toe brengen. Geen spelletjes Hope, als ik merk dat iemand je volgt of je dit aan iemand vertelt zijn je kleine vriendjes er geweest. Je hebt tot zonsondergang om de auto te bereiken. Zo niet, dan moet ik he helaas mededelen dat je 2 begrafenissen moet regelen. Je hebt tot zondsondergang.

Alpha Simon.

Ik keek vol afschuw naar het briefje. Die vuile rat heeft Max en Dax. Hoe weet hij ooit dat ik hier ben? Ik hoorde voetstappen en verfrommelde het papierte en stopte het in de gleuf en pakte het geweer eruit. Ik hield het geweer achter mijn rug en voelde dat het geladen was. 'Al iets gevonden?' Ik schudde mijn hoofd. 'Nee helemaal niks'. 'Wat heb je achter je rug?' 'Oh gewoon....bang.......een verdovingsgeweer'. Ik zag hoe hij op de grond viel met een rood pluimpje in z'n nek. 'Hope moest dat nou?' 'Ja Anelia dat moest en nou shhtt. We moeten die auto vinden, de zon is al bijna onder. 'Prima' mokte ze. Ik lachtte en shifte in mijn wolf. Ik rende door de bossen en volgde het spoor van Max en Dax dat nog te ruiken was. Na een paar minuten kwam ik een zwarte auto tegen met een jongen tegen van ongeveer mijn leeftijd. Hij had zwart haar en bruine ogen. Ik moet zeggen hij is nog redelijk gespierd. 'Ah jij moet Hope zijn, ik ben Xavier, alpha Simon zijn beta en ik heb de taak je te begeleiden naar hem. Ik shifte terug en liep naar hem toe. 'Jaja rijdt nou maar, ik ga niet vrijwillig naar hem toe'. 'Hoezo? Wil je niet bij je mate zijn?' Ik barste in lachen uit. 'Heeft hij dat jullie wijsgemaakt, oh nee zo zit het helemaal niet. Ik ben aan hem uitgehuwelijkt, ik ben zijn mate niet en hij is niet de mijne'. 'Dat is inderdaad iets heel anders dan dat hij tegen ons heeft gezegt'. 'Ik lieg niet als je dat soms denkt'. 'Ik zeg ook niet dat je liegt, het is alleen dat alles nu veel duidelijker is'. 'Hoezo?'. 'Hij wilde ons niets vertellen, alleen maar dat jij zijn mate was en dat hij je terug wou'. 'Wat een zak'. 'Ookal heb je daar gelijk in hij blijft toch mijn alpha'. 'Don't care'. De auto stopte en ik keek uit het raam. Daar stond de creep waar ik van gevlucht ben. Ik stapte uit en liep naar hem toe. 'Zo prinses eindelijk waar je hoort'.

Oehh ze is bij Simon nu. Persoonlijk vond ik het stuk van Scott neerschieten wel leuk maar dat ben ik maar. Dit was het helaas voor nu. Adios amigo's en amiga's.