One legged human wolf

#12

•Hope•

Ik voelde niks anders dan leegte van binnen. Ook Amelia was down, ik kon gesn contact meer met haar krijgen want ze sloot zich van me af. 'Hope alles oke?' vroeg Max. 'Ja.....Nee....ik weet het niet' zuchtte ik. 'Is het vanwege die jongen?' vroeg Dax. 'Ja' zuchtte ik. 'Wat heeft hij gedaan?' 'Ik geloof dat ik afgewezen ben'. 'Hey! Stomme goden! Ik krijg jullie wel, stuur me naar boven dan geef ik jullie allemaal een schop onder jullie godenkonten' schreeuwde Max. Dax keek hem vreemd aan en ik begon zachtjes te grinniken. 'Ik snap nu wel waarom je om ze geeft'. 'Amelia?! 'Rustig ik krijg nog hoofdpijn van je'. 'Waarom snap je het nu dan?' 'Ze doen mij nu ook denken aan Ryan'. 'Ik zei het je toch'. 'Ja ja dat snap ik nu ook wel' zei ze geërgerd'. 'Sorry ben denk ik gewoon chagrijnig'. ' Ja ik ook, hoe kon hij ons dit aan doen? Als ik hem weer zie dan dan...............' 'Dan wat?' 'Eugg.......geen idee, ik kan er niks op vinden'. 'Sukkel'. 'En bedankt maar weer voor je fraaie opmerkingen Hope'. 'Sorry, maar ik ben nu echt gewoon radeloos zonder Björn'. 'Dat snap ik maar je moet het volhouden, Max en Dax hebben zo ook niet veel aan je'. Ik wilde wat zeggen maar besefte dat ze gelijk had. Opeens hoorde ik takjes kraken en voordat ik het wist waren Max en Dax verdwenen. Oh nee niet alweer dacht ik. Ik snufde rond en rook een geur die ik al eens eerder had geroken. Ik draaide me grommend om en zag daar de wolf staan die mij toen tegenhield om Ryan te helpen. Ik begon heel hard naar hem te grommen en hij keek me verbaasd aan. Even dacht ik dat hij me niet herkende maar toen werden zijn ogen groter. Ik maakte me nog groter en begon nog harder te grommen waardoor mijn haren overeind gingen staan. Hij deed een stap achteruit maar zette vlak daarna al weer een naar voren. Ik stopte met grommen en hield mijn neus in de lucht maar ik rook Max en Dax niet. Ik vergat hem en begon zenuwachtig heen en weer rond te lopen opzoek naar een spoor van hem. Opeens hoorde ik gegrom en ik draaide me om om die wolf naar me te zien kijken. Hij wenkte met zijn hoofd als teken dat ik hem moest volgen maar ik gromde en bleef staan waar ik stond. Nu begon hij ook te grommen maar ik bleef lekker staan waar ik stond. 'Als hij ook maar iets probeert maak ik hem af' zei Amelia. Ik gaf haar geen ongelijk, als hij ook maar iets zou proberen dan zou ik hem hier ter plekke verscheuren. Hij kwam langzaam dichterbij en even later waren we rond elkaar aan het cirkelen. Hij deed de eerste zet en lanceerde zichzelf naar me toe. Ik ontweek hem en beet hem hard in zijn poot. Hij jankte en rukte zijn poot los wat ik niet verwacht had dus schoot zijn poot los uit mijn bek. Dit keer lanceerde ik mezelf op hem en belande op zijn rug. Ik begon in zijn nek te bijten wat nogal moeilijk was aangezien hij als een dolle stier aan het rondspringen was. Ik vond een manier om hem in zijn nek te bijten maar net niet diep genoeg voordat hij me eraf schudde. Ik belande een eindje verderop en voordat ik het wist sprong hij bovenop me. Ik trapte met mijn achterpoten en beet in het rond om hem van me af te krijgen. Na een beet van hem die mis was lukte het me om hem van me af te duwen en sprong ik bovenop hem. Hij probeerde precies hetzelfde als wat ik deed maar dit keer wel met resultaat. Hij beet mij in me oor waardoor ik hem in zijn poot beet. Ik wou hem net weer in zijn nek bijten toen we een stem hoorden. 'Stoppen jullie alle twee!' Ik keek om en zag een wat oudere vrouw staan. Ik gromde naar haar en bleef naar de wolf onder mij staren met een woedende blik in mijn ogen. Ze kwam dichterbij en ik ging van hem af en begon grommend ricchting haar te lopen. Ik snoof en rook dat zij van een hoge rang was. Bleg.....niet alweer een alpha of in dit geval luna. Ik scande de omgeving af opzoek naar een uitweg, maar realiseerde me dat ik niet weg kon. Niet zonder Max en Dax. 'Fabian sta op je wordt niet meer bedolven onder een wolf'. De wolf die dus Fabian heette stond op en liep grommend langs me heen naar die vrouw toe. Ze bleefen beide stil dus ze waren aan het praten via hun roedel link. 'Jij gaat met ons mee rogue'. Ik bleef gewoon koppig staan waar ik stond. 'Waarom gaan ze dan ook nooit vrijwillig mee'. Vanuit de bosjes kwam een stuk of 5 andere wolven aanlopen en begonnen mij in te sluiten. 'Ik vind dit maar niks'. 'Nee ik ook niet Amelia'. Ze begonnen me te duwen waardoor ik automatisch beet. Ik raakte een vol in zijn snuit en hij jankte. De anderen begonnen te grommen en wouden aanvallen todat ik opeens heel licht in me hoofd werdt. Ik keek naar me borst en zag er een rood pluimpje uitsteken. Ah nee geen verdovingsmiddelen. Ik gaf ze nog een luidde grom voordat ik neerviel en alles zwart werdt.

•Fabian•

Ze leefde nog! Ze leefde gewoon nog! Maar hoe? 'Als we dit nou eerst aan Scott vertellen einstein' zei me wolf Lucas. 'Oh ja slim'. Ik rende naar Scotts huis en begon toch wel last van me nek te krijgen. Want ja er bijt niet iedere dag een wolf in je nek waarvan je denkt dat die dood is. Ik veranderde in mijn mensen vorm en klopte op de deur van zijn kantoor. 'Binnen'. Ik opende de deur en zag Scott daar achter zijn bureau zitten. 'Wat is er Fabian?' 'Euh......ik moet je wat vertellen.

Tadaaaaa en? Was het leuk. Oehh ze gaat nu Scott ontmoeten, wat denken jullie dat er gaat gebeuren? Ik zeg lekker niks, adios amigo's en amiga 's.