One legged human wolf

#26

Oke ik weet niet wat ik heb, maar ik zit in een soort van inspiratie schrijffase. Dus hier is er nog een. Misschien komt er vanavond nog een, heel misschien 2 ik moet even kijken.

•Max•

'Max wanneer zijn we er nou?' zeurde Dax voor de miljoenste keer. 'Als we er zijn en nou shtt en doorvliegen, we moeten Hope en Xavier daar weghalen en zo snel mogelijk. Wie weet wat die creep haar aan gaat doen'. 'Oke oke ik vlieg al rustig'. 'Mooizo laten we.....' . 'Max kijk daar zijn ze!' Ik keek naar de richting die hij aanwees en herkende Scott en Fabian. 'Scott! Fabian!' riepen we beide tegelijkertijd.

•Scott•

Ik hoorde mijn en Fabians naam en keek om. Daar zag ik die feeën staan. 'Max, Dax!' Riep Fabian blij en rende op ze af. Oke wat mis ik hier? 'Waar is Hope? Is alles oke met haar?' riep Fabian hysterisch. Ik gromde, niemand mag zo bezorg zijn om haar behalve ik.
'Ja voor zover we weten is ze oke, alpha Simon heeft haar en we moeten haar nu redden' zei Max als ik het goed heb. 'En hij is vanplan om met haar te teouwen dus we moeten snel zijn' riep dan Dax. Mijn hoofd kookte van woede. Simon moet met zijn gore poten van mijn mate afblijven. 'Fabian regel alle leden om Hope op te halen'. 'Sorry Scott maar alle leden zijn op zoektocht weet je nog, het duurt wel een paar uur voordat iedereen er is'. 'Roep ze en zeg dat ze zo snel als ze kunnen hiernaartoe komen'. Hij knikte en rende weg. 'Als iedereen er is wil ik dat jullie twee me naar Hope brengen'. 'Yes sir' riepen ze beide. Ik klemde mijn handen op mijn hoofd en trok gefrustreerd aan mijn haren. Hou vol Hope ik kom eraan.

•Hope•

Ik liep samen met Xavier naar het huis van Simon. Eugg kon deze dag nog erger? Ik liep verder, maar bleef haken achter een tak en viel voorover. Jup het kan nog erger. 'Euhh Xavier kan je me even helpen ik kom namelijk zelf niet echt omhoog'. Hij lachtte, die stomme duivel. 'Ja tuurlijk'. Hij pakte mijn hand die ik had uitgestoken en trok me omhoog. 'Thanks'. 'No problemo'. We liepen weer verder en kwamen aan bij "zijn" huis. Xavier deed de deur open en liet mij voor hem naar binnen gaan. Daar op de bank zag ik Simon zitten. 'Waarom duurde het zolang?' 'Ze struikelde telkens'. Gelukkig zei Xavier wat, want ik had werkelijk geen enkel idee wat ik anders had moeten zeggen. Zo van "oh ja Xavier en ik gebben nog even gepraat en toen heb ik hen geslagen met mijn kruk en we hadden veel lol en we zijn vanplan te ontsnappen aan jou". Ja dat gaat dus echt niet werken. 'Xavier laat ons alleen'. Ik keek hem met een "als je me alleen met hem laat ben je zo dood" blik aan. Hii gaf me een verontschuldigende blik en liet me toen alleen met dat monster. 'Dus laten we gaan zitten en ter zake komen'. 'Nee dank je ik blijf liever staan'. 'Ook goed, ik wil dat je met me trouwt en aangezien ik je antwoord al weet heb ik je vriendjes meegenomen'. 'Mijn antwoord blijft hetzelfde'. Hij kwam woedend voor me staan. Hij sloeg me in mijn gezicht en ik viel op de grond. 'Als je het niet accepteert dan moet ik je het maar laten accepteren op de harde manier!' schreeuwde hij boos. Ik probeerde op te staan maar door die stomme enkel. 'Meekomen jij!' Hij trok me aan mijn haren omhoog en ik kon nog snel een kruk meepakken. Ik sloeg hem in zijn gezicht waardoor hij mijn haren losliet en ik op de grond viel. 'Jij kleine bitch'. Ik probeerde weg te kruipen maar hij had me al weer te pakken. Hij sleurde me mee omhoog en vocht tegen de tranen. Dat plezier gunde ik hem niet. We kwamen een kamer binnen en hij gooide me op het bed. Hij sloot de deur achter zich en deed de deur opslot. 'Waarom moet je mij hebben?' 'Omdat', hij kwam naar me toe lopen en streek en pluk haar uit mijn gezicht, 'Ik een Luna moest kiezen, omdat ik anders mijn titel kwijtraak en jij was gewoon de makkelijkste keuze. Althans dat leek zo, ik heb heel wat moeite voor jou moeten doen dametje. Nu kan je het mooi terug betalen'. Een rilling schoot door me heen terwijl hij dichterbij kwam. Ik sprong van het bed af en negeerde de pijn in mijn enkel. 'Blijf van me af'. Hij pakte mijn handen vast en smeer me weer op het bed. Hij kwam bovenop me liggen en grijnsde duivels. 'Je bent van mij en van niemand anders'. Hij begon met zijn handen over mijn lichaam heen te gaan. Ik zocht mijn haar af naar een speltje en godzijdank vond ik er een. Ik haalde hem uit mijn haar en stak hem in zijn oog. Hij schreeuwde van de pijn en viel van me af. Ik stond gauw op en hinkelde naar de deur. Ik vriemelde aan het slot en net toen ik hem open had werd ik ruw weer naar binnen teruggetrokken. Ik keek hem met een moordende blik aan. 'Hier ga je spijt van krijgen'. Smeet me op een stoel en haalde vanuit de middle of nowhere een touw en bond me aan die stoel vast. 'Zo nu zullen we zien hoe stoer ons prinsesje is'. Ik spuugde ik zijn gezicht wat me een klap in mijn gezicht opleverde. Er werd geklopt op de deur en 5 mannen die ik niet kende liepen naar binnen. Simon boog voorover en hield zijn hoofd vlak voor mijn gezicht. 'Hallo jongens, ze is helemaal van jullie. Zorg ervoor dat ze weet wie hier de regels bepaalt'. Hij grijnsde vals en ik gaf hem een kopstoot. Hij strompelde achteruit en keek mij woest aan en ik keek hem alleen maar uitdagend aan. Hij gaf ze een knik en voordat ik het wist voelde ik een vuist in mijn gezicht.

Arme Hope wat doe ik haar toch aan. Maar een stukje weer vanuit Max. Ze zijn er weer onze gevleugelde vrienden. Helaas helaas nog maar 4 hoofdstukken te gaan. Adios amigo's en amiga's.