One legged human wolf

#10

•Hope•

Ik werd wakker en kreeg een hoofdpijn aanval. Ik kreunde van de pijn en sloot mijn ogen weer. Het hielp een beetje dus ik deed ze weer open en zag dat ik in een kamer lag. Ik stapte uit bed en liep naar het raam. Wow wat? Ik keek omlaag en zag dat ik terug geshift was in mijn mensenvorm. Huh? Hoe is dit gekomen? 'Dax, Max' riep ik, maar hoorde niks. Ik draaide me om en begon zoekend om me heen te kijken. 'Max! Dax!' Nog steeds geen antwoord. Ik rende naar de deur en greep de deurkruk vast en begon er aan te trekken. 'Opslot' kreunde ik. 'Hey open die fucking deur!' schreeuwde ik terwijl ik op de deur aan het bonken was. 'Oke dit werkt niet'. Ik nam een aanloop en was vanplan tegen de deur te botsten , toen net voordat ik de deur raakte de deur open werdt getrokken en ik voorover viel. Ik kreunde van de harde klap. Ik keek woest omhoog om te kijken welke lijpo die deur had opengetrokken. Ik zag een goddelijke jongen en vermeed oogcontact. Ik krabbelde omhoog en keek beschaamend naar beneden. 'Euh........hay' zei ik maar. 'Hay'. 'Euh.....kun je me misschien vertellen waar ik ben en waarom ik niet meer in wolfvorm ben? Oh en waar zijn Max en Dax?'. 'Wow rustig een vraag tegelijkertijd'. 'Sorry'. Hij zuchtte. 'Je bent hier in het rijk van de Maan-Goden, we hebben je iets gegeven waardoor je shifte en dat duurt nog wel even voordat dat is uitgewerkt'. 'Hoelang is even?' 'Zo'n 15 uur vanaf nu.' Ik staarde hem vol ongeloof aan, maar maakte nog steeds geen oogcontact. 'Oke ik ben hier op tegen maar ik heb andere prioriteiten, waar zijn Max en Dax?' 'Wie?' 'Max en Dax, de feeën die bij mij waren'. 'Oh die puntoor achtige wezentjes'. 'Ja die puntoorachtige wezentjes, waar zijn ze?' 'Die zijn nu aan het praten met de leiders van de Maan-Goden'. 'Breng me naar ze toe'. 'Ik ben je slaaf niet, en bovendien jij bepaalt hier niet wat er gebeurt'. Ik keek hem boos aan en voelde het. 'MATE' schreeuwde Amelia. Ik negeerde haar en stapte naar voren zodat ik vlak voor hem stond en wees met mijn vinger naar hem toe. 'Luister jij eens even, het maakt me niet uit hoe ik hier kom maar ik kwam hier met Max en Dax. Dus of jij brengt me nu naar ze toe of ik ga ze persoonlijk halen'. Hij begon te lachen. 'Wat is er zo grappig?' 'Denk jij nou echt dat je langs een Maan-God kan komen?' 'Wacht ben jij een Maan-God?' 'Ja, en voor als je het nog niet wist Maan-Goden zijn sterker dan jullie wolven. Jullie kunnen ons niet eens verwonden, alleen maar jezelf. Je zult nooit langs me geraken'. 'Let jij maar eens op'. Ik balde me vuist en sloeg recht in zijn gezicht. Tot verbasing van mij en hem strompelde hij achteruit, zijn neus vasthoudend en ik glipte snel langs hem. 'Hey! Kom terug!' 'Niet tot ik Max en Dax heb gevonden!' Ik rende door de gigantische hallen opzoek naar een spoor van Max en Dax. Ik rende zoeken de trap af maar net voor de laatste trede struikelde ik en viel ik voorover. Ik stak mijn handen al uit voor de val maar werdt opgevangen door 2 armen. Ik keek omhoog en zag die jongen van zonet me vasthouden. Om een of andere reden kreeg ik vlinders in mijn buik.'Euh......dankje en sorry van je gezicht' zei ik beschamend. Hij keek me lachend aan. 'Maakt niet uit, ik was zelf ook wel verbaasd over je kracht. Ik zal je nu zeker mee moeten nemen want behalve jij hebben de mensen die een Maan-God hebben geslagen niks aangericht'. Ik knikte. 'Maar ik moet echt weten of alles goed gaat met Max en Dax'. 'Ik breng je wel even naar ze toe dan kan je het voor jezelf zien'. 'Ieeeee!!! Dankje dankje dankje.......euhh hoe heet je eigenlijk?' 'Mijn naam is Björn'. 'Echt? Ik had een meer latijnse naam verwacht zoals, theseus of perseus ofzo'. 'We zijn geen griekse goden Hope, we zijn Maan-Goden'. Ik wou wat zeggen maar bedacht me toen iets. 'Hoe weet je me naam?' 'Hope ik ben een Maan-God, als we weten dat iemand een alpha bevel kan negeren dan weten we ook echt wel je naam'. 'Ohja dat klint logisch' zei ik beschamend. 'Wil je nog naar je puntoor achtige vriendjes of niet?'. 'Ja natuurlijk! En ze hebben een naam, Max en Dax. Zeg mij maar na Max en Dax'. 'Nee dat doe ik dus niet' 'Zeg het of ik sla je weer op je neus!' zei ik dreigend. 'Oke oke, Max en Dax'. 'Goedzo'. Ik krabbelde uit zijn armen en rende een bepaalde richting op. 'Euhh Hope we moeten de andere kant op'. Ik stopte en draaide me om. 'Wist ik wel'. 'Nee dat wist je niet anders zou ik het niet tegen je hoeven zeggen'. 'Hou toch je mond'zei ik terwijl ik langs hem liep. Hij grinnikte en liep achter me aan. Welke deur?' vroeg ik in het bijzijn van wel tienduizenden deuren. 6e aan je rechterkant. 'Aaahhh!' 'Max?!' Ik rende langs Björn naar de deur van waar ik Max zijn geschreeuw hoorde. Ik trok de deur met een noodgang open en zag Max en Dax in een hoekje staan met een soort van eng groot berenbeest. 'Stop!' schreeuwde ik. Alle hoofden draaiden zich naar mij toe.

Dit was h10. Haha niet verwacht dat Björn haar mate is hé? Geen zorgen Scott krijgt zijn mate ook, anders zou ik hem er niet in betrekken. Dit was het voor nu, zie jullie later amigo's en amiga's