One legged human wolf

#16

•Hope•

Ik stopte en draaide me langzaam om en keek recht in het gezicht van Fabian. 'Weg'. 'Hope doe nou niet moeilijk en kom gewoon terug'. 'Nee mooi niet dat ik bij een stelletje moordenaars blijf!' Hij keek gekwetst maar dat boeide me op dit moment niet. 'Oke ik heb een deal voor je'. Ik keek hem onderzoekend aan. 'We gaan gewoon ergens rustig zitten, dan praten we erover en dan komen we wel tot een overeenkomst oke?' Ik bleef hem wantrouwend aankijken en overwoog zijn aanbod. Ik besloot toch op zijn aanbod in te gaan, dat scheelt mij ook weer een gevecht. 'Prima' mokte ik. 'Maar Max en Dax komen mee'. 'Prima, kom deze kant op'. Terwijl hij alvast begon te lopen wenkte ik Max en Dax mee en liepen we achter hem aan. Na een paar minuten te hebben gelooen kwamen we uit bij een heel mooi open stukje bos en met een vijver die in het zonlicht scheen. 'Het is hier prachtig'. 'Ja he, ik heb het ontdekt toen ik nog een kind was'. 'Ben je nu ook nog'. Hij keek me quasi boos aan. 'Alsof jij dat niet bent'. Ik negeerde zijn opmerking en ging in een kleermakers zit op de grond zitten. 'Nou vertel waar wil je over praten'. Hij kwam bij me zitten op de grond en zuchtte. 'Ten eerste wil ik me verontschuldigen voor wat er een jaar geleden is voorgevallen'. Ik had nu wel medelijden met hem, hij heeft al meerdere malen zijn excuses aangeboden voor zijn alpha's orders'. 'Ik snap jouw punt ook wel Fabian, je had orders en die kun je niet zomaar negeren'. 'Onze alpha was niet helemaal zichzelf, hij verdachtte jullie pack van zijn vaders moord, hij dacht helemaal niet na of jullie dat echt hadden gedaan'. Nu werd ik wel boos, hij probeerde het gewoon goed te lraten dat Ryan dood was! 'Als jij het opneemt voor die moordende alpha van je dan ben ik nu weg!' Ik stond op maar werd vastgepakt bij mijn arm. 'Zo bedoelde ik het niet, ik probeer het ook niet goed te praten, ik wilde je alleen zijn reden geven'. Ik trok mijn arm los en ging weer op de grond zitten. 'Ga verder'. 'Was hij familie van je?' Oke dit snapte ik niet. 'Sorry wat?' 'Dat jongetje, was dat familie van je?' Onbewust voelde ik een nat spoor over mijn wang heen glijden. 'Ja' fluisterde ik zacht. 'Hij was mijn broertje'. Het bleef stil tussen ons en opeens voelde ik een hand op mijn schouder. Ik kon de tranen niet meer tegenhouden en begon te huilen. Hij zei niks en wreef over mijn rug wat opzich best wel fijn was. Na een tijdje was ik uitgehuild en veegde ik de tranen van mijn gezicht af. 'Bedankt'. 'Waarvoor?' 'Voor dat je me troost en dat je me begrijpt, de meesten begrijpen me niet. Ze zeggen dat ik me eroverheen moet zetten, maar zij waren er niet bij die dag, zij weten niet wat ik heb gezien en gevoeld. Jij wel, ookal was het jullie schuld, je kunt we wel begrijpen op vlakken die anderen niet kunnen, snap je?' Hij knikte. 'Ja dat snap ik, maar je ouders dan?' 'Zij snapten het niet, en daarbij ik hoef ze ook nooit neer te zien'. 'Waarom niet? Ik bedoel ja ouders kunnen je soms niet snappen, maar zo zijn ouders gewoon'. 'Hmpff, proberen jouw ouders je ook met een man van 35 te laten trouwen?' 'Eh nee'. 'Nou dan mag jij blij zijn dat je mijn ouders niet hebt'. 'Wacht ben jij soms de verloofde van alpha Simon?' 'Ik ben niemands verloofde oke!' siste ik. 'Wow rustig ik vroeg het alleen maar'. 'Sorry'. 'Maakt niet uit ik zou ook zo reageren als ik met iemand van zo'n leeftijd zou moeten trouwen. Maar je hoort toch bij een roedel willen ze je uithuwelijken, jij hebt geen geur van een roedel?' 'Klopt ik ben ook een rogue'. 'Hoe?' 'Zoas ik al zei ik ben niemands verloofde, mijn alpha dwong me om met hem te trouwen, dus besloot ik dat het beter was als ik als rogue verder zou gaan'. 'Wow oke ik ben het even kwijt, je zegt nu dus dat jouw alpha je bevel had gegeven om met alpha Simon te trouwen en jij kon dat bevel negeren?' Ik knikte. 'Onmogelijk, niemand kan een bevel van een alpha negeren, alleen Maan-Goden kunnen dat, en aangezien die hier niet zijn is het dus onmogelijk'. 'Toch is het zo ik ben het bewijs.... wow wacht. Zei je nou dat Maan-Goden wel een alpha bevel kunnen negeren?' 'Ja de Maan-Goden staan hoger in rang dan een alpha dus kunnen ze een bevel negeren als ze daarvoor kiezen'. Alle puzzelstukjes begonnen op zijn plaats te vallen. Ik ben de mate van Björn, hij is een Maan-God, dat betekent dat ik de kracht van de Maan-Goden heb om een bevel te negeren. 'Natuurlijk, dankje Fabian jij het de puzzel opgelost'. Ik stond gauw op maar werd weer beet gepakt bij mijn arm. 'Wow rustig Hope ik volg je niet meer, wat voor puzzel?' 'De reden dat ik een alpha zijn bevel kan negeren, ik ben de mate van een Maan-God daarom kan ik een bevel negeren'. 'Wow wat mate van een Maan-God, Hope dat kan niet, hun hebben geen weerwolf als mate'. Toch is het zo, ik ben alleen verstoten door mijn mate, omdat de Goden vonden dat een Maan-God en een weerwolf geen mates van elkaar konden zijn'. 'Je verzint dit niet?' 'Nee, kijk mij in de ogen Fabian en zeg me dat ik lieg'. Hij keek me aan en keek vol ongeloof. 'Ik zie niet dat je liegt Hope, goed ik geloof je, maar ik zal je echt mee moeten nemen naar onze alpha. Je bent nou eenmaal een rogue'. 'Nee please doe dat niet! Ik wil niet dat Simon erachter komt waar ik ben alsjeblieft breng me niet naar hem toen! Ik kan hem niet in de ogen zien! Hij heeft Ryan vermoord!' Ik zakte door mijn knieën en zat daar op de grond voor me uit te staren. Fabian kwam voor me zitten en tilde me kin omhoog zodat ik hem wel moest aankijken. 'Hope ik beloof je, ik zorg ervoor dat alpha Simon niks te weten komt, en als het je beter kaat voelen blijf ik de hele tijd bij je'. 'Hoe weet ik dat je niet liegt?' Hij lachtte. 'Kijk me in de ogen Hope en zeg dat ik lieg'. Ik keek in zijn ogen maar zag alleen maar waarheid. 'Oke laten we maar gaan dan, maar Max en Dax blijven vrij, ik wil niet dat ze weer de gevangenis in gaan'. Hij knikte. 'Ik zeg wel dat ik ze niet meer kon vinden nadat jij was ontsnapt'. Ik keek hem dankbaar aan. 'Dankje'. 'Dat is wel het minste dat ik kan doen'. Hij stond op en stak zijn hand uit die ik aanpakte. Hij trok me omhoog en wenkte me mee. 'Max Dax jullie blijven hier wachtten totdat ik jullie ophaal. Blijf hier' zei ik nog nadrukkelijk tegen hun. Ze knikte met hun hoofdjes en ik draaide me om en begon met Fabian mee te lopen naar de alpha die mijn leven kapot heeft gemaakt.

Heeeeeyyyyy dit is alweer een hoofdstukje. Stomme school, ik hem amper tijd om te schrijven😭, maar ik doe mijn best. Aaah ik vind Fabian zo lief, jullie ook? Ik heb geen idee wanneer het volgende hoofdstuk komt maar in ieder geval ergens deze week. Adios amigo's en amiga's.