#18

1K 77 2
                                    

•Hope•

Daar stond hij dan. De alpha die ik zo verachtte, de alpha die ik wilde vermoorden, de alpha die Ryan heeft vermoord. Het zou niet lang meer duren voordat Amelia het overneemt. Mijn hele lichaam begon te shaken en Fabian merkte het en liep snel maar me toe. 'Hope, Hope, alles oke?' 'Nee, hij is hier, Fabian ik weet niet hoelang ik me nog in kan houden'. 'Geen zorgen ik blijf bij je'. Ik sloot mijn ogen en telde tot tien voordat ik ze weer open deed. Voor me stond nu de persoon die ik aan stukken wilde scheuren toen het gebeurde. Hij keek mij aan en ik keek hem aan. 'Mate' gilde Amelia in me hoofd. 'Wow wat, hoe kan dit? Ik heb al een mate, waarom heb ik er nog een?. Hij stapte op me af en kwam vlak voor me te staan. 'Wat is je naam?' 'Wat gaat jou dat aan moordenaar?' spatte ik in zijn gezicht. Hij leek er niet blij mee en Amelia ook niet. 'Zo spreek je niet tegen mij, ookal ben je mijn mate, ik blijf nog steeds je alpha'. 'Wow wacht, Scott is zij je mate?' vroeg Fabian. 'Ja en ik wil dat je ons tweeën alleen laat'. 'Ja alpha'. Ik zag hoe Fabian zich omdraaide en weg liep. Eenmaal uit het zicht richtte ik mijn blik weer op hem. 'Je bent prachtig'. Terwijl Amelia smolt van blijdschap keek ik hem aan met een moordende blik. 'Je bent niet erg spraakzaam he?' 'Ik praat liever niet met moordenaars'. Zijn blik verharde, maar ging algauw terug naar zijn originele staat. 'Ik weet nu nog steeds niet je naam'. 'Als ik je mijn naam vertel hou jij dan op met praten?' Hij leek even te twijfelen maar knikte uiteindelijk toch. 'Hope'. Het liefste zou ik hem nu gewoon aanvliegen en vermoorden, maar dat gaat moeilijk als je een wolf hebt die nu net een verliefd tienermeisje is. We stonden daar in stilte totdat hij uiteindelijk toch ging praten. 'Zullen we anders eerst die touwen van ons afhalen, ze beginnen bij mij een beetje te knellen'. Even was ik verbaasd door wat hij zei, ik was eigenlijk al weer vergeten dat ik touw om mijn handen had. Ik volgde zijn bewegingen met mijn ogen. Hij haalde opeens een mes tevoorschijnven ik gromde hard naar hem. 'Wow rustig ik doe je niks, hier'. Hij gooide het mes voor mijn voeten neer en ik raapte het snel op. 'Als blijk dat ik je niks ga doen kan je nu gewoon die touwen losmaken en dan het mes weer aan mij geven'. Ik maakte mijn touwen snel los, maar gaf het mes niet meteen terug. 'Hope geef me dat mes'. 'Nee, hoe weet ik dat je me niet vermoord net zoals je bij Ryan hebt gedaan?!' Het laatste schreeuwde ik regelrecht in zijn gezicht. Hij leek ontdaan en opende en sloot zijn mond telkens opnieuw niet wetense wat te zeggen. 'Luister, ik heb spijt van wat ik heb gedaan, ik.........' 'Spijt haalt Ryan niet terug jij klootzak. 'Hier'. Ik gooide het mes naar hem toe en hij raapte het op. 'Beter vermoord je jezelf, dan hoef ik het niet te doen'. Hij keek me schokkend aan voordat ik op de grond werd geduwd. 'Waar wilt u haar hebben Luna?' 'Waar ze hoort, in de gevangenis'. Ik herkende de stem als de vrouw die ook bij mij en Fabian was. Ze sleurden me mee en ik voelde zijn ogen branden op mijn rug, maar ik keurde hem geen blik waardig.

•Scott•

Nog steeds ontdaan door wat ze zei zag ik haar weggevoerd worden. Opeens drong het tot me door. Mijn mate word gewoon in de gevangenis gezet. Ik haalde met het mes de touwen los en wou haar achterna rennen, maar werd tegen gehouden door mijn moeder. 'Ah lieverd is alles oke?' Ik sloeg haar hand weg. Ik liep langs haar heen maar werd bij mijn arm gegrepen. Ik draaide me om en keek mijn moeder in de ogen. 'Scott wat is er nou, waarom doe je zo raar?' 'Omdat mam je de wachters net hebt bevolen om mij mate naar de gevangenis te brengen!' Van de mensen die er nog waten viel iedereen stil. 'Je mate?' Ik draaide me weer om en begon richting mijn huis te rennen. Ik opende de deur en ik was nog geen 2 seconden binnen of Cindy stond voor mijn neus. 'Cindy ga aan de kant'. 'Maar Scott wat is er dan?'. 'Ik stuur je terug naar je eigen roedel, pak je spullen je vertrekt over een uur'. 'Wat? Dat kun je niet maken ik ben je mate?!' 'Nee mijn mate is net naar de gevangenis gevoerd, het liefste had ik jullie amdersom gezien'. 'Wat! Wil je nu beweren dat die vieze rogue je mate is?!' Ik duwde haar tegen de muur aan en ontbloote mijn tanden. 'Spreek nog 1 keer zo over mijn mate en je bent dood'. Ze knikte angstig. 'Ga nu, als je over een uur nog niet weg bent dan vermoord ik je alsnog'. Ik liet haar los en ze wist niet hoe gauw ze weg moest komen. De wachters kwamen uit de cel deuren en stonden nu in de woonkamer. 'Alpha'. 'Jullie nemen vamaf nu alleen maar bevelen aan van mij, niet van mijn moeder of van iemand anders. Alleen van mij begrepen?' Ze knikte met hun hoofden. 'Mooi jullie kunnen gaan'. Ze liepen met gebogen hoofd mijn deur uit. 'Zorg dat niemand ons stoort'. De bewakers knikten toen ik ze voorbij liep naar beneden. Ik liep door de hal en kwam uit bij haar cel. In plaats van een opgelucht en blij gezicht te zien zag ik een moordende blik in haar ogen. Twijfelend deed ik de deur open en liep naar binnen. Ik deed de deur achter me dicht en focusde me op haar. Ze zat op het bed me aan te kijken of ze me in stukken wou scheuren. 'Luister je bent mijn mate oke, en ik heb er spijt van. Kunnen we niet gewoon een nieuwe start maken?' 'Ik snap niet waar jij het lef vandaan haalt dat jij denkt dat je hier zomaar naar binnen kunt stappen en doen alsof er niks is gebeurd'. Ze stond op en kwam dreigend voor me staan. 'Als jij nu niet die deur uit gaat vermoord ik je hier ter plekke. Mate of niet. Aan jouw de keus. Dus wat word het meneer de moordenaar?'.

Oke jongens jullie hebben het recht me nu te haten. Maar school is gewoon stom, ik ben bijna klaar met mijn 3e jaar en ik moest nog vet veel dingen afmaken en had daardoor amper tijd. Maar nu het hoofdstuk hier is wat vinden jullie ervan?

Ook een nieuw nieuwtje, ik heb ook een nieuw boek. Het heet Bade Camp. Dit gaat helaas niet over weerwolven maar over elven. Het zou leuk zijn als je een kijkje zou nemen.

Nou meer heb ik eigenlijk niet te zeggen behalve dat ik zo vaak als ik kan een nieuw hoofdstuk erop zal zetten. Adios Amigo's en Amiga's.

One legged human wolfWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu