One legged human wolf

#14

•Fabian•

'Fabian waar is mijn moeder ik moet haar nodig spreken' vroeg Scott. 'Euhh ik geloof dat ze buiten mensen aan het uitblaffen is'. 'Echt wat moet ik met dat mens'. Hij gooide zijn handen vol ongeloof in de lucht en keek mij aan. Ik moest een lach onderdrukken, want ja zovaak zag je Scott dat niet doen. 'Geen idee tis niet mijn moeder'. 'Nee wees blij, oke ik ga nu naar dr toe hou jij hier een oogje in het zeil?' 'Komt goed, vermoord je moeder alsjeblieft niet'. Hij gromde. 'Kan niks beloven'. Hij liep de deur uit en sloeg hem dicht. Ik zuchtte. Ik leef mee met Scott, na zijn vaders dood heeft hij het niet makkelijk gehad met zijn moeder. Ik hoorde een grom van onder en zuchtte. Ja onze cellen zitten onder het alpha huis zodat ze als er al iemand ontsnapt eerst langs de alpha moet. Man ze geeft echt niet op. Ik stond op van mijn stoel en deed de deur open die me naar de cellen leidde. Ik liep naar beneden en kwam voor haar cel te staan. Ik schrok best wel. Haar neus was grotendeels verschroeid en haar schouders zaten vol met schroeiplekken. 'Het is Wolsylc he dat weet je'. Ze gromde wat ik maar als een ja opvatte. Ik merkte dat haar rechterachterpoot mank liep. Ik keek naar haar been en ze gromde weer naar me. 'He chill ik ben een dokter ik wil alleen even naar je poot en wonden kijken en dan ben ik weer weg, deal?' Ze gromde niet dus dat vatte ik op als een ja. Ik liep naar de deur en toetste de code van het slot in het lichtje veranderde van rood naar groen. Ik schoof hem open en glipte snel naar binnen en deed de deur snel weer dicht om ervoor te zoren dat ze niet ontsnapte. Gelukkig ging nadat je de code had ingetikt de Wolfsylc er ook vanaf. Ik zette een stap dichterbij en ze begon gevaarlijk te grommen. Ik zuchtte, dat ik dit ging doen. Ik ging zitten op de grond en keek haar aan. Ze stopte met grommen en keek me met een schuine kop aan wat best wel hilarisch was. Ik schuifde een stuk dichterbij en nog een stuk en nog een stuk totdat ik nog maar een paar meter van dr was verwijderd. Ik wou weer een stukje opschuiven maar ze begon weer te grommen. Man als het zo door gaat zit ik over honderd jaar hier nog op de grond. 'Misschien win je zo wel haar vertrouwen' zei mijn wolf Lucas. 'Ja misschien en nou hushhh'. 'Tsss pretverderver'. Ik negeerde hem verder en richtte me weer op haar. Ze was weer gestopt met grommen en ik schoof weer dichterbij. Nu zat ik vlak voor dr. 'Ik wil naar je neus kijken mag dat?' zei ik terwijl ik mijn handen voor me hield. Ze keek me minachted aan en ik dacht dat het niet zou werken totdat ik een snuit in mijn hand voelde. Ik glimlachte. 'Zie als jij mij vertrouwt dan vertrouw ik jou'. Ik bekeek haar neus aandachtig en voelde eraan. Niet zo slim want ze trok zich terug en gromde. Ik stak mijn handen met een grijs in de lucht van overgave. 'Oke oke, sorry gevoelige plek. Mag ik nu even naar je poot kijken? Je wonden genezen binnen een dag dus dat komt wel goed'. Ze liep naar me toe en ging voor me liggen met haar poot naar me toe. Ik pakte haar poot voorzichtig beet en deed er wat oefeningen mee. Ze gromde soms even maar daar liet ze het ook bij. 'Hij is gekneusd dus dat zul je nog wel even voelen'. Ze keek me aan, stond op, gaf me een knik en ging weer op het bed liggen. Ik zuchtte en stond op. Ik liep weer naar de deur en schoof hem weer open en net voordat ik vertrok zei ik nog: 'het spijt me dat ik je toen heb tegengehouden, maar ik had mijn orders'. Ze keek me vreemd aan en ik sloot de deur en liep weer naar boven. Wat ik daar aantrof was gewoon te grappig. Scott lag helemaal uitgestrekt op de bank met een zoenafdruk op z'n voorhoofd. Ik begon keihard te lachen en greep naar de deur om niet te vallen. 'Ja ha ha heel grappig, waar ben je geweest?' vroeg hij. 'Hahaha ik ben bij hahahahah die wolf geweest hahahahhah'. 'Jezus Fabian hoeveel kan jij lachen man'. Nadat ik was uitgelachen sprong ik in de stoel naast hem. 'Hoe ging het met haar?' 'Wonden van de Wolfsylc en een gekneusde poot maar dat komt wel weer goed'. 'Wacht ben je bij haar in de cel geweest?' 'Euh ja'. 'Ben je helemaal gek! Ze had je kunnen vermoorden!' 'Ja had, ze heeft alleen wat gegromd meer niet, ze bleef rustig zodat ik haar wonden kon checken'. 'En dat liet ze allemaal maar gebeuren?' 'Ja'. 'Jij en vrouwen ook'. 'Haha ik heb tenminste niet een vrouw om me heen te kleffen'. Hij keek me boos aan. 'Neem gerust mijn plaats in hoor'. 'Nee dankje Cindy is niet echt mijn type'. 'Noudan'. ' Die wolf moet toch een keer veranderen, anders kan ik haar niet verder inspecteren op wonden door haar vacht'. 'Nou dan vraag je het toch aan dr aangezien ze je nu vertrouwd'. 'Goed idee, wil je mee?' 'Zou wel willen maar ik moet me geloof ik verstoppen. Als je me zoekt ik ben niet in mijn kamer'. Hij spurtte weg en viel bijna van de trap af waardoor ik moest lachen. 'Niet lachen jij' hoorde ik hem nig van boven roepen. Niet veel later kwam zijn moeder binnen. 'Hallo Fabian heb jij mijn zoon gezien'. Nee sorry ik ben bezig met een gevangene dus nee ik heb niks gezien'. 'Oh oke dan ga ik maar weer'. 'Eenmaal toen ze weg was schreeuwde ik voordat ik naar de cellen ging naar hem toe: 'Je staat bij mij in het krijt'. Ik liep weer naar haar cel toe en ze keek me aan. Ik opende de deur en liep naar haar toe. 'Ik wil dat je veranderd'.

Sorry voor het lange niet updaten, naar ik was ziek😔 En ik ben druk bezig met school, want ja het schooljaar is al bijna voorbij. Ik wil jullie graag allemaal bedanken voor het lezen van OLHW(one leged human wolf) en voor de 1,14k reads ben zo blij. Ik probeer zo veel mogelijk te schrijven. Adios amigo's en amiga's