One legged human wolf

#25

•Hope•

Ik belande met een kreun op de grond. Ik voelde warme vloeistof langs mijn arm glijden. Ik stond snel op en keek naar de grond om te kijken wie ik meegesleept had. Het was een gast die ik niet kende, maar hij bewoog niet meer dus of hij is bewusteloos of dood. Op dit moment maakte dat mij geen ene zak uit, ik wil hier alleen maar zo snel mogelijk weg. Ik zag Simon met zijn schoothondjes naar buiten komen met zijn blik gericht op mij. Ik draaide me om en begon te rennen. Ik hoorde hoe ze achter me aan begonnen te rennen. Ik shifte in mijn wolf en begon nog sneller te rennen. Ik rende door het dorp heen wat mensen een geschrokken reactie opleverde en ze allemaal voor mij opzij sprongen. Ik hoorde luid gegrom van voor en van achter. Ik keek naar voren en zag een groep wolven me de weg versperren. Ik naderde ze en vlak voor hun neus sprong ik over ze heen. Ik landde verkeerd neer en zakte door mijn enkel. Ik liet een grom van de pijn en rende door. Ik merkte dat ze steeds een stukje dichterbij kwamen. Op een gegeven moment werd de pijn in mijn enkel zo erg dat ik terugshifte. Ik viel op mijn knieën. Ik keek om me heen en zag een grote boom. Ik keek achterom en liep zo snel mogelijk naar de boom. Ik sprong en pakte een tak vast en trok me daar aan omhoog. Ik klom verder omhoog en zag allemaal wolven onder de boom staan. Twee shiften terug. De een was Simon die me met een moordende blik aankeek en de ander was Xavier die me met een verontschuldigende blik aankeek. 'Hope kom uit die boom'. 'Nee'. 'Hope kom onmiddelijk uit die boom!' 'Nee!' 'Goed, dan kom ik omhoog'. Ik zag hoe hij omhoog klom en het einige dat door mijn hoofd ging was :' shit ik ben dood'. Ik keek schichtig om me heen en zag dennenappels hangen. Ik grijnsde duivels en plukte er een paar. Ik richtte op Simon en begon met gooien. 'Auw. What the...?? Zijn dat dennenappels? Hope stop met gooien!' hoorde ik hem allemaal gooien. 'Never'. Ik keek even naar beneden en zag Xavier zijn lach inhouden net zoals alle anderen. Ik begon zelf te lachen en raakte uit evenwicht. Ik viel van de tak en viel naar beneden. Net voor ik de grond raakte werd ik opgevangen. Ik keek omhoog en zag dat Xavier me had opgevangen. 'Thanks' murmelde ik. 'Geen probleem en sorry hiervoor'. Simon kwam aanlopen en keek furieus. 'Xavier onderzoek haar enkel en breng haar daarna naar mij'. 'Ja alpha'. Hij begon te lopen met mij in zijn armen. 'Gelukkig ben jij het'. 'Hoe bedoel je?' vroeg hij verward. 'Nou dat jij diegene bent die mij mag wegbrengen inplaats van een of andere creep'. Hij lachtte. 'Dat vat ik maar op als een compliment'. 'Hoe bedoel je?' 'Dat je me niet aanziet voor een of andere creep'. Nu moest ik ook lachen. 'Waar breng je me eigenlijk heen?' 'Naar mijn huis'. 'Waarom naar jou huis, moet ik niet naar een dokter?' 'Ik ben technisch gezien een dokter'. 'Zijn alle beta's dokter ofzo?' 'Ja eigenlijk wel, alle beta's zijn de hoofd-doktoren en dan heb je ook nog een paar assistent-doktoren die het overnemen als de beta gewond is of het te druk is om voor alle gewonden te zorgen'. 'Cool'. 'Ja best wel'. We liepen, nou eigenlijk liep Xavier en werd ik gedragen, naar wat dus Xaviers zijn huis was en liepen naar binnen. Hij legde me neer op de bank en verdween door een deur. Niet veel later kwam hij terug met een ehbo doos en een houten pollepel. 'Vanwaar die pollepel?' 'Nou volgensmij is je enkel nu gebroken doordat je erop bent blijven rennen dus ik zal het misschien recht moeten trekken aangezien weerwolven snel genezen, dus ik denk dat je wel iets wilt om op te bijten'. Ik knikte hevig en pakte de pollepen van hem aan en stak hem in mijn mond. Hij friemelde wat aan mijn voet wat aardig pijn deed. 'Oke ik zal hem moeten rechttrekken, ik tel tot drie oke?' Ik knikte. '1.....' Hij trok er met een ruk aan waardoor ik schreeuwde en zowat die pollepel doormidden beet. 'Wat gebeurde er met twee en drie?' vroeg ik boos nadat ik die pollepel had uitgespuugd. 'Ik telde ze ook in mijn hoofd en zo kon je je er niet op voorbereiden en raak je minder snel in paniek'. 'Auw'. 'Sorry' grinnekte hij. 'Eugg ik haat je'. 'Hou ook van jou hoor'. Ik keek hem boos aan terwijl hij verband om deed. 'Wacht even'. Ik wou nog wat zeggen maar hij was de deur al uit. Terwijl ik zat te mokken kwam hij de kamer weer in met een stel krukken. 'Krukken, serieus?' 'Je mag er twee dagen niet op staan dus je zult wel moeten'. 'Prima' zei ik terwijl ik de krukken aanpakte en opstond. Ik pakte de krukken vast en steunde op 1 kruk terwijl ik met de andere Xavier op zijn hoofd sloeg. 'Auw! Waar was dat voor?' vroeg hij terwijl hij over zijn hoofd wreef. 'Voor het vergeten van 2 en 3'. Hij keek me boos aan maar die twinkeling in zijn ogen veraadde hem. 'Zijn Max en Dax veilig?' Hij knikte. 'Ik heb ze tijdens jouw actie vrij gelaten en gezegt jouw mate te vinden en in te lichten'. Ik knikte. 'Dankje Xavier'. 'Graag gedaan, maar ik zal je nu echt moeten brengen anders zal Simon ons plannetje doorkrijgen en zijn wij beide de pineut'. Ik knikte. 'Laten we maar gaan dan' zuchtte ik.

2 hoofdstukken op 1 dag om de vakantie te vieren. Ik moet helaas mededelen dat we nog maar 5 hoofdstukken te gaan hebben. *snik* *snik*. Gelukkig ben ik al bezig met deel 2. Adios amigo's en amiga's.