Yaşadığı tüm acılara rağmen güçlü olmak için uğraşan bir genç kızın ,tek ailesi kardeşi olarak gördüğü dostunu kurtarmak isterken düştü çıkmaz tutsaklığının hikayesi ...
Nefesin Nefessiz Kaldığı Hikaye...
Belki de
Nefessiz Kalmış Birine Nefes Olduğu...
Kusura bakmayın anca tamamlayıp düzenledim ve bu güne kaldı. Bölüme başlamadan önce küçük bir şey söylemek istiyorum. Arkadaşlar lütfen okumaya değer görüyorsanız oy verin. Bu biz acemi yazarlar için gerçekten önemli bir konu. 🙄
Açıkcası ben oy ve yorum sınırı gibi şeyleri sevmiyorum ama maalesef oylarda çok düşük böyle giderse sınır koymayı düşünüyorum😕. Bırakmak gibi bir niyetim yok ama hevesimde kırılmıyor değil. O yüzden rica ediyorum oy ve yorumlarınızı kullanın. Bu arada bölüm sonundaki soruları cevaplarsanız sevinirim. Şimdiden teşekür ederim.😊
Bende sizin için bura bir yıldız bırakıyorum. 🌠
Gelecek bölümde görüşmek üzere keyifli okumalar. 🤗🧡🤗
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Boğuluyorum...
Çırpındıkça dahada derine çekilen bir beden gibi boğuluyorum. Bendenimin çoktan pesettiği yerde ruhum direniyordu ama yaşadığım her mağlubiyet ruhumu dibe çekmeye devam ediyordu. Nefessiz kaldıkça debeleniyor, debelendikçe nefessiz kalıyordum. Kabul etmesemde gösterdiğim her tolerans, anlık kabul etmek zorunda kaldığım şeyler beni ateş canavarının sularında boğuyordu ve ben dibe derken aslında ona çekiliyordum.
Onun sonu görmek için sabırsızca çektiği bir halatken oynadığım bu oyun, benim için ise hergün bir denizci düğümü atarak belkide belli olan sondan kaçma çabamdı.
Saat kaçtı bilmiyorum ama bütün gece huzursuz bir şekilde bir uyanıp bir uyuduğum uykunun sonunda erken olduğunu biliyordum. O herifle aynı yatakta yatmış olduğum duşuncesi beni içten içe yiyip bitiriyordu resmen. Tek yapa bileceğim elimden geldikçe düşünmemeye çalışmaktı. Ne kadar başarısız olsamda...
İşin garibi ise Adar yine odada yoktu. Sanırım benim daldığım kısa bir zaman diliminde kalkıp çıkmıştı yine. Anlaşılan sabahları erken kalkmayı alışkanlık haline getirmişti. Benim aksime. Uykuyla olan bağımız bile tersti. Şu anda terk etmiş olsada gözlerimi, ben uykuya aşık insanlardandım. Sabah erken kalkılmaz tezinin kanlı bir örneğiydim.
Zorda olsa tavanla olan bakışmamı kesip yerimde doğruldum. Sıkkın bir nefesin ardından bacaklarımı yataktan sarkıtarak ayaklarımı yere sabitledim. Bu yatak, bu oda, bu konak bana okadar yabancıydı ki hiç bir şey yapmak istemiyordum. O kadar isteksizdim ki anlatamıyorum.
Derin bir nefesin eşliğinde Adar gelmeden toparlanmak için bedenimi kaldırarak banyaya geçtim. Hızla hallettiğim ihtiyaçlarımdan banyodan çıkıp giyinme odasına geçtim. Ne olur ne olmaz heran Adarın gelmesine karşı kapıyı kitleyerek dolaptan aldığım bir kotla gömleği üstüme giyerek lacivert vanslarıda ayaklarıma geçirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
