Yaşadığı tüm acılara rağmen güçlü olmak için uğraşan bir genç kızın ,tek ailesi kardeşi olarak gördüğü dostunu kurtarmak isterken düştü çıkmaz tutsaklığının hikayesi ...
Nefesin Nefessiz Kaldığı Hikaye...
Belki de
Nefessiz Kalmış Birine Nefes Olduğu...
Ben geldimmmm...Biliyorum bayağıdır bekletiyorum sizi .Kusura bakmayın anca geldim🙈
Çok uzatmak istemiyorum tek ricam lütfen oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin.🤩
Bende sizin için buraya minnak bir yıldız bırakıyorum💫
Gelecek bölümde görüşmek üzere keyifli okumalar🥰😍🥰
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"ADAR'DAN"
İnsanlar hep geçmişte yaptıkları seçimler de bir hata kusur ararlar. Sorulan soru hep 'Ben nerede hata yaptım' olur ama ben bunu hiç sormadım kendime. Bu yaşıma kadar hiç bir seçimimden şüpheye düşmedim. Hiç bir tercihimin sonunda yanılmadım. Nefes'de buna dahildi. Biliyorum bu kadar yükü kaldırması zor ama yapacak yapmalı. Ben onu nu seçtim. Seçtim çünkü ne kadar güçlü olduğunun o farkında olmasa da ben farkındayım. Benim yanıma da sevdama da yakışacak tek kişi o. Şimdi kaçsa da benden daha doğrusu kaçtığını sansa da elbet oda anlayacak tek çıkış kapısının ben olduğumu.
Onun hakkında her şeyi hayatında ki herkesi biliyorum ben.Kime değer verir kimi sever. Bunların hepsini öğrenmişken onun değer verdiği birine zarar verecek de değildim. Şu Umut denen çocuk, kendisinden pek hoşlandığımı söyleyemezdim ama ona bir şey olursa Nefes'in ne kadar yıkılacağını da biliyorum. Bunu bilirken de onu bu denli yıkacak bir hareket istesem de yapmam. Yapmadığım şey içinde öylece benden gidişini izlemeyecektim elbette.
Aklıma doluşan düşüncelerle öfkeyle hemen önüm de yamuk duran sehpaya bir tekme attım. Dediği her söz aslında benim için hissetiği şeylerdi. Sinirim de bunaydı ya zaten. Ben yakınlaşmak için uğraşıp dururken o aramıza kat kat duvarlar örüp duruyordu. Ama bu sefer buna izin vermeyecektim. Sinirle ellerimi saçlarımın arasından geçirip henüz 2 dk önce Nefes'in öfkeyle çarpıp çıktığı kapıya ilerleyip ben de çıktım.
Hızlı adımlarla yürürken Nefes çoktan çalışanlarla yöneticilerin çalışma alanlarının ayrıldığı kısımdan dönmüştü. Bir kaç adımdan sonra bende o alana geçmiştim ki tüm çalışanların Nefes deki bakışları beni bulmuş kimi başını çevirirken kimi de yaşanan şeyin şaşkınlığıyla hala bana bakmaya devam ediyordu. Onları boş vererek ters bakışlarımı hemen ilerimde iyi olmadığı her halinden belli olan Nefese çevirip hızlı adımlarla yanına yaklaşarak seslendim.
'Nefes' diyerek bir kaç adım daha atmıştım ki yere doğru savrulan bedenini fark edip hızla çarpan kalbimle yere düşmeden son anda tuttuğum bedeni kendime çekmem çok hızlı olmuştu.
'Nefes'
'Nefesimm...'
'Güzelim kendine gel... Nefes'
Bir yandan bedeni sarsarken, bir yandan elimle yüzündeki saçlarını geri çekmeye çalışıyordum ama soluk teni kapalı yaşlı gözleriyle hiç bir tepki vermiyordu. Hızla kucağıma alarak hemen köşede olanları şok olmuş bir şekilde izleyen Baran ve Berat'a da gürlemem bir olmuştu.
