Zawgyi
🦋သကၠရာဇ္တစ္ခု၏ညႇိဳ႕ခ်က္မ်ား🦋အပိုင္း✨🍁(၁)
အေမွာင္ထဲတြင္ စူးရွေနေသာ အစိမ္းေရာင္မ်က္ဝန္းတစ္စုံသည္ ၿခံတံခါးကိုအသာဖြင့္၍ ေသခ်ာပိတ္လိုက္ၿပီး မီးမ်ားထိန္လင္းေနေသာ အိမ္မႀကီးဆီဦးတည္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ အိမ္ထဲဝင္လာလိုက္သည္။
“ဘယ္ခ်ိန္ရွိၿပီလဲ ေလးညႇိဳ႕စိမ္း!!”
ထိုအခ်ိန္ဧည့္ခန္းထဲမွဟိန္းခနဲထြက္လာေသာအသံေၾကာင့္ အေပၚထပ္ကိုတက္ဖို႔ျပင္ေနသည့္ ေလးညႇိဳ႕၏ေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန႔္သြားရသည္။နာရီကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ည၉နာရီ။ေလးညႇိဳ႕သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ႀကိတ္ရႈိက္လိုက္ၿပီးေနာက္ မ်က္ႏွာအမူအရာတစ္ခ်က္ေျပာင္းလဲသြားျခင္းမရွိဘဲ အသံထြက္ေပၚရာ ဧည့္ခန္းဆီသို႔ဦးတည္လိုက္သည္။
မႈိင္းညႇိဳ႕ရိပ္ထင္ မ်က္စိေရွ႕သို႔မ်က္လႊာခ်လွ်က္ ဘာစကားတစ္ခြန္းမွမေျပာဘဲ လာရပ္ပါေသာ တူျဖစ္သူကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး မ်က္ခုံးေတြကိုတြန႔္ခ်ိဳးလိုက္သည္။
“မင္းကိုဘာမွာထားလဲ..”
“၇နာရီထိုးတာနဲ႔အိမ္ကိုျပန္ေရာက္ေနရပါမယ္..”
“ေအး ငါ့အိမ္မွာေနရင္ ငါ့စည္းကမ္းကိုလိုက္နာရမယ္..ငါ့အိမ္ေနၿပီး ငါ့စည္းကမ္းကိုမလိုက္နာႏိုင္ရင္ ငါ့အိမ္မွာေနဖို႔မစဥ္းစားနဲ႔...”
“ေနာက္တစ္ခါမျဖစ္ေစရပါဘူး..”
“မင္းေျပာလိုက္တိုင္း ေနာက္တစ္ခါမျဖစ္ေစရပါဘူး.. ၿပီးရင္ မင္း လိုက္နာလား ဟမ္! လိုက္နာလား !!မင္းကို ငါ့ညီမမ်က္ႏွာေၾကာင့္ အခု႐ြယ္ထိေစာင့္ေရွာက္ေပးၿပီး ဘြဲ႕ရပညာတတ္တဲ့အထိထားေပးတာ ခုလို အေလလိုက္ ေလလြင့္ေနဖို႔မဟုတ္ဘူးကြ!! နားလည္လား!!အလုပ္အကိုင္မယ္မယ္ရရလုပ္မယ္မရွိ ဟိုလိုလိုဒီလိုလို လမ္းမ်ားေနတဲ့မင္းကိုယ္မင္းရွက္တတ္ရင္ လဲေသလို႔ရေနၿပီ..မင္းအ႐ြယ္လူငယ္ေတြ အလုပ္နဲ႔အကိုင္နဲ႔ သူတို႔တက္လမ္းသူတို႔ဦးေဆာင္ေနၾကတာ ဘယ္သူမွမင္းလို အေရးမပါတဲ့အလုပ္ေတြလုပ္ၿပီး အခ်ိန္ကုန္ခံမေနဘူး...”
