Tamamlandı
Siz: Medya*
Siz: Sen benim adresimi nereden biliyorsun aq?
Siz: Hayır abi madem biliyorsun beni mi sikeceksin?
Siz: Yemin ederim saygım var desteklerim ama o gruba dahil değilim.
Siz: Netflix alacak param yok diye 1 aydır kaçak sitele...
valla i harfm yok pcde kalem ıle bastırıom WPWQEJKDKAJEQEIQOIEOIDJJFLADJFKADFJADF
_
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ahududu: sevilmek güzel mi kedi? 71 beğeni Yorumlar kapalı
-
Noris ve Ahududu'nun ilk karşılaşması*
''Şu araya baktınız mı?'' Son bahar bitiyor artık kış ayına giriş yapıyorduk. Soğuk hava boğazımda acı bir iz bırakıyordu.
''Oraya baktık yok.'' yutkunurken korkuyla dişlerimi sıktım, ilk Türkiye görevimde yakalanacaktım!
Hızlıca cebimde tuttuğum küçük kutuyu çıkardım. Araba şeklindeki kutu avuç içlerimdeydi kaçtığımdan dolayı üstümdeki hırkayı çıkartıp atmıştım ve bu yüzden bedenim üşüyordu.
''Üstünde koyu yeşil bir hırka vardı, arkasında kuş denesi vardı. Köşeyi dönerken gördük o yüzden yüzünü göremedik.''
Benim buradan kaçmam lazımdı.
''O çocuğu bulmadan gelmeyeceksiniz!'' bulursunuz bulursunuz bekleyin!
Buradan nasıl kaçıp kurtulacağımı düşünürken aklıma gelen şeyle sırıttım, elimdeki kutuyu hızlıca ses çıkarması için benden uzaktaki bir duvar kenarına attım.
Fakat beklediğim şey olmamıştı, ses çıkmamıştı, son şansımı kaybettiğimi düşündüğüm için oraya bakışlarımı çevirdiğimde gördüğüm şey ile yutkundum.
Az önce attığım şeyi küçük bir çocuk avuçlarıyla tutmuştu, yutkunmama engel olamadım.
Hay sikeyim ya!
Daha korkulacak şeyi düşünmeden küçük çocuğun üstündeki ceket çarptı gözüme hayır hayır...
Acımadan infaz edilirdi o çocuk burada.
"Şu çocuğun üstüne bakın!" yutkundum ortaya çıkamadım, görevimi... İlk görevimi yerine getirmem lazımdı, üzgünüm çocuk.
Yutkunup birkaç adım geriledim, herkes çocuğun etrafını sararken yutkundum.
Özür dilerim kendi başının çaresine bak çocuk. Parmak uçlarıma kadar çektiğim ceketle derin bir nefes alırken gülümsedim.
Kafamı son kez çocuğa çevirdiğimde duraksadım, gülümserken göz göze geldik. Kendi canına karşılık benim canımı veren çocukla göz göze geldim.
Olacaklardan habersiz gibi duruyordu, üzgünüm çocuk. Bu adamlar küçük büyük ayırt etmeden televizyona haber sunabilmek için seni iş adamları derneğine hain ilan ederek öldürürdü.
Zeytin gözleri, beyaz teni, dizlerinin altına gelen ceketimle duruyordu.
Tekrar özür dilerim.
Gözlerimi yumup vicdan yapmamak için aradan sıvışarak kaçacaktım, öylede yaptım. Duvardan çekilerek araya girince yutkundum.
Tam atlayacakken kulağıma dolan silah sesiyle yerimde kaldım, bakma Noris.
Sakın arkana bakma.
Sen vicdan azabı çekmemek için eğitim aldın, görevini tamamladın şimdi teslime git, senin görevin bir çocuğu korumak değil.
Öylede yapacaktım, yapmadım.
Dişlerimi sıkarken sokak çocuğuna baktım, üstünde kendinden ağır olan ceketimi taşıyordu, bir elinde de araba şeklindeki kutu vardı.
Borçlu kalmayacağım çocuk, sana borçlu kalmayacağım.
Belimden çıkardığım silahı düşünmeden, tereddüt dahi etmeden havaya sıkıp kaçtım.
Oradan hızlıca kaçtım.
O çocuğu kurtarmak için hamle yaptım fakat işe yaradı mı yoksa yaramadı mı bilmiyorum. Ben sadece oradan uzaklaştım.
Ben kurtarmak için elimdeki tek şeyi yapmıştım.
Öldüysen bile senin ölünü pamuklara saracağım çocuk, söz veriyorum.
_
Günümüz
Bu caddelerde kimse yok.
''Sen beni nasıl kurtardın bilme ama benden bir şey iste.'' gülümsedi.
''Kucağıma bir çocuk verebilir misin?'' Hayatı bok gibi olan insanlar gerçekten komik insanlardı.
''Sınırın olmasın, ne dilersen dile benden. Sana istediğin şeyi vereceğim.'' kafasını elimden kurtarıp yastığa bastırdı.
''Bana çocukluğumu verir misin? Ha bir de hatay döner olsa...'' Gülümsedim.
Vereceğim, söz veriyorum vereceğim.
_
Bölüm sonu
ig: kubranurmune
İGDE BUGÜN YENİ KİTABIMIZIN KARAKTER VİBE I PAYLASACAĞIM.
