❝ Onu gerçekten öldürmek istiyor musun, Taehyung? Eğer istediğin buysa yapacağım. Senin için her şeyi yaparım. Sen sadece oldu bil.❞
Vkook fanfic 🎨
Yayım Tarihi: 23.06.22
Bitiş Tarihi: 12.09.24
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aptallıklar, hayatımız boyunca yaptığımız aptallıklar. Hiç düşünmeden, sadece duygusal olarak verdiğimiz kararların bize getirdiği kötü sonuçlar... Aptallık değil de neydi?
Bizi aptallaştıran en büyük duygulardan biri kıskançlıktı. Sizden beklenmeyen davranışlar sergilemenize sebep olurdu. Hareketlerinizi kontrol edemezdiniz çünkü çoktan o duyguya yenik düşmüş olurdunuz.
Hayatım boyunca tanıdığım en aptal insan kendimdi. Kıskançlığıma yenik düşmüştüm. Düşünmeden söylediğim şeylerin bana getirisini tahmin edememiştim. Kendime hakim olamamıştım.
O polislere Yubin'in Taehyung'un sevgilisi olmadığını söylerken büyük aptallık etmiştim.
"Taehyung," dedim fısıldar gibi. Bakışları bana dönüp tedirgin halimi gördüğünde kaşları çatılmıştı.
Düşünmemiştim. Ya söylediğim şey Taehyung'un zarar görmesine sebep olursa, ne yapardım?
"Ben bir şey yaptım." Çatılı kaşları altından bana bakarken kendime hakim olmak zordu.
"Jeongguk, ne olduğunu söyler misin?"
"Polislere Yubin ve senin ayrıldığınızı söyledim."
Titrek nefeslerim soğuk havaya karışırken yutkunuşu kulaklarıma doldu. Bakışları altında küçüldüğümü hissettim. Kararan bakışları tüm bedenimi sızlattı, korkuyordum.
Ya beni bırakırsa, bana kızarsa, bağırırsa? Ya ona bir daha sarılamazsam, dokunamazsam, öpemezsem?
Elimdeki tutuşu kaybolup yerini soğuk esintilere bıraktığında ağlamak üzereydim.
Derin bir nefes alıp kaldırıma oturduğunda sessizdi. Neden bir şeyler söylemiyordu? Bu hâli beni daha çok korkutuyordu.
"Bu ikimiz için de kötü oldu," en nihayetinde konuştuğunda ağzından çıkan her söz beni daha da strese soktu.
"Ailesi peşimizi bırakmayacak." Titrek bir nefes verip yanına oturdum.
"Neden seninle uğraşıyorlar Taehyung, daha doğrusu sen ve ailenle?" Diye sorduğumda keskin bakışları beni buldu. Kırpıştırdığı gözleri ardındaki korkuyu görebiliyordum. Korktuğu şey neydi merak ediyordum. Bu merak tüm vücudumu sarmıştı, neler olduğunu öğrenene kadar da peşimi bırakmayacaktı.
O konuşmak için ağzını açmazken benim bakışlarım donuklaştı. Kahverengi harelerim Taehyung'un arkasındaki bedende gezinirken yutkunamadım bile. Görünüşüm bulanıklaştı. Nefeslerim sekteye uğradı, kalbim tekledi.
Tam şakağının oradaki büyük dikiş iziyle gözlerime dik dik bakan kişi Yubin miydi?
Elimde olmadan "Yubin," diye fısıldadım. Yine saçma hayallerimden biriydi, biliyordum. Öldürdüğüm insanlar intikam almak ister gibi peşimi bırakmıyorlardı. Her gözümü kapattığımda yüzlerini gördüğüm yetmiyormuş gibi uyanıkken de peşimdelerdi.
