"နှလုံးသားဖြင့်စီရင်လေသောအခါ☘"
Part (18)
--------------
--------------
"အန်တီရေ..."
"ဝေ အငြိမ်း!!အန်တီအခန်းထဲမှာ..!!"
အငြိမ်းတစ်ယောက် အိမ်ပေါ်ပြေးတက်လာကာ အန်တီသီတာရှိရာအခန်းထဲကိုပြေးဝင်လာမိသည်။
"ဒီမှာကြည့်ဦး အန်တီ !!"
ဒေါ်သီတာငြိမ်း ချည်ထိုးနေရာမှ အငြိမ်းပြတာကိုကြည့်လိုက်တော့ အငြိမ်းတစ်ယောက် အိတ်အမဲတစ်လုံးနဲ့ထည့်လာတဲ့မချစ်စုသရက်သီးတွေ ၃လုံး...
"ဒါတွေဘယ်ကရလာတာလဲ အငြိမ်း!!"
"ဟိုဘက်လမ်းက ဒေါ်အေးကြည်အိမ်က မလာတာ အန်တီရဲ့ အဟီး အကြီးကြီးတွေပဲနော်...အန်တီ ငံပြာရည်ဖျော်ပြီး ကြိတ်ကြရအောင်!!
"ဒါတွေက ဝယ်လာတာလား...ခူးလာတာလား!!"
"ခူးလာတာပေါ့..ဒေါ်အေးကြီးကအရမ်းကပ်စေးနှဲတာ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့သရက်သီးတွေကိုရောင်းလဲမရောင်းဘူး အလကားလဲမကျွေးဘူး...သက်သက်မဲ့အပုပ်ခံထားတာ...ဒါမျိုးကတော့ အငြိမ်းတို့လက်ကနေလုံးဝမလွှတ်ဘူးသာမှတ်"
"ဟယ် အငြိမ်းရယ်..အဲ့အဒေါ်ကြီးသိလို့ ပြဿနာရှာနေပါဦးမယ်!!"
"ကျွန်တော့်ကိုသာယုံလိုက်!!ငံပြာရည်လေးဖျော်ပေးနော် အန်တီနော်"
အငြိမ်းရဲ့ပူဆာမှုကြောင့် ဒေါ်သီတာ ရီလိုက်မိသည်။
ဘောင်းဘီတိုတိုနဲ့ အင်္ကျီT shirtပွပွကြီးဝတ်ထားတဲ့အငြိမ်းဆိုတဲ့ဒီကောင်မလေးက အင်မတန်ချစ်ဖို့ကောင်းသည်ဟု သူမ ထင်မိသည်။
အခုလဲကြည့်ပါဦး တစ်ဖက်လမ်းကနေ သရက်သီးသွားခိုးလာတယ်တဲ့လေ...
ဒါလား တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ...။
တကယ့်ကလေးပိစိလေးရယ်သာ...။
■■■■■■
အန်တီဖျော်လာပေးတဲ့ငံပြာရည်နဲ့ ဒေါ်အေးကြည်ခြံကနေခိုးလာတဲ့သရက်သီးကိုစားလိုက်ချိန်က အငြိမ်းနတ်ပြည်နတ်နန်းမှာ နတ်သဒ္ဒါစားလိုက်ရသလိုပဲ...။
■ဒါကြောင့်သူခိုးတွေခိုးကြတာထင်တယ်!
ခိုးပြီးစားရလို့လား မသိဘူး ကောင်းချက်ကရက်စက်ပဲ...
ВЫ ЧИТАЕТЕ
နှလုံးသားဖြင့်စီရင်လေသောအခါ (Complete)(Unicode)
Любовные романыကိုကြီးနဲ့ ကျွန်တော် ဇာတ်လမ်းလေး🖤
