KURTAR BENİ!!!

Evet, Evet, Evet

Biz masaya geçip oturunca büyük bir sessizlik oluştu, önümüze eski dev gibi bir kitap getiren genç kızı dikkatle izliyordum. Aybars ikimizin isimlerini aynı satıra, yan yana yazınca kalbim tekledi.

Dişiyle parmağını delip kanlı parmağını isminin üstüne bastırdı, benim parmağımı da çekince derin bir nefes aldım ve beklentiyle dudaklarının arasından görünen dişine baktım.

Parmak ucuma hafif bir öpücük kondurup dişiyle tek hamlede deldi. Acıdan çok mideme takla attıran bir heyecan hissetmiştim. İsmimin üstüne parmak izimi bırakıp etrafıma baktım. Bir çok kişi çenesini sıkarak bizi izliyordu, dişleri açıktaydı.

Biraz korkutucu bir ortam olsa da yanımda Aybars varken güvende hissediyordum. Özellikle Eflâtun'a yaptıklarını gördükten sonra ona olan güvenim gittikçe artmıştı. Bana dönüp ayağa kalktı, ellerimi tutup beni de kaldırdı.

Heyecandan nefesim sıklaşmıştı, ellerini sımsıkı tuttum. Derin bir nefes alıp, gür ve tok sesiyle konuşmaya başladı.

"Ben Aybars Kağan, sana korumamı, sevgimi, yatağımı ve sahip olduğum maddi ve manevi tüm serveti teklif ediyorum. Kabul ediyor musun?"

Beni bu kadar etkilemesi normal miydi bilmiyorum, ama kalbim ağzımda atmaya başlamıştı. Ellerimi sıkıp başını sallayınca cılız ve ince sesimle yanıtladım.

"Evet, ediyorum." Salonda büyük bir alkış koptu. Yüzüm yanmaya başlamıştı.

"Ben Aybars Kağan, sana aile bağımı, kanımı, bedenimi, benim olan tüm soyu teklif ediyorum. Kabul ediyor musun?"

"Evet, ediyorum." Bu sefer tereddüt etmemiştim, bu güçlü ve şefkatli adam ailem olsun istiyordum. Alkışlar son bulunca devam etti.

"Ben Aybars Kağan, sana gücümü, anılarımı, bilgilerimi, zekamı, ihtiyacın olan her şeyi teklif ediyorum. Kabul ediyor musun?"

"Evet, ediyorum." Sonuncusunda sesim daha da yüksek ve kendinden emin çıkmıştı. Büyük bir alkış koptu ve belimden tutup beni kendine çekerek dudaklarıma yapıştı.