I'm Not D A D D Y's Son

26

Unicode

"ဦးဇာတိမာန် ကျွန်တော်
Brazil ကိုပြန်တော့မယ်"

ဇာတိမာန် မနက်စာပြင်နေတုန်း စွဲညို့အသံကြောင့်
အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်မိတယ် ။

စွဲညို့မျက်နှာကချောင်ကျနေသည် ။ညကမအိပ်ထားဘူးထင်ရဲ့ ။ သူလက်အိတ်ကို ချွတ်လိုက်ပီး
စွဲညို့ကိုမေးတယ်...

" ဘာလို့ချက်ချင်းလဲ "

" ကျွန်တော်ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီ"

" စွဲလမ်းနိုင်နဲ့ ဖုန်းမပြောတော့ဘူးလား"

ဇာတိမာန်ရဲ့အမေးကို သူခေါင်းခါသည် ။
သူပြောတယ်..

" ဦးဇာတိမာန်ကပဲ တဆင့်ပြောပေးပါ
စွဲကို ဂရုစိုက်နေပါလို့"

" အင်း ..မနက်စာဝင်စားသွားလေ "
‌
စွဲညို့ရဲ့ အဖြေကို စောင့်မနေပဲနဲ့ စားပွဲဝိုင်းအပေါ်မှာ ကော်ဖီနှစ်ခွက်နဲ့ ပေါင်မုန့်ထောပတ်သုတ်
နှစ်ယောက်စာကို ပြင်ဆင်နေတယ် ။

စွဲညို့သက္ကနိုင် စားပွဲပေါ်မှာလှုပ်ရှားနေတဲ့
ထိုလူရဲ့ လက်ဖြူဖြူသွယ်သွယ်တွေကို
ခနတာကြည့်ပြီး စိတ်ဖိစီးမှု များစွာဖြင့်
အကြည့်လွှဲလိုက်သည် ။

" မစားတော့ဘူး ။ ကျွန်တော်သွားပြီ "

ပြောပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်းထွက်သွားတဲ့
စွဲညို့သက္ကနိုင်ကိုကြည့်ရင်း ဇာတိမာန် မျက်မှန်ကိုချွတ်ပီး ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့သည် ။
မျက်ရိုးကိုနှိပ်နယ်နေရင်း သူ့ခံပြင်းနေသလို ။

ခေါင်းကိုသာ ခပ်ဖွဖွ ခါလိုက်ရင်း
ကော်ဖီခါးခါးကိုသောက်နေတော့တယ် ။
သူကမနက်စာ စားလေ့မရှိပေမယ့်
တစုံတယောက်အတွက် မနက်စာ ပြင်ပေးထားသော်လည်း တစုံတယောက်က ထွက်သွားသည်လေ ။

သူထွက်သွားသည်နှင့် ဇာတိမာန်.. ဧကရာဇ်ကို
ဖုန်းဆက်ပြီး စွဲညို့ Brazil ကိုပြန်သွား‌ပြီဖြစ်ကြောင်းပြောဖို့ ပြင်လိုက်တော့သည်။

_____________________

ဒီနေ့ရဲ့ ရာသီဉတုက အရင်နေ့တွေလိုမပူပဲ။
မိုးသားတက်ကာ အုံ့မှိုင်းမှိုင်းဖြစ်၍ နေတယ်။
မပူတဲ့ရာသီအချိန်မို့ နေလို့ကောင်းပေမယ့်
မိုးရွာမည်ဆိုးတာကြောင့် လမ်းတဖက်ကနေ
အမြန်ပြေးလာပြီး ‌မိုးယံသစ်တို့၍ ကုန်စုံဆိုင်လေးထဲ
ပြေးဝင်သွားလိုက်တော့သည် ။