I'm Not D A D D Y's Son

22

Zawgyi

ကားလမ်းတလျှောက်လုံး ဦးဧ ၊
သာတောက်လျှောက်မောင်းလာရတယ် ။
သို့ပေမယ့် ထိုလူ့ကြည့်ရတာ မပင်ပန်းသလို ။
မျက်နှာချောချောက တည်ကြည့်နေသည် ။

စွဲလမ်းနိုင်က ကားမူးတတ်တာကြောင့်
ဦးဧနှင့်အမြဲစကားမပြောနိုင်။
စွဲကအခုဆို နှစ်ရေးသုံးရေးလောက်ပင် ရှိနေပြီ ။
ဉီးဧကတော့ အခုထိမအိပ်ရသေးပါ ။
ဒါကြောင့် စွဲလမ်းနိုင် အားနာသလိုလို
ရှိလာဝာာကြောင့် မအိပ်ပဲ နေဖို့‌ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ။

ချက်ချင်းဆိုသလို စွဲလမ်းနိုင်ထံသို့ messengerမှ ဖုန်းဝင်လာတယ် ကြည့်လိုက်တော့ ဝေဟင်ကျော်
ဖြစ်နေလေတယ်။
အိမ်မှာဆိုလျှင် ဦးဧက wifiတပ်ပေးထားတာကြောင့်
မပူရပေမယ့် ။
အခုလို ခရီးတွေသွားနေတော့ ဒုက္ခရောက်တယ်။
ဒါကြောင့် ဘယ်သွားသွားကို data
ဖွင့်ထားတတ်တာ ။

ဦီးဧကိုကြည့်မိတော့ သူက ဒီဘက်ကို
တချက်စောင်းငဲ့ကြည့်လာတယ် ။

“ ဝေဟင် ဆက်တာ ”

“ဒါဆိုကိုင်လိုက်လေ”

“ဟုတ်”

ဦးဧရဲ့စကားကို ပြန်ဖြေပီးနောက်
ဖုန်းကိုကိုင်လိုက်တယ် ။
ဒါနဲ့တဖက်ကနေ ဝေဟင့်အသံချက်ချင်း
ထွက်လာတယ်။

“ဟေ့ရောင်ရေး မင်းရောက်ပြီလား ”

“မရောက်သေးဘူး ”

“ကားပေါ်မှာပေါ့ ခန‌ vcကိုင်လိုက် ”

ပြောဆိုပီး ချက်ချင်းကို တဖက်ကနေ
video callလှမ်းခေါ်လာတယ် ။

“ဒီမှာ ‌စွဲညို့သက္ကနိုင်မလား
သူကမင်းနဲ့ပြောချင်တယ်ဆိုလို့ ”

ချက်ချင်းကို ဦးဧက ကားကို ရပ်လိုက်တယ်။
ပီးတော့ ကားစတီယာရင်ပေါ်ကိုလက်တင်ပြီး
စွဲလမ်းနိုင်ဘက်ကို ဘာသဘောလဲဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ တည့်ကြည့်လာတယ်။

စွဲလမ်း ကြောက်လန့်အားကြီးနဲ့ တံတွေးကို
မြိုချလိုက်တယ် ။ သူရဲ့လည်ချောင်းထဲ
တကယ် ခြောက်ကပ်နေပြီ။

ဝေဟင်က ‌ပြောရင်းနဲ့ ဘေးမှာညို့ရယ် ၊
မိုးယံသစ်က လှည့်ပြလာတယ် ။