Gizemli İkizler

Bölüm 6 - Depresyon.

zeryayesari_654

Ertesi Gün

Ezgi dün gece saatlerce içmiş ve ağlayarak uyumuştu. Saatin kaç olduğunu bilmeden uyanır ve kapalı telefonunu açar. Savaş'tan cevapsız aramalar ve mesaj vardı. Mesajı dinledikten sonra yataktan kalkar. Evde her yer dağılmıştı. Kırık şişe ve bardaklar, yerdeki yastıklar, devrilmiş sandalyeler, yüzüstü olan çerçeveler, yırtılmış fotoğraflar...
Dün geceyle ilgili hiç bir şey hatırlamıyordu, bu yüzden evi Ezgi mi dağıttı o da belli değildi.

Ezgi bunları hatırlamaya çalışırken kapı çalar, kimin geldiğini az çok tahmin ediyordu. Kapıyı açar ve karşısında Savaş'ı görür.

Ezgi: Ne işin var senin burada?

Savaş: Dün telefonun kapalıydı, ulaşamadım sana.

Ezgi: ...

Savaş: Merak ettim seni.

Ezgi: Ben sana beni merak etme demedim mi?

Ezgi kapının önünden çekilir ve koltuğa oturur, Savaş içeri girer. Evin halini görünce şaşırır.

Savaş: Buranın hali ne?

Ezgi: Bu benim hayatım işte. Darmadağan, paramparça...

Savaş'ın gözü masadaki fotoğrafa takılır. Ezgi'nin kaybettiği bebeğinin ultrason fotoğrafıydı fakat Savaş'ın öyle bir şeyden haberi yoktu.

Savaş: Bu ne?

Ezgi başını Savaş'a çevirir ve elindeki fotoğrafı görür, hızlıca yanına gelir ve fotoğrafı elinden alır.

Ezgi: Hiç, bir şey değil.

Savaş: Nasıl ya... Sen bunu benden nasıl gizlersin?

Ezgi: Neyi nasıl gizlerim?

Savaş: O... Senin bebeğin değil mi?

Ezgi'nin gözleri dolar.

Ezgi: B-bizim bebeğimizdi...

Savaş: Ne?!

Ezgi: Sen... Zerya şüphelenmesin diye 1-2 hafta boyunca hep onun yanındaydın. Ben daha hamile olduğumu bile bilmiyordum. O ara işler yüzünden stresli bir dönemdi, günden güne durmadan içiyordum...
Gecenin bir yarısı kendim gittim hastaneye. Hamile olduğumu duyunca sevinmiştim ama düştüğünü söylediklerinde içimde öyle bir his oluştu ki... Canımın bir parçasını kaybetmiştim.

Savaş: Bana neden haber vermedin?

Ezgi: Veremedim... Kızarsın diye korktum.

Savaş: Niye kızayım ki? Bilmiyormuşsun zaten...

Ezgi: Bilmiyorum, bebeği kaybettiğimden beri sağlıklı düşünemiyorum...

Savaş: Demek sen o yüzden...

Ezgi: O yüzden Zerya'ya iyi bak dedim. Çünkü... O bebeğe de bir şey olmasından korktum.

Ezgi parmağıyla fotoğrafı severken Savaş ona sarılır, Ezgi ağlamaya başlar.

Ezgi: Bizim çocuğumuz öldü Savaş... Benim canım gitti! Gitti...