Gizemli İkizler

Bölüm 19 - İyi Değilsin!

yesariailesi_5683

Barış uyandıktan sonra onu odaya almışlardı.

Savaş: İyisin değil mi?

Barış: Savaş, kaç kere sordun? İyiyim ben, korkma artık.

Savaş: Yok be, ne korkacağım? (Gülümser) Ağrın sızın var mı onu soruyorum.

Barış: Yok, ilaç verdiler zaten.

Büge: Çok korkuttun bizi. Yüreğime iniyordu.

Zerya: Hepsi benim yüzümden... Sağıma soluma bakmadan yola atlamasaydım-

Barış: Zerya, saçmalama. Hiçbir şey senin yüzünden değil.

Zerya: Barış ben şuan... Yüzüne bakamıyorum. Çok özür dilerim...

Barış: Neden özür diliyorsun?

Zerya: Sen, benim yüzümden ölüyordun...

Barış: Zerya... Bi' bakar mısın bana?

Zerya zar zor olsa da bakar.

Barış: Suçlu sen değilsin. Burada kimsenin suçu yok. Hem, senin sayende döndüm hayata... Böyle hasta yatağında iki seksen yattığıma bakma. Bana kalsa ayaklanıp gideceğim.

Savaş: Sakın.

Barış: Ben gayet iyiyim, hayattayım, sizinleyim...

Barış'ın aklına rüyası gelir ve yüzü düşer.

Savaş: N'oldu?!

Barış: B-bir şey yok ya. Anlatırım sonra.

Savaş aniden gözlerini kapatır.

Zerya: Savaş?

Savaş: G-geliyorum hemen. (Çıkar)

Barış: N'oldu şimdi?

Zerya: Bilmiyorum, iki gündür böyle.

Savaş şişedeki son hapları içer fakat artık işe yaramıyordur. Ezgi'yi arar.

Savaş: A-alo?

Ezgi: Savaş?

Savaş: Neredesin?

Ezgi: Evdeyim, senin sesin neden öyle?

Savaş: Hemen buraya gelmen lazım, geçmiyor... (Kapatır)

Ezgi durumu anlar ve hemen hastaneye doğru yol alır. Hastane koridorlarında onu ararken Savaş resmen can çekişiyordu.

Ezgi: Savaş! Buradasın, gel...

Savaş ayakta durmakta zorlandığı için Ezgi onun koluna girer ve yürümesine yardım eder.

Ezgi: Al iki yudum su iç. Hiç iyi değilsin.

Savaş bardağı elinde tutamaz ve yere düşürür.

"Bir an önce ameliyat olmazsanız, felç ya da... ölüm."
Savaş titreyen eline bakar.

Savaş: Felç...

Ezgi: Ne?

Savaş: E-elimi kıpırdatamıyorum.

Birkaç saniye sonra düzelir.

Savaş: Düzeldi... Ezgi, senin 7/24 benim yanımda olman lazım. Kimsenin bu durumdan haberi yok, olur olmadık yerlerde başlayınca bitmek bilmiyor.

Ezgi: Tamam merak etme. Yanında olmasam bile bir telefon uzağındayım. Nerede olursan ol, hemen gelirim.

Savaş: İyiki varsın...

Ertesi Gün

Zerya: Günaydın...

Savaş: Günaydın.

Zerya: Savaş, yine tüm gece uyumadım deme bana.

Savaş gece boyunca ameliyat olup olmayacağı konusundaki kararını düşünmüştü.

Savaş: Aşkım, benim hemen çıkmam lazım. Hastanede buluşuruz tamam mı?

Zerya: Nereye?

Savaş Zerya'nın sorusunu duymadan çıkıp gitmişti.

...

Ezgi: Tamam kırmayın kapıyı, geliyorum!

Ezgi kapıyı açar ve karşısında Savaş'ı görür.

Savaş: Nerede kaldın ya!

Ezgi: Sabahın köründe kapıma dayanan sensin. N'oldu da bu kadar heyecanlısın? Saat sabahın yedisi!

Savaş: Ezgi... Ben ameliyat olmaya karar verdim. Ne olacaksa olsun ama bitsin bu çile.

Ezgi: Gerçekten mi?! (Sarılır) Yaa çok sevindim!

Savaş: Tek bir sıkıntı var... Ben bunu Zerya'ya nasıl söyleceğim?

Ezgi: Eee... Bilmem. Ama tek düşüneceğimiz şey bu olsun.

Savaş: Ezgi...

Ezgi: Efendim?

Savaş: Korkuyorum...

Ezgi: Hayır, hayır korkmana gerek yok. Ben yanındayım, biz yanındayız. Uyuyup uyanacaksın ve bitecek.

Savaş: Ya öyle olmazsa?