Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gnadenschuss: parmak uçlarından saç uçlarına kadar kırık kızım benim.
Gnadenschuss: bir gün tüm kırıklarından öpeceğim seni.
Gnadenschuss: öyle ki,
Gnadenschuss: sonra sen bile unutacaksın yerlerini.
İçimde binlerce kişi taşıyan biriyim. Günün her anında beynimin içi hep dolu oluyor. Farkında olmadan elimden düşen bardaktan, yolda yürürken önüme çıkan şekilli taşa kadarkonuşabileceğim bir sürü ses var kafamda... garip mi? Belki.
Fakat garipten de öte bu, hem çok güzel hem de çok zor bir şey.
Bazen kafamın içindeki seslere öyle dalıp gidiyorum ki, yapmam gereken şeyleri öylece unutuveriyorum. Bunun önüme çıkardığı zorlukları görmezden gelebilmeyi çok güzel becerebiliyorum ama... çünkü eğer ben bunu görmezden gelmez, kafamın içindeki sesleri zihnimin karanlık kapılarının arkasına itersem... yalnızlıktan ölürüm.
Zira ben kafasının içindeki seslerle arkadaşlık kurmuş yapayalnız bir kızım.
Zira ben kırıklarını uyutmaya çalışırken onlara ninni söyleyen bir kızım.
Onlarla yüzleşmek yerine onları uyutup saklanmayı tercih ettim. Sonra zihnimdeki sesler yorulup uyuduklarında, kırıklarımın hepsi teker teker uyanıp boğazıma yapıştılar. Ben, yüzleşmekten korktuğum tüm yaralarımın altında boğuldum.
Defalarca boğuldum ama şimdi... şimdi ilk kez birisi beni kurtaracağını söyledi ve içim pır pır atmaya başladı.
Fakat yalnızca birkaç dakika sürdü bu.
Birkaç dakika aptalca hızlandı göğüs kafesimin içindeki, bir avuç büyüklüğüne sahip olan o et parçası.
Sonra kendilerinin insan olduklarını iddia eden yaratıkların o pis, insanın yüreğini alaşağı eden bakışları geldi aklıma ve ben bunun bir oyun olabileceğinin farkına vardım.
Önündeki bir bankta oturduğum karanlık sulardan bakışlarımı çektim ve telefonumun ekranı aydınlanırken uygulamaya girip numarayı engelledim.
Ah, benim kırık kalbim. Nasıl da umutlandık değil mi bir anda bizimde içimizde çiçekler açacak diye?
Bizim içimizde çiçekler açmaz, anla bunu artık.
Bizim içimize tohumu atılan her çiçek daha filizlenemeden geçmişin yaktığı ateşte kavrulur, kül olur.
Bize mutluluk haram benim nazik kalbim. Çünkü bir zamanlar sen, acımasız bir katildin.
