Book of Curse #2: "Love Bound" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 1

* Μπορείτε να βρείτε το βιβλίο μου όπως κι όλα όσα έγραψα στο προφίλ μου (παπάκι)DianaRay1, στην εφαρμογή του Wattpad. Αν το διαβάζετε από άλλη σελίδα, όπως η teenfic τότε αυτή η σελίδα είναι παράνομη κι έχει υποκλέψει τα βιβλία μου γιατί ΔΕΝ έδωσα την άδεια να δημοσιευτούν οπουδήποτε αλλού, εκτός από το Wattpad. Σύμφωνα με τους νόμους: Ν.4411/2016 (άρθρα 370Γ, 370Ε και 386 Α) και  Ν.2121/1993, πρόκειται για αξιόποινες πράξεις κυβερνοεγκλήματος καθώς διαπράττονται σε περιβάλλον διαδικτύου. Αν δεν θέλετε τον κίνδυνο επιθέσεων κακόβουλου λογισμικού στις συσκευές σας, τότε καλύτερα διαβάστε τα βιβλία μου από την κανονική σελίδα του Wattpad με ασφάλεια.

Αλκινόη

1 χρόνο μετά...

Οι κραυγές ενός βρέφους μεταφέρονταν από τον αντίλαλο στις πλαγιές του βουνού.

Σιωπηλή κι ακίνητη, τους άκουγα να σκαρφαλώνουν στα απότομα μονοπάτια του Ταΰγετου μέχρι τους αποθέτες, τα βάραθρα του βουνού, όπου έριχναν τα μωρά με κάποια αναπηρία ή δυσμορφία μετά τη γέννησή τους.

Τους είχα ακολουθήσει κρυφά κινούμενη από περιέργεια.

Ο ήλιος ανέτειλε και η παγωμένη δροσιά γυάλιζε πάνω στα φυλλώματα των βάτων πίσω από όπου κρυβόμουν. Μούσκευε το λινό μου φόρεμα, και γλιστρούσε απαλά στα γυμνά μου μπράτσα. Μια συστάδα από λευκά άνθη σαν προστατευτικό τειχίο με χώριζε από τα βράχια και μετά ήταν το βάραθρο. Ένα γείσο περίπου δέκα πόδια πλάτος ξεδιπλωνόταν από το φιδίσιο μονοπάτι.

Ρίγησα. Ο παγωμένος αέρας του πρωινού, δεν με ενοχλούσε τόσο, γιατί είχα συνηθίσει να ζω σε σκληρές συνθήκες...τουλάχιστον αυτόν τον χρόνο που θυμάμαι γιατί πιο πριν, δεν θυμάμαι τίποτα.

Αγνοώντας τα αγκάθια που έγδερναν το δέρμα μου, καθώς ανασηκωνόμουν, σύρθηκα μέχρι την άκρη της αβύσσου που έχασκε από κάτω, ξεμουδιάζοντας τα γόνατα και τα πέλματά μου που είχαν πιαστεί.

Έμεινα για λίγο να ατενίζω την καταπράσινη κοιλάδα στο βάθος, όπου χύνονταν τα νερά του Ευρώτα. Έφερνε την μυρωδιά από τους ελαιώνες και κυρίως τα αμπέλια και τις πορτοκαλιές.

Στους πρόποδες του Ταΰγετου, χτυπούσε η καρδιά της Λακεδαίμονος, η Σπάρτη! Μια ταπεινή πόλη, ή καλύτερα μια χούφτα από χωριά χωρίς τείχη, που σκαρφάλωναν στους εύφορους λόφους.

Ο θετός μου πατέρας, ο Εύμαιος, μου είχε διηγηθεί την ιστορία της Σπάρτης. Ήταν η κόρη του Ευρώτα ο οποίος έδωσε το όνομά του στο γνωστό ποτάμι μας, γιατί ο Ευρώτας άνοιξε ένα κανάλι οδηγώντας τα στάσιμα νερά προς τη θάλασσα κι έτσι δημιουργήθηκε το ποτάμι με το όνομά του. Η κόρη του η Σπάρτη, παντρεύτηκε τον Λακεδαίμονα, τον γιο της Ταϋγέτης, που ήταν ηρωίδα και δάνεισε το όνομά της στο γνωστό επίσης βουνό, ο οποίος Λακεδαίμονας, έδωσε το όνομά του στη χώρα και τον λαό της. Αργότερα έρχονται οι Ηρακλείδες, απόγονοι του Ηρακλή, γιου του Δία και η δυναστεία τους κυριαρχεί και εγκαθίσταται στην περιοχή. Μια γενεαλογία γεμάτη ήρωες και καταγωγή θεϊκή!