Book of Curse #2: "Love Bound" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 16

Αλκινόη

- Όρθιος, μα τους Διόσκουρους! Μα δεν έχεις τίποτε στα πόδια σου, για τον θεό!

Σηκώθηκα, τρίβοντας το μωλωπισμένο μου χέρι, το γεμάτο σκόνη. Αυτή τη σκόνη την έτρωγα όλη την ώρα όσο ήμασταν στον Ευρώτα. Ο Αλέξανδρος είχε αποφασίσει να μου μάθει πάλη και, αν και αυτή η πειθαρχία δεν μου ήταν ξένη, είχα την εντύπωση ότι είμαι μια αρχάρια που αναμετριέται με έναν ταύρο.

- Δεν μπορώ άλλο...

Κλαψούρισα κρατώντας το δεξί μου πλευρό.

Ένας σουβλερός πόνος μου τρυπούσε τα πλευρά εδώ και λίγη ώρα. Πονούσα τόσο πολύ, που ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα.

- Γιατί πιστεύεις ότι ο εχθρός σου θα περιμένει ευγενικά να ξελαχανιάσεις; Όρθιος! Άντε! Σπρώξε!

Υπομονετικά, τον ξανάρπαξα για να τον κάνω να πέσει και για μία ακόμη φορά, ήμουν εγώ που βρέθηκα κάτω.

- Πάλι! Ακόμη κι ο Λάιος έχει περισσότερη αντοχή από σένα!

Ξαπλωμένη στο χώμα με κομμένη την ανάσα, κούνησα το κεφάλι.

- Δεν έχω συνηθίσει.

Είπα λαχανιασμένη.

Έσκυψε για να με κοιτάξει καλά και γονάτισε δίπλα μου, για να μου δώσει ένα δυνατό χτύπημα στο μπούτι, που με πάνε σε ακόμη περισσότερο από το τελευταίο μου πέσιμο,

- Φτάνει για σήμερα.

Είπε σαρκαστικά.

Έβγαλα έναν αναστεναγμό ανακούφισης.

- Ευχαριστώ, μεγάλοι μου θεοί...!

- Τώρα θα μάθουμε αν τρέχεις γρήγορα.

- Τί;

Φώναξα.

- Δεν έχει σκοτεινιάσει ακόμη!

Είπε όλο ενθουσιασμό και τινάχτηκε σαν σκύλος που είχε μόλις βγει από το νερό.

- Άντε, όρθιος!

- Αχ! όχι...

Αυτό το μαρτύριο συνεχίστηκε για όλη τη διάρκεια των Γυμνοπαιδιών. Ο Αλέξανδρος με περνούσε από το τρέξιμο στην πάλη και από την πάλη στο ακόντιο. Επίσης με δίδαξε κάποιες τεχνικές μάχης σώμα με σώμα, με τη μάχαιρα ή με το κανονικό μαχαίρι, πράγμα που μου κόστισε μερικές -όχι σοβαρές- αμυχές. Και εξυπακούεται ότι εκτός απ' αυτήν την εκπαίδευση, που θα ταίριαζε σε τιτάνα, έπρεπε να τελειώνω και τη δουλειά μου όταν γύριζα στο στρατόπεδο. Δουλειά στην οποία προσετέθη, όταν τελείωσαν οι Γυμνοπαιδίες, η φροντίδα των παιδιών που ήταν στη δικαιοδοσία του Αλέξανδρου.