Book of Curse #2: "Love Bound" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 14

Αλκινόη

- Θέλεις να σου διηγηθώ μια ιστορία κι εγώ;

Ρώτησε ο Αίαντας.

- Λέγε.

- Λέει ο Αλέξανδρος σε ένα αγόρι να κλέψει μια αλεπού. Και μετά το αγόρι την κρύβει κάτω απ' το πανωφόρι του.

Γέλασα και σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό.

- Ωχ! Όχι!

- Τί;

- Τίποτε.

- Ωραία, λοιπόν αυτό το αγόρι, έχει κρυμμένη την αλεπού και ο παιδονόμος του τον ρωτάει τί είναι εκεί. Αυτό λέει ότι δεν κρύβει τίποτε και ξέρεις τι γίνεται μετά;

- Για να μην τον πιάσουν, άφησε την αλεπού να του φάει την κοιλιά και πέθανε.

Ο μικρός άνοιξε κάτι τεράστια μάτια.

- Το ξέρεις αυτό το αγόρι;

- Αίαντα, αυτή η ιστορία δεν έγινε ποτέ.

Είναι μια ιστορία που τη λένε στα μικρά αγόρια, για να τους εξηγήσουν τι είναι το θάρρος.

- Δηλαδή ο Αλέξανδρος λέει ψέματα;

- Όχι ακριβώς, είναι απλώς μία...

Η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπάει τη στιγμή που διασταυρωθήκαμε με μια παρέα κοριτσιών, στη στροφή ενός αμπελιού.

- Γιατί σταμάτησες;

- Έτσι.

Ψέλλισα προσπαθώντας να κρύψω το πρόσωπό μου με το κεφάλι του αγοριού.

- Σου λέω έβαλε το χέρι του γύρω από τους ώμους μου! Και μου είπε...

Ήταν η φωνή της Δίρκης.

- Ω, Απόλλων, βοήθησέ με!

Παρακάλεσα.

- Τί; Είμαι βαρύς;

- Σσστ, Αίαντα.

Τις προσπέρασα, με όλα μου τα μέλη να τρέμουν και το κεφάλι χωμένο μέσα στους ώμους.

- Καλημέρα!

Τις χαιρέτησε το αγοράκι, κουνώντας το χέρι. Του απάντησαν με χίλια γλυκόλογα και μισοείδα τη Δίρκη να του στέλνει ένα φιλί.

- Κοίτα, αυτός είναι!

- Ποιός;

- Ο αδελφός της Αλκινόης!

- Είσαι σίγουρη;

- Έχει το ίδιο βλέμμα, δεν το πρόσεξες;

- Είναι πολύ πιο κοντός, ή όχι;