Book of Curse #2: "Love Bound" (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο 29

Αλκινόη

Δέκα ημέρες, το πολύ-πολύ. Τόσο θέλαμε να φτάσουμε στην Κρήτη. Αυτό μας διαβεβαίωσε η Νεσρίν μόλις επιβιβαστήκαμε από τον νότο της Πελοποννήσου σε μία κρητική τριήρη, που μας οδήγησε στη Φαιστό.

Ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμουν στη θάλασσα. Η μόνη ανάμνηση που κρατάω από εκείνο το τρομακτικό ταξίδι είναι το χρώμα του νερού και το δάπεδο της πλωτής γέφυρας, επάνω από την οποία έβγαλα τα έντερά μου. Ποτέ στη ζωή μου δεν ήμουν τόσο άρρωστη.

Δέκα ημέρες ήταν απαραίτητες για να βρούμε τον Αλέξανδρο στο σπίτι του Κλειτία, του Κρητικού, στον οποίο τον είχε πουλήσει η Νεσρίν και να ξαναγυρίσουμε στη Σπάρτη. Αν ήξερα τότε...

Ο οικονόμος του εμπόρου στην αρχή αρνήθηκε να μας αφήσει να μπούμε στο σπίτι του αφέντη του... μέχρι που είδε τη Νεσρίν και διάβασε το γράμμα που είχε υπογράψει ο Λεωτυχίδας.

Είναι απίστευτο να βλέπει κανείς σε τι βαθμό οι σχεδόν απροκάλυπτες απειλές ενός Σπαρτιάτη βασιλιά, μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους αγαπητούς και καλόβολους.

Σκέφθηκα.

Όμως η ευχάριστη γεύση αυτής της μικρής νίκης άλλαξε όταν ο Κλειτίας μάς είπε ότι ο αγαπημένος μου δεν είχε έρθει ποτέ στην Κρήτη. Στην πραγματικότητα, ο Αλέξανδρος δεν είχε καν φύγει από τη Στερεά Ελλάδα.

- Σε ποιόν τον εμπιστεύθηκες;

Κραύγασε η Νεσρίν πηδώντας από το κρεβάτι, όπου ήταν κομψά ξαπλωμένη και σιγόπινε το αραιωμένο κρασί που μας είχε σερβίρει ο Κλειτίας.

Ο σαραντάρης με την κοιλιά και με μια όψη τόσο προσηνή, όσο του επέτρεπε το επάγγελμά του, τράβηξε το κοντό αρωματισμένο του μούσι.

- Στον Θάλπιο, έναν από τους συνεταίρους μου. Αυτόν που δουλεύει στα Θέρμα. Στην κατάσταση που ήταν εκείνο το αγόρι, δεν θα είχε αντέξει το ταξίδι μέχρι εδώ. Θα τον είχα καταδικάσει.

Ο Καλλίας σωριάστηκε στην πολυθρόνα του και εγώ έπιασα το κεφάλι μου με τα δυο μου χέρια. Νόμιζα ότι βρισκόταν τόσο κοντά... Όταν είχα διαβεί το κέντρο εκείνης της υπέροχης έπαυλης, φανταζόμουν τον Αλέξανδρο πίσω από μία από εκεί νες τις στολισμένες πόρτες ή κάτω από κάποιο αντίσκηνο ίσως ακόμη και μέσα σε κάποιο κελί, στη χειρότερη των περιπτώσεων, αλλά όχι χιλιάδες στάδια μακριά μου.

- Στα Θέρμα;

Ψέλλισα, με μια φωνή που μόλις ακουγόταν. Ο έμπορος σήκωσε τους ώμους και αναστέναξε.