Tutsak

Kimsesiz Barış

İyi okumalar ❤️

Oy atmayı unutmayın canlar 💙 🤭

LEVENT'İN AĞZINDAN...

Dün akşam çok zor uyutmuştum B1arış'ı. Sürekli ağlamıştı. O kadar masum bir çocuktu ki insanın bağrına basası geliyordu. Dün ağlayarak bana biraz hayatından bahsetmişti. Kimsesiz olduğunu ağlayarak söylemişti. Bundan sonra onun abisi olacağımı söylediğimde gözleri parlamıştı. Ufacık ilgiye muhtaç olduğu çok belli oluyordu.

Barış'ın bedeni çok yorgun düştüğü için halen uyuyordu. Bende karşıda oturmuş bir kaç dosyaya bakıyordum. O kadar dalmışım ki kapının şiddetle çaldığını bile anlamadım. Hızlıca yerimden kalktım. Allahtan Barış uyanmamıştı. Kapıyı açtığımda sinirden kaşları çatmış Hazar Asaf gelmişti.

"Burda mı ana kuzusu? " sert sesi ile gürledi.

"Sessiz ol lan uyuyor."

"Levent sen askersin. Çoçuk bakıcısı değil." kafamı aşağı eğip sabır çektim.

"Çekil şuradan. Sabah iştimasına gelmemek için yaptığı numaraları ben yemem" geçmek için yeltendi ama izin vermeyip hızlı bir şekilde onu birliğe götürdüm.

"Sen ne yaptığını sanıyorsun Levent" sinirle üstüme gelmişti.

"Dinle bir beni Hazar Asaf" başını ovdu ve bir müddet sonra kabul edip koltuğa oturdu.

"Sen bu kadar acımasız değilsin Asaf. Çoçuğa yapmadığın kalmadı lan. Dün nasıl uyuttuğumu bilemedim. Ağlayarak ben ona ne yaptım diye uyuyup kaldı. Geceleri sayıkladı sürekli. İnsaflı ol lan biraz. Küçük daha o."

"Sende inanıyorsun yaa ona." sinirle masaya elimi vurdum.

"Kimsesiz lan Barış. Anası yok babası yok. Yetimhanede büyümüş oğlum. Savunmasız. Ufacık ilgiye muhtaç Asaf." hiç bir şey demedi. Yutkundu. Gözleri ele veriyordu. Ona ana kuzusu diyip çok hakaret etmişti. Büyük ihtimalle aklına onlar gelmişti.

Bir müddet öylece baktı. Hiç bir şey dememişti. Hazar Asaf bu kadar acımasız değildi. Ama nedense Barış'a takmış bir durumdaydı. Biliyordum vazgeçmeyecekti.

İlk ayağa kalkıp pencereye gitti. Ona karşı nefreti neden oluşmuştu bilmiyordum.

"Levent kimsesiz olduğu için üzüldüm. Ama halen ona karşı tutumun değişmedi. Bu duruma senin karışmanı hiç istemiyorum." kafamı ellerimin arasına  alıp sesli bir sabır çektim.

"Neden Asaf neden." yüzüme bir kaç saniye baktı.

"Bu seni ilgilendirmez Levent. Ona karşı farklı tutumunu değiştir. Onun kimseden bir farkı yok"

"Bu kadar acımasız olamazsın kardeşim. Yetim lan çocuk. Niye böyle yapıyorsun? " gözlerini açıp kapattı.

"Orası beni ilgilendirir Levent."

"Rapor yazılacak Barış'a bilgin olsun. ''

" Tamam ama iyileştiğinde eğitiminden ben sorumlu olucağımı bilesin"

"Tamam lan tamam. Bırakta iyileşsin" kafasını sallayıp odadan çıktı.

Hazar Asaf'ın neden böyle davrandığını anlamam lazımdı. Yoksa Barış'ı çok kötü şeyler beklıyordu.