- Jeongin? - zawołał za nim, na co blondyn stanął w miejscu, tyłem do Hwanga. Będąc wprost za nim również przystanął i przełknął ślinę, gdy chłopiec się odwrócił.
- Ah... - podrapał się nerwowo po karku. Nawet nie wiedział co od niego chciał. - Mogę cię odprowadzić do domu? - zapytał najspokojniej jak tylko potrafił. Jeongin uciekł wzrokiem.
- Nie. - odpowiedział krótko i pewnie po czym chciał się obrócić z powrotem w stronę drzwi wyjściowych. Hwang złapał go szybko za nadgarstek i spojrzał na niego uważnie.
- A może ty wolisz odprowadzić mnie? - zapytał, niepewnie na niego patrząc. Na chwilę zamilkli. Hwang, dopiero gdy niższy spojrzał na jego rękę, która wciąż go trzymała, zabrał dłoń i ukłonił się przepraszająco.
- Dobrze. - skinął z tym samym wyrazem twarzy i ruszył do drzwi. Hwang szybko do niego dołączył i zaraz wyszli ze szkoły. Nie mówili nic podczas drogi. Jednak to nie miało znaczenia. Nie było ani trochę niezręcznie. Było nawet przyjemnie. Szczególnie dla Jeongina, dla którego cisza była ważną rzeczą w jego życiu.
CZYTASZ
✔freak ;; hyunin
FanfictionKiedy jego nie obchodzi, że chłopak z jego klasy jest uważany za dziwaka i chce się z nim przyjaźnić. albo kiedy jedynym czego on chce, to osoby, która zrozumie jego chęć bycia blisko swojej zmarłej mamy.
